سرمایه‌سوزی اولین پیامد حمله‌ها و هجمه‌ها به دولت است

شعار سال: نماینده تهران معتقد است افرادی که روش و منش‌های بی‌اخلاقی را در پیش گرفته‌اند باید بدانند که تمام ضرر حاصل از این حرکات شامل حال مردم و کشور می‌شود و دود آن مستقیما به چشم جامعه خواهد رفت. اگر این مسیر غیرمنطقی همچنان ادامه پیدا کند تمام مسئولیت ناشی از خسارت آن متوجه همین افراد خودسر است.

محمدرضا نجفی از لزوم همدلی سخن به میان می‌آورد و می‌گوید در وهله اول باید همدلی بین تمام جناح‌های سیاسی ایجاد شود تا در مرحله بعد همزبانی شکل بگیرد. وی سپس گفت‌وگو و همنشینی را عاملی در جهت بالا بردن صبر، ایثار و گذشت می‌داند و عنوان می‌کند که می‌توان در عین اختلاف نظرها و تفاوت‌ها بر سر منافع کشور یکی شد.

دلایل افزایش حمله‌ها و هجمه‌های اخیر به رییس جمهور را در چه می‌بینید؟
من معتقدم قانع نبودن به حقوق خود و به رسمیت نشناختن حقوق دیگران دلیل مبتلا شدن به این بی‌اخلاقی‌ها است. رعایت اخلاق، رعایت قانون است ما می‎توانیم در کمال ادب و اخلاق مخالف هم باشیم و پا را از حد و حدود خود فراتر نگذاریم. وقتی یک رییس جمهور که نماینده یک تفکر و راهبرد است انتخاب می‌شود و عده‌‎ای این را نمی‎پذیرند یعنی این افراد حد و حدود خود را رعایت نکردند که این موضوع، هم منشا عدم ایمان دارد و هم پایبند نبودن به قانون را نشان می‌دهد. اضافه بر حق خود خواستن نشانه بی‌تعهدی به قانون است. از بین بردن حقایق که کاری سراسر بی‌اخلاقی است، ستمی است که توسط این افراد معدود انجام می شود.

تاثیر این حمله‌ها به دولت که وظیفه دارد در مسیر بهبود عموم مردم گام بردارد چیست؟
ما برای تحقق اهداف و برنامه‌های کشور باید تمام منابع خود را تجهیز و تجمیع کنیم تا با بکارگیری آن‌ها یک مسیر درست و عقلانی را در پیش بگیریم. اگر قرار باشد بعضی از منابع علیه منابع دیگر به کار گرفته شود شکی نیست که کشور از مسیر تعالی خارج می‎شود و در تمام حوزه‎های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با مشکلات اساسی روبرو می‎شویم. در اینطور مواقع اولین آتشی که دامن کشور در پی حمله و هجمه به دولت را می‎گیرد، سرمایه‌سوزی است. سرمایه‎ای که باید خرج رشد و بهبود تمام مردم جامعه شود به دست افرادی از بین می‎رود. این افرادی که این روش و منش‎های بی‌اخلاقی را در پیش گرفته‎اند باید بدانند که تمام ضرر حاصل از این حرکات شامل حال مردم و کشور می‎شود و دود آن مستقیما به چشم جامعه خواهد رفت. اگر این مسیر غیرمنطقی همچنان ادامه پیدا کند تمام مسئولیت ناشی از خسارت آن متوجه همین افراد خودسر است.

برای کاهش این حمله‌ها و هجمه‌ها چه راهکارهایی را پیشنهاد می‌کنید، مخصوصا آنکه علیرضا زاکانی یکی از چهره‎های اصولگرا گفته بهتر است اصولگرایان حمله به دولت را به دلیل ایجاد نگرانی در میان عموم مردم در رابطه با جنجال آفرینی‌های سیاسی در پی بگوومگوها متوقف کنند و به تعبیر خودش آتش بس یک‌طرفه اعلام شود هر چند این آتش بس هم دو روز بیشتر از جانب خود ایشان دوام نیاورد، یا اینکه آقای عبدالله رمضان‌زاده از چهره‌های برجسته اصلاح طلب گفته چرا آتش بس یک‌طرفه بیایید گفت‌و‌گوی ملی کنیم.

من درود می فرستم بر کسانی که ایده‎هایی را در رابطه با آرامش جامعه می دهند و به آن عمل می‎کنند. به نظر من در مرحله اول، همدلی از همزبانی مهمتر است. اگر همدلی به معنای واقعی رخ دهد بخش زیادی از کار شکل می گیرد چراکه که زبان گفت‌وگو هم بناست که مکنونات قلبی و دلی ما را به همدیگر منتقل کند. وقتی این بستر فکری، روحی و درونی فراهم شده باشد حتما آن گفت‌وگو هم ایجاد می‌شود و کار را به نتیجه می‌رساند. من، همه و مخصوصا سیاستمداران را وهله اول به همدلی توصیه می‎کنم زیرا خیرخواهی برای کشور از همین همدلی نشات می‎گیرد. توصیه بعدی من به گفت‌وگو و همنشینی است که رعایت این موضوع صبر، ایثار و گذشت را در همه ما تقویت می‎کند. اینکه جناح‎های سیاسی با هم اختلاف و تفاوت دارند را تکذیب نمی‎کنیم زیرا نظام خلقت همین است که انسان‎ها از یکدیگر متفاوت هستند و طبعا گروه‎ها هم با هم تفاوت پیدا می‎کنند. ما باید یاد بگیریم که بدون نفی این تفاوتها حول منافع مشترک با هم کار کنیم و برای تحقق اهداف کشور کار را جلو ببریم. معنی این کار این نیست که هویت خود را فراموش کنیم و توقع داشته باشیم که دیگری در ما هضم شود.