شعار سال: از وقتی برای حقوق زنان فعالیت میکنم خیلی دیدم که پدیده" از سر باز کنی" اتفاق میفته، منظورم انداختن تقصیر گردن جنس مخالف هست که هر موقع بحث ستم بر زنان میشه عده ای از مردان "زنان علیه زنان" رو مطرح میکنن و اصلی ترین دشمن زنان رو همجنسان خودشون و تربیت سکسیستی مادران و یا حسادت های زنانه میدونن و عده ای از زنان، از مردان علیه زنان و خشونت های مردانه میگن و مباحث در سطح همین دعواهای سطحی که هرکدوم میگن تقصیر توئه! ادامه پیدا میکنه و به نتیجه نمیرسه.

این قضیه که الان مردان علیه زنان عامل تداوم مردسالاریه یا زنان علیه زنان مثل این می مونه که اول مرغ بوده یا تخم مرغ؟

زمانی که یک ساختار و سیستم، نادرست و نابرابر هست، بالطبع اقتضائات زندگی هردو جنس رو هم تحت الشعاع خودش قرار میده، مثلا در همین اواخر در شرایط کرونایی که مردم احساس کردن اون سیستم برابری ممکنه دچار تزلزل بشه و با کمبود و قحطی روبرو بشن، حتی در متمدن ترین مناطق هم شاهد بی فرهنگی ها و ری اکشن های نادر از افراد و پدیده هایی مثل قاپیدن دستمال توالت! روبرو بودیم، این نشون میده که ما محصول یک شرایط اجتماعی هستیم و در مقام واکنش دهنده ایم و نه لزوماً در مقام کنشگران صاحب اختیار و اراده، و بدون بررسی اون ساختار، انداختن تقصیر ها به گردن همدیگه نه تنها کمکی نمیکنه بلکه فربه کردن و تقویت اون سیستم نابرابر هست.

مطمئناً افراد جامعه به تناسب امکاناتی که در اختيارشون قرار میگیره به دنبال کسب منافع هستن و اگر مردان صاحب حقوق مسلم زنان شدن، نمیگویم "حق دارند" اما میگویم دور از ذهن نیست که از این حق برای منافعشون استفاده کنن و نمیتونیم صرفا به این اکتفا کنیم که" در دیزی بازه حیای گربه کجا رفته!؟" و اگه بین زنان خودشیرینی برای مردسالاری اتفاق میفته، نمیشه صرفا به این اکتفا کرد که "از ماست که برماست"و به علت فضای تنگ و خفقان آوریه که زنها هرکدوم سعی میکنن با به زیرکشیدن دیگری خودشونو نجات بدن، و اینجا گفتن از زنان علیه زنان به نوعی قربانی نکوهیه، همانطور که گفتن از مردان علیه زنان، یک سو نگریه.

 بهتر نیست به جای بی گناه جلوه دادن همجنسان خود و انداختن تقصیر ها به گردن دیگری، کمی متوجه ساختارها که هم از مرد و هم از زن مثل مهره های بازی برای استمرار خودش بهره میبره، باشیم به یاد بیاریم که مردسالاری، متهم کردن یک جنس نیست بلکه متهم کردن یک ساختاره، همانطور که ساختار ها وضعیت ما را تعیین کرده، این ماییم که ساختارها را سرپا نگه میداریم و این یک تعامل دوسویه ست و هرکدام از ما به عنوان یکی از تکه های این پازل مسئولیم.

برگرفته از فضای مجازی