شعار سال: از جمله حقوق مسلم شهروندان ، دسترسی آزاد به جریان اطلاعات و کلان داده ها( بانک های اطلاعاتی) و داشتن اهرم و قدرت نظارتی برای راست آزمائی و صحت سنجی آنهاست. به این روایت و داستان، قدیمی توجه کنید. تعداد موهای سر شما خواننده محترم این متن ، یک میلیون و پانصد و هفتاد و دو هزار و سیصد و چهل و یک تار است و اگر باور ندارید، بروید بشمارید؟ این داستان بی شباهت به داستان زامبی سازی از شهروندان با لغو یک هفته ای ، طرح ترافیک و آسمان ریسمان بافی غیرقابل اثبات بدلیل نبود نظارت های موثر مردمی، نیست .

حرف های گل درشت زدن و آمارهای کور و موردی و جهت دار دادن و در کل ، کذب گویی با آمار و برآوردهای آماری، از جمله تکنیک های قدیمی ایجاد انحراف در افکار و اذهان است که متاسفانه در صورت عدم دسترسی شهروندان به جریان آزاد اطلاعات و کلان داده ها و ضعف نظام های نظارت مردمی، به کررات اتفاق افتاده و خواهد افتاد.

حاشیه نرویم و به بحث اصلی بپردازیم. خانم عضو شورای شهر بیان می کند که اگر مردم رعایت نکنند، کشته های کرونائی ممکن است به عددی نزدیک به 1600 نفر در روز برسد( بالغ بر 45 هزار نفر در ماه یا بعبارتی، تقریبا دو برابر کشته شدگان تصادف در هر سال). آنوقت در همان روز  می شنویم که عضو دیگر شورا از افزایش آلودگی هوا با حذف چند روزه طرح ترافیک حرف می زند و چند روز قبل، مدیرعامل بهره برداری مترو از افزایش تعداد مسافران مترو و فلان مدیر شهری از بی تاثیر بودن حذف طرح ترافیک بر کنترل کرونا و توضیح در خصوص سیاست های سخت گیرانه مدیریت ترافیکی در شرایط کرونائی در سایر کشورها ، صحبت کرده اند.

واقعا از کدام دانشگاه و با چه شرایطی مدرک گرفته اید؟ اصلا آنها دادند، شما چرا گرفته اید؟ چنانچه حقت بود که بگیری، چرا پست مدیریتی را قبول کردی؟ .... . قصد توهین و سیاه نمائی ندارم ، اما وقتی در سطوح اجرائی کشور، فاتحه شایسته سالاری با انتصابات کیلوئی و کم نظارت خوانده شده و هر پسرخاله ای در هر پستی منتصب می شود، نباید بیش از این هم انتظار داشت . حرف در حرف، تکذیب های مکرر و کذب گوئی، پاره پاره حرف زدن و در کل، جمع اضداد، می شود ثمره فعالیت تیمی مدیران شهری ما.

وقتی انحصار و اعمال سلیقه در دسترسی به داده و سری های زمانی داده ها، به هر دلیل ممکن ( از عدم درخواست من شهروند تا عدم حساسیت و انحصار طلبی و خشک مغزی فلان مدیر) وجود دارد. هر چه که تو بگوئی درست است. اصلا تو حقی و نظر تو ، مبنای تشخیص حق از باطل. من شهروند هم ، مترسک ، منفعل مندرس سرجالیز . محکوم به یک لنگی ایستادن و کلاغ پرانی و پوسیدن زیر باد و باران.

آقا/ خانم مدیر شهری، باور کن از این حد سخیف شدگی و فعالیت غیر نظام مند ، دچار تهوع می شوم، چندشم می شود، وقتی شاهد این  میزان بی سلیقه گی و حرف بدون پشتوانه و یا حتی بیان شدن حقیقت بصورتی غیر یکپارچه و پاره پاره ، هستم . از اینکه منفعلانه مجبور به شنیدن شما و تحمل کوته نگری ها در طرح و برنامه و برنامه و بودجه تدوین شده توسط شما هستم ، از شهروند بودنم ، بدم می آید.

دنیا دنیا از سبک مدیریتی شما بعنوان یک شهروند تبری می جویم و اظهار بیزاری می کنم . نمی دانم مسئله را به مدیری که به این درک نرسیده که کرونا به لایه فقر رسیده و فقیر تحت فشار، نمی تواند از خود مراقبت کند و در خانه بماند و ناچار است به دل جامعه زده و لقمه نانی بیابد، چطور منتقل کنیم؟ نمی دانم چطور می توان از ارتباط بین کمبود وسائل حمل و نقل عمومی و ناایمن بودن محیط موجود تاکسی، اتوبوس و مترو و حجم بالای تقاضای سفر در شرایط غیر بهداشتی و ناایمن ، صحبت کرد؟ نمی دانم با چه زبانی باید گفته شود که مدیریت در جامعه اسلامی با مدیریت غربی ، دنیا دنیا فاصله دارد و انسان در تمدن الهی ، صاحب کرامت است و  ..... ، نمی دانم. گویا جنس شهروندانی مثل ما برای شهر شما و مدیریت آب زرشکی بعضی ها ، ساخته نشده و احتمالا ،  وصله هائی نامتجانس و معترضانی زیاده گو تلقی می شویم؟

آقا/ خانم مدیر شهری ، توسعه پایدار و پایداری توسعه منوط به سرمایه گذاری روی شهروندان و نه خسته کردن آنها با چند طرح و برنامه ناپایدار زورچپان شده روی اعصاب است . تمدن سازی از درون آرامش و آسایش و فرهنگ مداری مردم بیرون می آید، نه زندگی تحت فشار و اجبار . سرور گرامی و مدیر عزیز شهری، بخدا ده ها طرح و برنامه منتج به درآمد پایدار برای شهری چون تهران وجود دارد و به راحتی قابل تعریف است ، این شهر نیازمند مدیریت شایسته سالار ، دوراندیش ، شهروند گرا ، مشارکت طلب ، فرهنگ ساز، معتقد به همراهی با مردم است، نه یک ابوالهول نشسته روی گردنه و مجروح کننده بدن نحیف شهروند با اعمال حداکثری و سلیقه ای قانون . اگر انسانی و معتقد به انسانیت ، بدان که چوب اجرای طرح ها و برنامه های ناقص، بدنمان را سیاه و کبود کرده ، هرچند لباس روی زخم ها را پوشانده ، اما رد خون آبه ، قابل انکار نیست. این زخم ها نتیجه اعمال طرح ها و برنامه های شما در مدیریت شهری است. چپ و راست را کنار بگذار، اسم ها و دوره مدیریتی فلانی و بهمانی را فراموش کن، شهروند خسته از نابرنامه ها و نامدیریت های سریالی را دریاب .

کنایه ها را به بزرگواری و سعه صدر مسبوق به سابقه خودت نشنیده بگیر و به اصل درد توجه کن ، حداقل تو دامن زننده به مشکلات نباش. سقوط قامت سرو گون یک شهروند در امروز، سقوط فردای باغ تو را رقم می زند. ما هیچ ، ما نگاه ، ما مترسک سر جالیز باغ اربابی پدر شما ، برای خودت هم که شده ، لطفا  آرامتر ، یکپارچه تر ، خیرخواهانه و روادار گام بردار. دعای خیر ما ، پشتوانه مدیران مردمی و مردمدار این شهر.
 
یادداشت دکتر جواد محمدقلی نیا

اختصاصی پایگاه تحلیلی -خبری شعار سال