پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

دو خبر اصلی در زمینه واگذاری جنگل برای توسعه گردشگری شامل احتمال ایجاد تاسیسات و تجهیزات تفریحی در پارک لویزان و واگذاری شش هزار هکتار منطقه جنگلی به شهرداری چالوس برای ایجاد پارک جنگلی است. در مورد اقدام آخر که با اغراق فراوان راهی برای توسعه اقتصادی استان و مقصدی برای گردشگری بین‌­المللی بیان شده، سخنان متضادی عنوان شده است. از یک سو گفته می‌­شود که در این منطقه صرفا با آلاچیق و سکو، ایجاد یک مرکز گردشگری بین‌المللی پیگیری می‌­شود، از سوی دیگر از برنامه­‌ها یی همانند شهربازی، محوطه ورزش و سایر تسهیلات گردشگری سخن به میان آمده است. «شاهرخ جباری ارفعی»، کارشناس جنگل و «رحیم ملک‌نیا»، مدرس دانشگاه در این پرونده، درباره واگذاری شش هزار هکتار از عرصه‌های جنگلی چالوس دیدگاه‌های خود را بیان کرده‌اند.

برخلاف روند‌های جهانی در ایران حوزه مسئولیت اجتماعی و هزینه‌های آن اولا چندان شفاف نبوده، ثانیا به‌لحاظ قانونی قوانین این حوزه بسیار متکثر و بدون متولی واحد و با ضمانت اجرایی بسیار ضعیف است. براساس بررسی‌های «فرهیختگان»، هزینه مسئولیت اجتماعی در ۴۸ شرکت و هلدینگی که منتشرشده، طی سال گذشته حدود ۹۶۰۰ میلیارد تومان بوده است. فارغ از این ارقام وزارت نفت نیز می‌گوید در ۲۰ ماه اخیر حدود ۱۷ هزار میلیارد تومان در این حوزه برای استان‌ها هزینه کرده است. آنطور که در ادامه می‌آید، ارقام مذکور شاید ارقام چندان درشتی در اقتصاد ایران نباشد، اما پژوهشگران حوزه مسئولیت اجتماعی می‌گویند اگر این هزینه‌کرد‌ها شفاف نباشد و این هزینه‌ها وارد چرخه‌های غیرقانونی شود گاهی به ازای ورود یک میلیارد تومان هزینه مسئولیت اجتماعی به حوزه‌های سیاسی و...، فساد‌های چند هزار میلیارد تومانی رقم می‌خورد. یا تبدیل بخشی از این پول‌ها به رشوه می‌تواند موجب چشم‌پوشی ماموران دولتی از هزینه‌های غیرقابل جبران زیست‌محیطی فعالیت یک شرکت شود. نمونه قابل تامل این حوزه هزینه‌های چند بانک زیان‌ده در حوزه مسئولیت اجتماعی است که وارد حوزه‌های مختلف شده است.

اروپا وعده‌های بزرگی درباره زغال سنگ داده، اما برای عمل به آن‌ها به سختی افتاده است. بسیاری از قدرت‌های اروپایی مدت‌ها پیش وعده دادند پیش از سال ۲۰۳۰، استفاده از زغال سنگ را متوقف کنند، اما با افزایش چشمگیر قیمت‌های مصرفی به دلیل کمبود نفت و گاز، گزینه دیگری در میان مدت وجود ندارد.

کشاورزان همیشۀ تاریخ فقیر بوده‌اند، اما حداقل در دویست سال گذشته شاید بهتر باشد بگوییم که فقیر «نگه داشته شده‌اند». اگرچه دولت‌های استعماری برچیده شده‌اند، اما مناسبات اقتصادی استعماری هنوز میان شرکت‌های بزرگ چندملیتی و کشاورزان فقیر کشور‌های درحال‌توسعه دیده می‌شود. با افزایش آگاهی‌های عمومی دربارۀ این روابط نابرابر، گروه‌های مختلفی تلاش کردند تا هرطور که می‌شود وضع زندگی این کشاورزان را بهتر کنند. «فِرتِرید» احتمالاً یکی از موفق‌ترین تلاش‌ها بود. اما در سال‌های اخیر شرکت‌های بزرگ دارند از این سازوکار جدا می‌شوند. چرا؟

پنهانکاری در مرگ حیوانات باغ‌وحش‌ها و عدم‌نظارت سازمان حفاظت محیط ‌زیست، دست قاچاقچیان را برای تداوم زنجیره تأمین باز گذاشته است.