شعار سال: منابع آلودگی هوای تهران شامل آلودگی ناشی از ذرات معلق (خطرناک‌ترین نوع الودگی بدلیل ابعاد میکرونی آن) و آلودگی گازی (مونوکسید کربی، اکسید‌های نیتروژن، اکسید‌های گوگرد، ترکیبات آلی فرار و ...) می‌شوند. از طرف دیگر، منابع ایجاد آلودگی نیز به دو دسته متحرک (انواع خودرو‌های سواری، خودرو‌های دیزلی، موتورسیکلت و ...) و غیر متحرک یا ثابت (صنایع، نیروگاه ها، پالایشگاه، ایستگاه‌های اتوبوس، پایانه‌های راه آهن و فرودگاه گرمایش خانگی، اداری و تجاری و ...) تقسیم می‌شوند.

در خصوص ذرات معلق، تقریبا ۶۰ درصد عامل ایجاد آلودگی را عوامل آلوده کننده متحرک تشکیل می‌دهند (حدود ۳۵ درصد را خودرو‌های دیزلی که کلا دو درصد کل خودرو‌ها هستند/ ۱۵ درصد خودرو‌های سواری بنزینی با احتساب تاکسی‌ها / ۱۰ درصد موتورسیکلت) و ۴۰ درصد باقیمانده مربوط به منابع ثابت (با تاکید بر صنایع ۱۸ درصد/ پالایشگاه ۴ درصد/ نیروگاه ۱۲ درصد/ سایر ۶ درصد) می‌شود.
در خصوص آلاینده‌های گازی، حدود ۸۰ درصد آن مربوط به عوامل متحرک (۳۸ درصد خودروی سواری با احتساب تاکسی‌ها / ۲۱ درصد موتور سیکلت/ ...) و ۲۰ درصد مربوط به عوامل ثابت تولید کننده آلودگی می‌شود.
تا اینجای کار، سوال اینجاست که با توجه به حجم و درصد جریمه شدن خودرو‌های شخصی در طرح ترافیک (کم توجهی به نظام‌مند کردن جریمه موتورها)، چرا باید خودرو‌های سواری دکانی برای تامین بودجه طرح ترافیک شده باشند؟ چرا تاکسی‌ها آنهم با حجم بالای فرسودگی را جزو خودرو‌های سواری قرار داده اند؟ چرا سهم خودرو‌های فرسوده را از سهم حدود ۳۸ درصدی جدا نکرده اند؟ و..
همانگونه که قابل پیش بینی است، شاید در حدود ۲۰ درصد کل آلودگی‌های گازی و ذرات معلق شهر تهران مربوط به خودرو‌های سواری شود، اما سهم غالب جرایم را باید بپردازند. اگر این تحلیل اشتباه است، خواهشمندیم سازمان‌های متولی توضیحات اصلاحی بدهند.
چرا اقدامات اصلاحی ذکر شده در قانون برای کاهش بار آلودگی هوا نظیر فیلتر دوده برای ۸۵۰۰ خودروی دیزلی فعال در ناوگان حمل و نقل عمومی، دوگانه سوز شدن تاکسی‌ها، استاندارد سوخت، جدی گرفتن بحث معاینه فنی، عدم پلاک کردن خودرو‌هایی که استاندارد یورو ۵ در تولیدشان رعایت نشده، برقی شدن موتورسیکلت‌ها و از رده خارج شدن موتور‌های کاربراتوری فرسوده، فیلتر دار شدن خروجی‌های صنایع بزرگ، تقویت فضای سبز معابر و ..، جدی گرفته نشده است.
مقصر آلودگی هوای تهران، بنزین یا مازوت؟

بی پاسخ ماندن منبع تولید گاز CO۲ در تهران از جانب معاون اجرایی استاندار تهران
حال سوال اینجاست که با این آمار و ارقام تقریبی، چرا باید سواری‌های شهروندان تهرانی جور کش جرایم طرح ترافیک باشند. می‌دانیم که پول نسبتا شیرین و کم هزینه‌ای از این راه بدست شهرداری می‌رسد، اما تداوم این رویه، رویه درستی برای مدیریت شهری نیست.
فردی که منزلش در محدوده اصلی طرح ترافیک قرار دارد و محل کارش در بیرون از محدوده، با کدام استدلال و قانون، باید محروم از گرفتن طرح ترافیک شود. البته اگر قاعده بازی قلدری باشد، حرف دیگری است که تمایلی برای ادامه بحث در خصوص آن وجود ندارد.