شعار سال:عقب‌گرد فوتبال گیلان با مشکلات مالکیتی ملوان آغاز شد و به اعتصاب داماشی‌ها ختم شد؛ سه نماینده گیلان در سه هفته اخیر رقابت‌های لیگ یک از ۲۷ امتیاز ممکن تنها سه امتیاز کسب کردند!

با خرید امتیاز لیگ یکی تیم کارون اروند خرمشهر توسط مدیران داماش که با کمک مالی مدیران رده‌بالای کشوری رقم خورد، تعداد نمایندگان گیلان در رقابت‌های لیگ یک به سه نماینده افزایش پیدا کرد.

با حضور سه تیم فوتبال ملوان، سپیدرود و داماش در رقابت‌های لیگ یک فصل ۹۸-۹۹، انتظارات از فوتبال گیلان بالا رفت و هواداران پرشور این تیم‌ها انتظار رقابتی سالم بین نمایندگان گیلانی را می‌کشیدند، رقابتی که می‌توانست با صعود به لیگ برتر حلاوت و شعف را برای فوتبال بیمار گیلان به ارمغان بیاورد.
بازگشت به مکتب بازیکن‌سازی، علاج درد ملوان

باشگاه ملوان انزلی یکی از انگشت‌شمار باشگاه‌های بازیکن‌ساز در فوتبال کشورمان است که قدمت آن به نیم‌قرن پیش بازمی‌گردد، قوهای سپید در چند سال اخیر از مکتب خود فاصله گرفته و با ورود مدیران غیربومی در لیگ برتر فصل ۹۳-۹۴، پای بازیکنان غیربومی به این تیم باز شد!

باشگاه نیم‌قرنی ملوان در فصل ۹۴-۹۵ با کسب ۲۷ امتیاز و به دلیل تفاضل گل پایین‌تر نسبت به سیاه‌جامگان مشهد در مکان چهاردهم جدول ۱۶ تیمی لیگ برتر ایستاد و به لیگ یک سقوط کرد، این تیم پس از سقوط به لیگ یک به دلیل عملکرد ضعیف مدیرانش با کوله باری از بدهی به بازیکنان داخلی و خارجی مواجه شد، بدهی‌هایی که هنوز دست از سر این تیم برنداشته و هر فصل سوهان روح هواداران ملوانی است.

محجوب، دنیامالی، رفیع‌نیا و میرابی هر یک در برهه‌ای مالک ملوان در چهارفصل اخیر بودند و نتوانستند انتظارات را برآورده کنند، قوهای سپید دریای کاسپین در رقابت‌های لیگ یک فصل ۹۵-۹۶ با سرمربیگری مایلی کهن در مکان چهارم جدول ایستادند و از صعود به لیگ برتر بازماندند، این تیم در فصل ۹۶-۹۷ با سرمربیگری دست‌نشان نیز رتبه‌ای بهتر از ششمی کسب نکرد و برای دومین فصل متوالی در لیگ یک ماندگار شد.

تیره‌روزی‌های تیم ریشه‌دار ملوان از سومین فصل حضور این تیم در لیگ یک آغاز شد، ملوانان فصل ۹۷-۹۸ را با شش امتیاز منفی آغاز کردند، فرهاد پورغلامی زیر آوار مشکلات مالی و مدیریتی طاق نیاورد و خیلی زود جایش را به احمدزاده داد، قیصر فوتبال انزلی با تزریق بازیکنان جوان و بومی ‌توانست ملوان را از نظر فنی به ساحل آرامش برساند و قوهای سپید که در آستانه سقوط به لیگ دو قرار داشتند، فصل را بدون مالک با رتبه یازدهمی به پایان رساندند.

 ملوان که به نظر می‌رسد چند صباحی است بازیچه دست برخی افراد غیر فوتبالی شده، فصل را با مالکی موقت آغاز کرد، میرابی جایگزین رفیع‌نیا شد و در همان هفته‌های آغازین فصل، پرونده مالکیت موقتش برای همیشه بسته شد، هیچ‌گاه مشخص نشد میرابی با حمایت چه افرادی و چه تضامینی به ملوان ورود کرد و هیچ‌گاه مشخص نشد هنگام خروج وی از ملوان، آوار بدهی‌های برجای‌مانده از دوران مدیریت کوتاهش بر عهده چه شخصی گذاشته شد!

ملوان چندهفته‌ای است به دست فرزندان خودش اداره می‌شود، پژمان نوری و مازیار زارع کاپیتان‌های اسبق این تیم پاپیش گذاشته و مدیریت باشگاه را قبول کردند، نوری در نخستین گام، احمدزاده را به تیم بازگرداند و امیدوار است با حمایت مسؤولین شهری و استانی بتواند ملوان را تا پیداشدن مالک و اسپانسری قدرتمند به‌خوبی بچرخاند.

قرارداد بازیکنان و مربیان ملوان در زمان مدیریت میرابی به طرز عجیبی بسته می‌شد، عکس‌های ثبت‌شده از لحظه عقد قراردادها حاکی از حضور طرفین عقد قرارداد در رستوران یا کافی‌شاپ داشته است! بازیکنانی بسیاری با این تیم قرارداد بستند، قراردادهایی که برخی از آن‌ها به ۲۴ ساعت هم نمی‌کشید و بازیکنان با دیدن شرایط اسفبار باشگاه خیلی زود فرار را بر قرار ترجیح می‌دادند.

با ورود احمدزاده به ملوان، رویکرد قوهای سپید تغییر کرد، طبق گفته سرمربی جدید ملوانان، هدف این تیم در فصل جدید استفاده از بازیکنان جوان و بومی برای حفظ سهمیه لیگ یکی ملوان و آمادگی برای فصل بعدی رقابت‌های لیگ یک است، استراتژی ملوانان خوب یا بد تنها چاره تیم کم‌پول این روزهای فوتبال گیلان است، تیمی که در هشت هفته اخیر لیگ یک از کسب پیروزی ناتوان بوده و با کسب تنها دو امتیاز در مکان هفدهم جدول ۱۸ تیمی ایستاده است.
داماش در باد خرید امتیاز لیگ یک؛ مدیران داماشی حاضر به تیم‌داری نیستند!

مدیران داماش سه فصل پرالتهاب را در لیگ دسته دوم گذراندند، داماش گیلان هر فصل سر بزنگاه، آن هنگام که موسم صعود فرامی‌رسید در نفس‌های آخر کم می‌آورد، نخستین فصل حضور این تیم در لیگ دو با سرمربیگری طباطبایی به اتمام رسید، گلر افسانه‌ای فوتبال رشت در مرحله دوم رقابت‌ها کم آورد و نتوانست پسران شهر باران را به لیگ یک رهنمون سازد.

لاجوردی پوشان شهر باران در دومین فصل حضور خود در لیگ دسته دوم به سرمربیگری وحید رضایی توانستند به یک‌قدمی حضور در پلی‌آف برسند، آخرین دیدار این تیم در بوشهر مقابل شاهین به لیگ یک صعود کرده با تساوی تلخ همراه شد، داماش در این دیدار یک پنالتی را هدر داد تا بخت این تیم برای صعود به لیگ یک از بین برود!

هواداران تیفوسی داماش گیلان با کمپین‌هایی نظیر «آبرار طاقت بیار» اسماعیل حاجی پور را به ادامه تیم‌داری ترغیب کردند، داماش تحت مالکیت حاجی پور برای سومین فصل متوالی در لیگ دو حضور پیدا کرد و این بار عنان کار به دست سیامک فراهانی سپرده شد.

فراهانی با نظم و آرامش منحصربه‌فرد خود توانست فصلی رؤیایی برای داماش رقم بزند، پسران شهر باران پس از هشت سال مجدداً به فینال جام حذفی صعود کردند و با اختلاف یک گل به قهرمان سه دوره اخیر لیگ برتر بازی را واگذار کردند.

داماش در لیگ دو به‌سان دو دوره قبلی در آخرین گام کم آورد، این تیم در هفته‌های پایانی قافله را به خوشه طلایی واگذار کرد و به‌عنوان تیم دوم راهی پلی‌آف شد، پلی‌آفی جنجالی مقابل نیروی زمینی تهران که با داوری فاجعه آور همراه شد، داماش برای سومین فصل متوالی از صعود به لیگ یک بازماند و مدیران این تیم در پی احقاق حق خود برآمدند.

کشمکش‌های بین داماش گیلان و فدراسیون منجر به خرید امتیاز لیگ یکی کارون خرمشهر به کمک برخی مسؤولین رده‌بالای شهری، استانی و کشوری شد، این امتیاز در روزهای پایانی نقل و انتقالات لیگ یک خریداری شد و داماش بالاخره پس از سه فصل غیبت به لیگ یک بازگشت.

با حضور داماش در لیگ یک، مشکلات مالی این تیم آغاز شد، ۲۴ ساعت پیش از نخستین دیدار این تیم در این رقابت‌ها، مهرداد آوخ، محسن آذرباد و حمید گلزاری سه شاه‌ماهی فصل نقل و انتقالاتی داماش با پرداخت مبلغ ۲۰۰ میلیون تومان به باشگاه، قرارداد خود را فسخ کرده و به مس رفسنجان پیوستند، فسخی که نشان از اوضاع وخیم مالی باشگاه تازه لیگ یکی شده شهر باران می‌دهد.

داماش در هفته‌های نخست لیگ یک نتایج خوبی به دست آورد، کسب ۹ امتیاز در پنج هفته ابتدایی لیگ برای تیمی که به‌تازگی راهی این رقابت‌ها شده است نتایجی قابل‌قبول بود ولی برخی مشکلات باعث شد لاجوردی پوشان شهر باران خیلی زود از متن به حاشیه بروند.

نیمکت نشینی‌های کاپیتان تیم فوتبال داماش گیلان (حضور در کلاس‌های مربیگری دلیل غیبت این بازیکن در ترکیب اصلی از سوی سرمربی تیم اعلام شد.)، عدم دریافت مطالبات مالی بازیکنان و در پی آن اعتصاب یک‌هفته‌ای، انصراف مدیران داماش از ادامه تیم‌داری و تحمیل سه شکست در چهار دیدار اخیر داماش در رقابت‌های لیگ یک و جام حذفی زنگ خطر را برای تیم داماش و هواداران تیفوسی‌اش به صدا درآورد.

مدیریت داماش اشل کوچکی از مدیریت در فوتبال گیلان است، هنگام پیروزی و عکس‌های یادگاری تمامی مدیران شهری و استانی در شات دوربین‌ها حضور دارند، سهمی از پیروزی برای خود قائل هستند و این پیروزی را حاصل مدیریت خود می‌دانند اما آن هنگام که تیم به بن‌بست کشانده می‌شود خبری از مدیران حاضر در قاب عکسِ عکاسان نیست! مدیران یک‌به‌یک از این تیم فاصله می‌گیرند، کاری که پیش‌ازاین در لیگ هجدهم با سرخ‌های شهر باران انجام دادند و این تیم در نهایت پس از دو فصل حضور در لیگ برتر به لیگ یک سقوط کرد و ویترین فوتبال گیلان رنگ و لعاب خود را از دست داد.
سپیدرود در برهوت لیگ یک و برتر

انگار همین دیروز بود! جشنی ۲۰ هزارنفری در ورزشگاهی که مدت‌ها است رشتی‌ها از تماشای دیدار رسمی در آن محروم هستند! اردیبهشتی رؤیایی که با گل پیروزی پخش حسین کعبی برای سپیدرود رشت مقابل نساجی، صعود سرخ‌های شهر باران به لیگ برتر در ورزشگاه نیم‌قرنی عضدی رشت را رقم زد.

سرخ‌های شهر باران تحت هدایت علی نظرمحمدی هرچه در لیگ‌های دسته دوم و یک باصلابت بازی می‌کردند به همان اندازه لیگ برتر را ناامیدانه آغاز کردند، نتایج ضعیف سپیدرود به سرمربیگری نظرمحمدی جوان باعث شد کیومرث بیات مدیر موقت سرخ‌های شهر باران دست به برکناری سرمربی محبوب رشتی‌ها بزند و روان‌خواه را جایگزین وی کند.

حضور روان‌خواه بر روی نیمکت داغ سرمربیگری سپیدرود دوام چندانی نداشت، تیم حالا به جواد تن زاده رسیده است و این استاد دانشگاه جویای نام در نخستین اقدام علی کریمی مرد محبوب فوتبال ایران و قاره آسیا را به‌عنوان سرمربی سپیدرود انتخاب کرد، کریمی در لیگ هفدهم ناجی سپیدرود شد و این تیم را در لیگ ماندگار کرد هرچند اختلافات وی با تن زاده باعث شد قرارداد کریمی برای فصل دوم اعتباری نداشته باشد.
سپیدرود در لیگ هجدهم با تصمیم غلط مسؤولین ورزش استان دوتکه شد! دو تیم با دو ساختار متفاوت که هر یک داعیه حضور در لیگ برتر را داشت، تیم تحت مدیریت تن زاده با سرمربیگری علی نظرمحمدی در روزهای پایانی نقل و انتقالات، قافله را به تیم تحت هدایت نوین مالک وقت باشگاه با سرمربیگری خداداد عزیزی واگذار کرد.

حضور عزیزی در رأس کادر فنی باعث سپیدرود به قهقرا برود، قراردادهای عجب و غریب با بازیکنان، عقد قرارداد و فسخ ناگهانی با بازیکنان و در نهایت شکست‌های پرگل باعث کناره‌گیری غزل تیزپای فوتبال کشورمان از سپیدرود شد، حالا نوین نیز عطای کار را به لقایش بخشیده است و مسؤولین ورزش استان دگرباره چاره را در بازگشت کریمی به سپیدرود دانستند.

کامبک کریمی به سپیدرود این بار خوش‌یمن نبود، اسطوره فوتبال ایران و آسیا این بار به‌عنوان سرمربی – مالک پا به فوتبال رشت گذاشت، تجربه‌ای تلخ که در نهایت با سقوط سپیدرود به لیگ یک همراه شد.

سقوط سپیدرود به لیگ یک باعث شد کاستی‌های فوتبال گیلان در چند سال اخیر بیش‌ازپیش هویدا شود، فوتبالی که به‌درستی مدیریت نمی‌شود و بدهی‌های کلانی به بار آورده است.

علی نظرمحمدی بار دیگر در اوج بی‌پولی توانست ناجی یک تیم رشتی شود و بازیکنانی درخور جذب کند، میثم فردوسی تنها بازیکن تحت قرارداد سپیدرود از لیگ برتر بوده است و سایر بازیکنان قراردادی با این تیم نداشتند، علی نظرمحمدی با جذب ۲۰ بازیکن جدید توانست موجودیت تیم را حفظ کند و مانع فروپاشی سرخ‌های باران شود.

سپیدرود به‌سان ملوان فصل را ناامیدانه آغاز کرد ولی نتایج خوب داماش باعث شد کسی نتواند به فوتبال گیلان خرده بگیرد، سرخ‌های شهر باران رفته‌رفته توانستند پس از هفته سوم روی غلتک افتاده و با کسب نتایج مورد دلخواه به نیمه بالایی جدول صعود کنند، در روزهایی که ملوان همچنان می‌باخت و داماش از اوجش فاصله گرفته بود.

سپیدرود در سه هفته اخیر نتوانست نتایج خوب خود را ادامه دهد و این نتایج ضعیف در کنار نتایج ضعیف داماش و ملوان باعث شد بار دیگر فوتبالدوستان گیلانی در پی یافتن دلایل و عوامل ناکامی تیم‌های فوتبال گیلانی باشند.

نقش هیئت فوتبال گیلان و اداره کل ورزش و جوانان گیلان در ناکامی‌های فوتبال گیلان

مدیران باشگاه‌های گیلانی نقشی پررنگ در ناکامی این تیم‌ها دارند؛ از انتخاب اشتباه سرمربیان، عدم سرمایه‌گذاری روی بازیکنان جوان، عدم تمرکز بر روی تیم‌های پایه و خرید بازیکنان از رده خارج! ولی این تمام قصه نیست.

در چند سال اخیر نگاهی گذرا به سه تیم مطرح گیلانی نشان می‌دهد مدیران ارشد ورزشی استان و بعضاً برخی از نمایندگان مجلس در انتخاب مالکین این تیم‌ها نقشی پررنگ داشته‌اند، مالکینی که دستاورد خاصی برای فوتبال گیلان نداشته و بر بدهی تیم‌های گیلانی افزوده‌اند.

سنگ بنای پسرفت فوتبال گیلان را نخستین مدیر اداره کل ورزش و جوانان گیلان در دولت تدبیر و امید بنا نهاد، وی که درگیری با هیئت فوتبال گیلان و امیر عابدینی مدیرعامل وقت تیم فوتبال داماش گیلان را برای خود افتخاری می‌دانست یک روز با مصاحبه‌های تند و آتشین هواداران داماش را به یاغی تشبیه می‌کرد و فردا روز در جلساتی مخفیانه از حمایت خود از این تیم خبر می‌داد.

مدیر جوان و تازه‌کار ورزش به توصیه‌های مشاورین ورزشی به‌ویژه هیئت فوتبال گیلان هرگز گوش فرا نداده و حاضر نشد دست از جنگ با داماش و مدیرانش بردارد، نتیجه این کشمکش‌ها سقوط داماش به لیگ یک بود، حال با سقوط داماش به لیگ یک، مدیر جوان و رزمی‌کار با مدیران داماش و هیئت فوتبال گیلان مصالحه کرده است هرچند نوش دارویی است پس از مرگ سهراب.

پس از سقوط داماش به لیگ یک در سال‌های اخیر هر یک از تیم‌های گیلانی پس از بن‌بست مالکینشان با بی‌مهری هیئت فوتبال گیلان و اداره کل ورزش و جوانان مواجه شده‌اند، ملوان انزلی پس از خروج رفیع نیا عملاً مالکی نداشته است و میرابی چندهفته‌ای موقتاً این عنوان را یدک کشیده است، هیئت فوتبال گیلان و اداره کل ورزش و جوانان در انتخاب مالکین ملوان نقشی نداشته و ترجیح می‌دهند خود را درگیر این تیم ریشه‌دار نکنند.
قصه داماش گیلان کمی متفاوت‌تر از ملوان است، این تیم در آخرین فصل حضورش در فوتبال کشورمان با مالکیت گروه «امیر منصور آریا» با هجمه عجیبی از سوی مسؤولین ورزشی و غیرورزشی مواجه شد، هیئت فوتبال گیلان در یک‌طرف دعوا ایستاده و مسؤولین غیر فوتبالی شهر رشت در طرف دیگر این قائله! کمپین‌های هواداران عاشق داماش به سوءاستفاده برخی از مسؤولین شورای شهر وقت به ناکجاآباد ختم شد و تیمی که به گفته بازیکنانش تنها با ۲۰۰ میلیون تومان می‌توانست در لیگ یک باقی بماند در نهایت با بی‌توجهی و سنگ‌اندازی برخی مسؤولین به‌ویژه مسؤولین شورای شهر وقت به لیگ دو سقوط کرد.

داماش در لیگ دو تا آستانه فروپاشی پیش رفت، مدیرانی که پیش‌ازاین هر یک با وعده‌های رنگین خواهان رفتن عابدینی بودند و می‌خواستند ناجی تیم شوند، یک‌به‌یک کنار کشیدند و گویی هدفشان تنها نابودی داماش بوده است، حاجی پور تنها عضو شورای شهر بود که در نقش ناجی ظاهر شد و داماش را از انحلال نجات داد.
قصه سپیدرود تلخ‌تر از دو تیم دیگر گیلانی است، این تیم در رقابت‌های لیگ دسته دوم از غلامی مالک وقت باشگاه گرفته شد و به پورمحسن سپرده شد، سپیدرود تحت مدیریت پورمحسن موفق شد به لیگ یک صعود کند و در پی عدم ایفای تعهدات مالی از مدیریت تیم کنار کشید، هیئت فوتبال گیلان در اقدامی پوتین – مدودفی با همکاری اداره کل ورزش و جوانان گیلان مالکیت باشگاه را بر عهده گرفت و میرشهاب مؤمنی نایب‌رئیس این هیئت به‌عنوان مالک بر مسند مدیریت باشگاه نشست.

سپیدرود با مدیریت هیئت فوتبال گیلان و با استفاده از کمک‌های مالی دولتی و همچنین کمک‌های شهرداری رشت توانست به لیگ برتر صعود کند ولی دیگر خبری از کمک‌های دولتی نبود و هیئت فوتبال نتوانست از پس هزینه‌های تیم‌داری در این لیگ بیرون آید.

سرخ‌های شهر باران پس از مالکیت مؤمنی که قرار بود موقت باشد، با تصمیم مشترک هیئت فوتبال گیلان و اداره کل ورزش و جوانان چند بار دست‌به‌دست شد و مالکینی بر سر کار آمدند که هیچ‌کس متوجه نشد این مالکین با چه رزومه و تضمینی تیم نیم‌قرنی را در اختیار گرفتند و چه شد که از مالکیت تیم کنار رفتند.

سپیدرود به‌سان فوتبال گیلان اینکه غرق در مشکلات است و کسی حاضر نیست بار این مشکلات را بر دوش بکشد، مشکلاتی که سال‌ها است انباشته‌شده است و حاصل یک‌شب و یک روز نیستند، همان‌طور که مشکلات فوتبال گیلان حاصل مدیریت اشتباه یک‌شبه نیستند و سال‌ها است بر مشکلات این فوتبال افزوده می‌شود.