شعار سال:در روز‌هایی که افکار عمومی خشمگین از جریمه نجومی فدراسیون فوتبال ایران به دلیل یک قرارداد مشکل‌دار با مربی خارجی است، عباس عبدی در روزنامه اعتماد این موضوع را بهانه سیاسی‌کاری خود قرار داده است. او در یادداشتی، محاسبه رقم دستمزد روزانه ویلموتس را کار «منتقدان» دانسته و البته گرچه نگفته منتقدان چه کسی و چه چیزی، اما، چون در ادامه، به دولت محمود احمدی‌نژاد و حامیانش طعنه زده، یعنی منظورش منتقدان دولت روحانی است: «البته این رقم بالاست و اتلاف منابع کشور است ولی در برابر صد‌ها میلیارد دلاری که در دوره احمدی‌نژاد بدون فایده اتلاف شد و نه تبدیل به شغل مؤثری شد و نه تبدیل به تولید، رقم بسیار بسیار نازلی است که اساساً به حساب نمی‌آید در حالی که متأسفانه نسبت به سرنوشت آن‌ها حساسیت چندانی وجود ندارد.» با این حساب، عبدی ناخواسته اذعان کرده که حساسیت‌ها نسبت به حیف و میل بیت‌المال در این قرارداد خاص شامل حامیان دولت روحانی نمی‌شود و فقط منتقدان دولت نگران آن شده‌اند.
 
عبدی در ادامه در حالی که خود به عنوان یک سیاسی نویس مشغول سیاسی‌کاری با هدر رفت بیت‌المال در فوتبال است، می‌نویسد: «چرا به رغم آنکه فساد به عنوان یک واقعیت مسلم در فوتبال مورد قبول عموم اهل نظر است، همچنان مواجهه‌ای با این پدیده نمی‌شود؟ مواجهه با فساد آن جایی ضعیف می‌شود که باند‌های سیاسی حامی افراد فاسد شوند ولی مگر فوتبال وابسته به سیاست است؟» و بعد قصه به حاشیه رفتن ورزش با وقایع انقلاب را گفته و سپس در ادامه نگاه سیاسی‌اش به فوتبال و ورزش مدعی می‌شود که «برای اولین بار نیز در انتخابات مجلس چهارم (۱۳۷۱) آشکارا و علنی به حمایت لیست اصولگرایان امروزی و راست آن روز درآمدند! ورزشی‌ها خیلی خوب متوجه شدند که از طریق سیاست می‌توانند برای خود چتر حمایتی تهیه کنند. در حالی که آنان ذاتاً سیاسی نیستند و معنی هم ندارد که سیاسی باشند.» عبدی نمی‌خواهد به یاد بیاورد که سلبریتی‌ها چه نقشی در ستاد‌های انتخاباتی خاتمی، موسوی و روحانی ایفا کرده‌اند.
 
او سپس از فساد فراگیر در فوتبال ایران گفته و باز جهت‌گیری سیاسی‌اش عیان می‌شود وقتی می‌نویسد: «حتی صفایی فراهانی هم بیاید، نمی‌تواند اوضاع را به گذشته برگرداند.» برای اطلاع، عبدی می‌تواند به متن گزارش کمیسیون اصل ۹۰ مجلس در مورد فساد در فوتبال که بهمن ماه ۹۴ منتشر شد، مراجعه کند که سال‌های ریاست صفایی فراهانی بر فوتبال به عنوان یک نمونه از مواردی بیان شد که «استفاده از چهره‌های سیاسی بدون سابقه ورزشی و به ویژه سابقه فوتبالی و یا استفاده از چهره‌های غیرسیاسی، اما بدون سابقه فوتبالی و ناتوان از جهت مدیریتی» موجب فساد در فوتبال ایران، از جمله «افزایش بی رویه و یکباره دستمزد بازیکنان، مربیان و باشگاه‌ها و متعاقباً افزایش هزینه‌های باشگاه‌داری» گردید.
 
عبدی در ادامه با ژستی از دلسوزی نوشته: «آیا تاکنون فکر کرده‌اید که چرا دو تیم استقلال و پرسپولیس حتی به قیمت بالا واگذار نمی‌شوند ولی نیشکر هفت‌تپه و شرکت هپکو و... با شرایط بسیار ساده واگذار می‌شوند؟».
 
اما در هیچ جای مطلب به مسئولیت دولت روحانی و وزارت ورزش او در برابر ماجرای قرارداد ویلموتس اشاره نمی‌کند. قرارداد ویلموتس مانند قرارداد‌های دیگر دولت روحانی، محرمانه بود. مازیار ناظمی، سرپرست وقت روابط عمومی وزارت ورزش و جوانان، آذرماه ۹۸ در صفحه توئیتر خود با هشتگ خاطرات خدمت! نوشته بود که «برای ثبت در تاریخ، در قرارداد ویلموتس بندی قرار داده‌ایم که در صورت فسخ از هر طرف تنها سه ماه جریمه پرداخت شود.» از سویی خصوصی‌سازی نیشکر هفت‌تپه هم در دولت روحانی انجام گرفت و عبدی باز هم انتقادی به دولت روحانی ندارد. در هیچ جای مطلب عبدی نوشته نشده که چرا باید چک دو میلیون یورویی قرارداد ویلموتس را سازمان تأمین اجتماعی بدهد و چرا پول کارگر باید خرج مربی خارجی فوتبال شود! فوتبال فساد دارد، چون علاوه بر منفعت مالی برای بسیاری از افراد، روزنامه‌نگارانی هم هستند که فساد فوتبال را در دسته‌بندی این دولت و آن دولت بگنجانند و با ژست نقد سیاسی‌کاری در فوتبال، خود فساد در فوتبال را با سیاسی‌ترین حالت ممکن بررسی کنند و کلی آسمان‌وریسمان به هم ببافند تا بگویند رقم نازلی است، چون مثلاً در دولت مخالفان ما فساد بیشتری حاکم بود و ما هنوز نتوانستیم قدر آن‌ها فساد کنیم!

 

شعارسال،با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته  از   سایت خبری جوان آنلاین ،تاریخ انتشار:  1 شهریور 1399،کدخبر:  1016362،www.javanonline.ir