
شعار سال : آنقدر در وزارت عتف و نهاد ریاست جمهوری بالا و پایین رفتند و ادله هایی همانند لزوم خصوصی سازی در آموزش عالی علمی کاربردی و تقویت دانشگاه داری و مدیریت بخش خصوصی بر دانشگاه، مطرح کردند و همچنین از انحرافات فعلی دانشگاه داری دستگاه های دولتی حرف زدند که مصوبه واگذاری مراکز تحت مدیریت دستگاه های دولتی و نهادهای عمومی،الزام قانونی گرفت.
تا این بخش از کار ، نه تنها فاقد ایراد است، بلکه می تواند حتی مورد تائید هم باشد. اما از قدیم گفته اند : الاعمال بالنیات(إِنَّمَا الْأَعْمَالُ بِالنِّيَّات) .
حلقه اول این طرح کلان به راحتی پیاده سازی و اجرا شد. حالا نوبت به اجرای حلقه دوم و امتیازگیری از دانشگاه جامع علمی کاربردی ، می رسد. حلقه ای بنام واگذاری مراکز و کسب امتیاز از شرایط بوجود آمده.
راحت ترین و کارآمدترین روش اخذ امتیاز از نابسامانی بوجود آورده و مرحله گذار ایجاد شده ، هجمه به دانشگاه علمی کاربردی و توسل به تخریب ریاست آن است. روشی که با توجه به شرایط فعلی بخش آموزش عالی، از شانس موفقیت کافی برخوردار است. اما گویا آیه 54 سوره مبارکه آل عمران از یادشان رفته بود (وَمَكَروا وَمَكَرَ اللَّهُ ۖ وَاللَّهُ خَيرُ الماكِرينَ - و برای نابودی او و آیینش، نقشه کشیدند و خداوند بر حفظ او و آیینش، چارهجویی کرد و خداوند، بهترین چارهجویان است) .
آشنایی کاربردی با هوا کردن نظام آموزش عالی(برای هر نوع دانشگاهی قابلیت اجرا دارد):
با توجه به بحران ها و چالش های موجود در نظام آموزش عالی کشور و نظام های مرتبط با آن نظیر اشتغال فارغ التحصیلان ،شرایط خاص اجتماعی - اقتصادی کشور و دیگر موارد همانند، هواکردن نظام آموزش عالی(اهم از دانشگاه های دولتی متعارف،آزاد،علمی کاربردی،پیام نور ، خصوصی و ...)، چندان کار دشواری نیست. کافی است به یکی از ارکان هفتگانه نظام آموزشی مشتمل بر اهداف و رویکردها ، ساختار و تشکیلات ، آموزشگران و مدرسین ، فراگیران و دانشجویان ، محتوا و روش آموزش، فناوری آموزشی ، محیط آموزشی ، گیر بدهید.
گیردادن می تواند بشکل پیوسته و با حرکت از یک رکن(از ارکان هفتگانه) به رکن دیگر صورت گیرد و یا همانند صاحبان رد پا؟؟؟، با ظاهری موجه و با عاملیت افراد و گروه های علی الظاهر متفاوت و غیر مرتبط، دنباله گیری شود(بازی شطرنجی).
توضیحات فوق را مطرح نمودیم تا صاحبان رد پا متوجه باشند که کل نقشه بظاهر پوشیده و چندلایه ای شان، تمام و کمال در دست حریف قرار دارد.
دکتر امید کیست :
محمدحسین امید، استاد تمام گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، دانشکده مهندسی آّب و خاک، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران است. وی سوابقی نظیر ریاست پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران و ریاست پردیس ارس دانشگاه تهران را در کارنامه مدیریتی خود دارد(استاد تمام است و هجمه به بهانه بازنشستگی صاحبان رد پا ، به سنگ خورده است - مدیریت را از سطوح پایین شروع کرده است، لذا برچسب از ما بهتران را نمی توان به وی چسباند) .
محمدحسین امید در زمان ریاست رضا فرجیدانا، معاون دانشجویی و فرهنگی دانشگاه تهران بود و در دوران ریاست عباسعلی عمید زنجانی و مدتی نیز در دوران ریاست فرهاد رهبر، عهدهدار معاونت اداری و مالی دانشگاه تهران شد. در بهمن ۱۳۹۲، با حکم رضا فرجی دانا، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، فرهاد رهبر از ریاست دانشگاه تهران برکنار شده و محمدحسین امید با حفظ سمت جایگزین وی گردید و سرپرست دانشگاه تهران شد.امید تا ۱۹ خرداد ۱۳۹۳ سرپرستی دانشگاه تهران را برعهده داشت و نهایتاً محمود نیلی احمدآبادی جایگزین وی گردید.امید در بهمن ماه سال ۱۳۹۵ به ریاست دانشگاه علمی کاربردی کشور درآمد(سوابق کاملا مرتبط مدیریت آموزشی، همچنین همکاری با مدیران دارای گرایش چپ و راست - بسته بودن زبان منتقدین برای هجمه با توسل به این موضوعات).
نگاهی به صفحه توضیحی دکتر محمدحسین امید در ویکی پدیا نیز نکات جذاب و در عین حال خنده داری را نشان می دهد. مواردی نظیر اعتراض به تخلف دانشگاه علمی کاربردی در جذب مدرس و انکار دکتر امید(سپس تائید وی) ، تخلف در دادن وام چندصد میلیونی به تعدادی از اساتید دانشگاه.
این صفحه توضیحی در ویکیپدیا، به زبان بی زبانی دارد چند چیز را فریاد می زند. اول اینکه چیزی از این مدیر در دست نداریم و به خرده اشتباهات احتمالی شکلی در دوره مدیریت وی گیر داده ایم و دوم، ماهایی که این گونه بر مدیر متعهدی چون دکتر امید تاخته ایم، احتمالا چه کسانی هستیم؟ واقعا در چنین شرایطی انسان نباید یاد آیه 11 سوره بقره بیفتد؟(وَ إِذا قيلَ لَهُمْ لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قالُوا إِنَّما نَحْنُ مُصْلِحُونَ - و چون به آنها گفته شود: در روی زمین فساد نکنید گویند: جز این نیست که ما اصلاح گریم).
نام اقدامات زیر را چه می گذارید(به پوشش علی الظاهر موجه این اقدامات خوب توجه کنید)؟
- تابناک در خبری نوشت ، رئیس دانشگاه علمی کاربردی برکنار می شود(
اصل خبر اینجا) : مجلس از وزیر علوم خواسته که بواسطه عملکرد نامناسب سرپرست پیشین این وزارتخانه که اکنون ریاست دانشگاه علمی کاربردی را بر عهده دارد، او را برکنار کند و در مقابل افرادی نظیر «دکتر ب» که مخالف این تغییر است، ایستادگی کند و «دکتر ر» را بهجای «محمد حسین امید» بنشاند.
مطالعه گزارش بالا، خوانندگان را با خیلی از واقعیت ها آشنا نموده و سوالاتی را در ذهن ایجاد می کند. آیا رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات(دکتر عارف) ، مخالف این انتصاب و تداوم مدیریتی است؟ آیا دکتر امید بدلیل تمایل به ادغام علمی کاربردی با فنی حرفه ای باید کنار برود؟ آیا حوزه آموزش عالی کشور اینقدر بی نظم شده که هر مدیری بتواند با لابی ، خواسته خود را از طریق نماینده یا سایر افراد بر وزیر تحمیل کند؟ آیا وزیر یک وزارتخانه،آنقدر بی اختیار فرض می شود که می توان هر خواسته ای را هرچند نامعقول از وی درخواست نمود؟ و .......
حال قضاوت را به خوانندگان محترم می سپاریم. بنظر شما وظیفه رسانه بی طرف در چنین شرایطی، غیر از شفاف کردن رد پاها و آگاه سازی افکار عمومی ، چه چیزی می تواند باشد؟
- ایسکانیوز(وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی) در خبری نوشت ،
ادامه رویه موجود ضرر مهلکی به صنعت هوانوردی وارد میکند(اصل خبر اینجا) : بسیج دانشجویی دانشکده صنعت هواپیمایی کشور واگذاری فرآیند تربیت نیروی انسانی مورد نیاز صنعت به مراکز علمی-کاربردی ناکارآمد را باعث وارد شدن ضربه مهلک به ساختار مهندسی و منابع انسانی صنعت هوانوردی دانست.
مطالعه گزارش بالا ، نشان می دهد که دانشجویانی از نقش حاشیه ای دانشکده صنعت هواپیمایی کشور گلایه مند بوده و نسبت به ناکارآمدی برخی از مراکز علمی - کاربردی در پرورش نیروی شایسته برای صنعت هوانوردی کشور،معترض هستند. شاید انتصاب این جریان گلایه آمیز دانشجویی به ردپاهای مورد اشاره، امری منطقی و حتی اخلاقی نباشد. اما می تواند تلنگری را به ذهن وارد کند.
اگر فردای نوعی،گروه دیگری از بخش و حوزه دیگری از کشور ، همین حرف را زدند، آیا باید نتیجه گیری کنیم که تقصیر با دانشگاه جامع علمی کاربردی و ناکارآمدی ریاست آن است؟ آیا نباید اندکی به دست های احتمالی پشت پرده ، فکر کنیم؟ آیا نباید حتی حقانیت احتمالی مباحث و گلایه های مطرح شده را در شرایط کلی نظام آموزش عالی کشور( و نه صرف دانشگاه جامع علمی کاربردی)، جستجو کنیم؟
قضاوت را به خوانندگان محترم می سپاریم. بنظر شما در شرایطی که نظام جذب و ورود به دانشگاه(کنکور نخ نما شده)، هزاران مشکل دارد، نظام آموزش عالی و توانمندی فارغ التحصیلان آن با صدها اما و اگر مواجه است،سامانه آموزش عالی با سامانه اشتغال کشور، کمترین ارتباط معنادار را برقرار ننموده و هزاران سوال از این جنس، می توان در خصوص اثبات ناکارآمدی دانشگاه علمی کاربردی صحبت کرد؟(عرایض دفاعی مطرح شده به معنای مدینه فاضله سازی از دانشگاه جامع علمی کاربردی و مدیریت حاکم بر آن نیست. حتی به معنای دفاع از ضعف ها و اشتباهات احتمالی موجود هم نمی باشد. بلکه صرفا جلب توجه افکار عمومی به بحث اولویت ها و هوشیاری انها نسبت به بعضی از اقدامات علی الظاهر دارای توجیه منطقی است).
- داستان سازی از ادغام دانشگاه فنی حرفه ای با دانشگاه علمی کاربردی (
اصل خبر اینجا - یک) ،(
اصل خبر اینجا - دو)،(
اصل خبر اینجا - سه)، (
اصل خبر اینجا- چهار)،(
اصل خبر اینجا- پنج) : نگاهی به پنچ خبر ذکر شده، خواننده را به چند جمع بندی خاص می رساند، با وجود شباهت های بین فعالیت دانشگاه فنی و حرفه ای و علمی کاربردی، تفاوت و تمایز ماموریت های کاملا مشخصی نیز وجود دارد. لذا مداخله گری فعال در این حوزه ، در گام نخست نیازمند ساماندهی است تا ادغام فیزیکی دو دانشگاه . مگر می شود بدون توجه به سرمایه گذاری های عظیم بخش خصوصی و صرفا بر اساس یک برداشت ناقص فردی، حکم به ادغام و انحلال داد؟ آیا بدون تصویر سازی از کارکردها و ماموریت های آتی این دانشگاه ها ،می توان بحث ادغام یا عدم ادغام را مطرح کرد؟ آیا تجارب ناموفق و برنامه ریزی نشده ادغام وزارتین تعاون،کار و رفاه کافی نیست؟آیا از تجارب ناموفق ادغام وزارت راه و شهرسازی درس نگرفته ایم؟ آیا به اندازه کافی هزینه ادغام عجولانه در وزارت صنعت،معدن و تجارت را نپرداخته ایم؟ آیا منافع ملی جای بازی و اعمال سلیقه فردی است؟
قضاوت را به خوانندگان محترم واگذار می کنیم. بر اساس توضیحات ارایه شده و غیر شفاف بودن روند، آیا بنظر شما، ایجاد تقابل بین دانشگاه فنی و حرفه ای با دانشگاه علمی کاربردی، جز یک بازی ناشیانه، چیز دیگری است؟ آیا راه اندازی یک بازی ضد منافع ملی، منجر به اعمال سلیقه و تامین منافع فردی با فشار بر وزیر علوم برای انتصابات جدید در دانشگاه علمی کاربردی ، کار پسندیده و مشروعی است؟ بنظر شما در چنین شرایطی، وظیفه رسانه ، تاباندن چراغ روی جا پاهای افراد خاص نیست؟
متن بالا و عنوان جانبدارانه آن (به عمد و برای جلب توجه افراد دارای جاپای مشخص، انتخاب شده است) برای حمایت از دانشگاه علمی کاربردی یا ریاست آن دانشگاه(دکتر امید)، به نگارش در نیامده است. این متن هشداری است به افکار عمومی ،دلسوزان نظام آموزش عالی کشور و همچنین برنامه ریزان ، مدیران و مردان سیاسی کشور که مواظب هجمه ایجاد شده و ریشه های آن باشند. بنظر می رسد که گروهی قصد دارند، مسایل کاملا صنفی را سیاسی و حتی امنیتی کنند.
همچنین اتمام حجتی با برخی ردپاهای خاص است که در صورت تداوم شیطنت در حوزه آموزش عالی کشور (با رویکرد تامین منافع شخصی و نابود سازی و مصادره منافع و منابع ملی) ، با افشاگری قانونی ، مستند و همه جانبه رسانه ای مواجه خواهند شد. سخنان شیرینی که مسلما از هر زهر هلاهلی برای برخی از صاحبان این ردپاها ، تلخ تر و کشنده تر خواهد بود.
نام و سمت نویسندگان بدلیل درخواست شخصی شان ، نزد رسانه محفوظ است
اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال
چقدر من این اختصاصی های شعار سال رو دوست دارم واقعا! ای کاش نام نویسنده هارو هم افضا کنید تا اون هارو در فضای مجازی دنبال کنیم
خلاصه اش اینه که میخوان به علمی کاربردی ضرر بزنن و این نهایت بی شرمیه