شعارسال: زهره حبیبی روانشناس،بازیگر،فعال تاتر معلولین و ترانه سرا؛ فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۹۱ با بازیگری در نمایش شال قرمزی آغاز کرد.

در کارنامه ی هنری وی،بازیگری در نمایش های "سایه"،"کله پوک ها"،"مسیر روشنایی" و نوشتن چند نمایشنامه دیده می شود.

نامبرده دارای جوایزی در جشنواره های هنری نیز می باشد که با توجه به حضورش در جشنواره های موسیقی و تیاتر،نگاه ویژه ای به این مقوله دارد.

از نگاه او توجه ویژه به فعالیت های هنری معلولان دارای مزیت است و آنها از حمایت اجتماعی بالاتری بهره خواهند برد.

در تعاریف او اینگونه می خوانیم که:

تیاتر یک فعالیت هنری گروهی و پویاست که در آن بازیگران و تمامی عوامل با نظارت و هدایت کارگردان برای رسیدن به هدفی مشترک یعنی اجرای نمایش تلاش میکنند.در این فعالیت هنری از کودک تا بزرگسال و افراد عادی و افراد دارای مشکل جسمی و ذهنی در کنار هم به صورت تیمی کار میکنند.

شبکه ی اجتماعی افراد با نیازهای ویژه(معلولان)،از قبیل نابینا،ناشنوا،جسمی_حرکتی و ذهنی، کوچکتر از دیگر افراد است؛در نتیجه تجارب اجتماعی شان محدودتر است؛

بيش از ده سال است كه در علم روانشناسى افراد استثنايى، واژه ى افراد با نيازهاي ویژهIndividuals with special needs را به جاى واژه ى معلوليت به كار مي برند. اين واژه بار معنايى منفى معلوليت را ندارد و حاكى از آن است كه افراد داراى مشكلات جسمى و ذهنى بيشتر از افراد عادی جامعه نيازمند امكانات، تجهيزات (مانند سمعك ،عصاى سفيد، عضو مصنوعى، وسايل كمك آموزشى و ...) و حمايت هاى اجتماعى و قانونى دارند تا بتوانند به خودشكوفايى توانمندى های خود بپردازند.

اميدوارم همگام با علم جديد در كشور ما نيز از اين واژه ى پرمعنا در نامگذارى موسسات و جشنواره ها استفاده شود.

حضور این افراد در تیاتر به ارتقا مهارت اجتماعی و بالارفتن انعطاف پذیری آنان در تعاملات بین فردی کمک می کند.

کلاس های آموزشی بدن و بیان بازیگری از طریق تاکید بر میمیک صورت و حالت های بدنی هیجانات مختلف،در ادراک بهتر احساسات خود و دیگران و بازنمایی درست هیجانات افراد عادی موثر است و اثربخشی بسیاری خواهد داشت.

به عنوان مثال:افراد نابینا که از دیدن حالات چهره ای و بدنی دیگران محروم هستند با این آموزش ها می توانند در درک و ابراز هیجانات و کنترل خشم خود موفق تر باشند.

علاوه بر این ایفای نقش در تیاتر به خودی خود می تواند در پیشرفت و خودشکوفایی افراد ویژه اثر بگذارد و این افراد را به خودکفایی اقتصادی نیز برساند.

دیالوگ گویی هنرمند و ملاقات با مسئولین در جشنواره های هنری می تواند به حل بسیاری از مشکلات مادی و معنوی آنها کمک کند.

همچنین باید از سوگیری و نگاه ترحم آمیز داوران در اعمال رای در جشنواره ها بشدت پرهیز شود.

وی در پایان اشاره دارد که با اختصاص دادن مکان دایمی مناسب جهت فعالیت هنری و برگزاری همایش ها برای ارایه هنرشان،تمام آحاد جامعه نیز با توانمندیها و محدودیت های این افراد آشنا خواهند شد و در نتيجه با بالا رفتن پذيرش اجتماعى قطعا كيفيت زندگى و عزت نفس اين افراد ارتقا خواهد يافت.

سایت شعارسال، با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از سایت هنر گیلان، تاریخ انتشار: 7مهر1397 ، کدخبر: 8744: www.honarguilan.ir