شعارسال: «محمدمهدی قاسمی»، رئیس سازمان جهاد کشاورزی استان اعلام کرد:«شالیکاران این استان با رعایت شرایط خاصی که از سوی این سازمان اعلام شده، مجاز به کشت برنج هستند.» قاسمی این بار وضعیت خاص کشور را دلیل لازمه کشت برنج در فلات مرکزی و کویر دانسته! معنای دیگر حرف‌های او احتمالاً «خودکفایی» است! خودکفایی در گندم و برنج در دهه‌های گذشته، شیره سرزمین را کشیده است. مسأله‌ای که حتی امروز «عیسی کلانتری» وزیر وقت کشاورزی آن روزها هم، آن را کتمان نمی‌کند.

کلانتری پیشتر گفته بود که اجازه کشت برنج در استان‌های خارج از شمال را نمی‌دهد هرچند این اجازه را برای بستن دفتر شالیزارها در خارج از سه استان سبز کشور کافی ندانسته و گفته بود باید «برنج» این مناطق را کمتر از قیمت بازار خرید تا کشاورز به سمت یک گونه دیگر برود. «معصومه ابتکار» رئیس پیشین پردیسان هم نتوانست به کاشت برنج در فارس پایان دهد حالا هم تصمیم جدید جهادکشاورزی همه نقشه‌ها را پنبه کرد. آن هم در استانی که رکورددار فرونشست در کشور است. فارس سالانه 56 سانتیمتر در زمین فرو می‌رود. تخلیه آب‌های زیرزمینی آن در 50 سال گذشته، 12 برابر شده؛ حتی بیشتر از میانگین کشوری. وضعیت اندوخته‌های آبی اغلب 62 دشت آن در شرایط بحرانی قرار دارد. رکورد فارس در فرونشست جهانی است. بعد از فارس، نیومکزیکو قرار دارد که سالانه 34 سانتیمتر نشست می‌کند. این صدرنشینی نتیجه نابودی 16 دریاچه استان و بهره کشی از آب‌های زیرزمینی آن است. آمارهای وزارت نیرو نشان می‌دهد که فارس بعد از ته کشیدن آب‌های سطحی، خشک شدن دریاچه‌هایی چون «طشک»، پریشان شدن «بختگان» و برگشتن بخت از «پریشان»، 80 درصد آب مصرفی خود را از منابع زیرزمینی بیرون می‌کشد؛ این یعنی تیر خلاص! یعنی دومینوی مرگ «کم جان»، «مهارلو»، «ارژن»، «کافتر» و.... «بختگان» روزگاری نه چندان دور بیش از 170 هزار بال پرنده را در خود مأوا می‌داد.

تا قبل از خشکسالی سالانه حدود یک هزار تن ماهی کپور از دریاچه «کافتر» صید می‌شد، زمانی اسکله داشت و شرکت تعاونی صید و صیادی که هنوز سهامدارانش چشم به راه آب و ماهی هستند... آمارهای سازمان محیط زیست نشان می‌دهد وسعت شالی‌های پشت سد درودزن از 32 هزار هکتار به 137 هزار هکتار رسیده! سد «درودزن» عامل اصلی مرگ طشک و پریشان است. اصلاً سدسازی بود که شالیزار را به جان استان فارس انداخت. مردم در سال‌های پرآبی کاشتند و برداشتند. وقتی آب‌های پشت سد کم شد، به جان زمین و حفر چاه‌های عمیق افتادند. نتیجه؛ فرسایش خاک و فرونشست زمین! فرونشستی که کابوس را به جان اهالی «سفید کوه» داراب، «تنگ ایج» استهبان و «ششده» فسا انداخت تا کارشناسان منابع طبیعی آژیر قرمز وضعیت بحرانی آن را به صدا درآورند. فرونشست تنها در یک مورد 37 درخت انار یک باغدار را در «تنگ ایج» در چند ساعت بلعید! ترک خطرناکی سال هاست به جان سه روستای «چاه دراز»، «اشکفت سیاه» و «دیندار» افتاده تا این سؤال پیش بیاید که چه شرایط خاصی در فارس وجود دارد که با وجود مرگ 16 دریاچه و تالاب، شرایط بحرانی آب 62 دشت استان و استفاده 80 درصدی از آب‌های زیرزمینی، باز هم مسئولان جهاد کشاورزی مجوز کاشت «برنج» را به مردم می‌دهند؟ آیا این «برنج» خوردن دارد؟!

سایت شعارسال، با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از روزنامه ایران، تاریخ انتشار:8اسفند1397 ، کدخبر: 502787: www.iran-newspaper.com