شعار سال: همراه با افزایش قیمت ارز و طلا در بازار داخلی تحت تأثیر تحریم‌های ظالمانه‌ای که از سوی غرب و به ویژه آمریکا برای کشورمان حادث شد در پایان تابستان سال جاری بازار فوتبالیست‌های کشورمان هم داغ شد و دلال‌های بازیکن که نامشان به ایجنت تغییر پیدا کرده با نشستن در اتاق‌های مدیران عامل، خودکار بدست به صفر‌های مقابل قرارداد‌های بازیکنان شان اضافه می‌کردند و یا اگر نمی‌خواستند رقم مدنظرشان مورد سئوال و جواب نهاد‌های نظارتی قرار بگیرد آن‌ها را در قالب بندی با عنوان "آپشن" در آن می‌گنجاندند.

این افزایش قیمت تا جایی پیش رفت که در لیگ دسته یک بازیکن ۲۰۰ میلیونی از باشگاهی که خواستار تمدید یا عقد قراردادش بود، از اعداد ۷۰۰ تا ۸۰۰ میلیون تومانی حرف می‌زدند و این وضعیت در لیگ برتر به مراتب بدتر شده بود. البته خود بازیکن که دخل و تصرفی در این زمینه ندارد و اکثر قریب به اتفاق بازیکنان با هدایت ایجنت‌های خود یا به دفتر باشگاه نمی‌رفتند و یا وقتی قدم به آنجا می‌گذاشتند که مدیرعامل از همه جا بی خبر راضی شده بود تا با کمک یک فرد پولدار یا با چک کشیدن بازیکن را راضی به امضای قرارداد داخلی کند.

اینکه در لیگ برتر بیستم می‌شنویم برخی بازیکنان در تیم‌های معروف با ارقام ۱۰ تا ۱۳ میلیارد تومانی پای میز مذاکره حاضر شده اند خبر تازه‌ای نیست، ولی آنچه این موضوع را پیچیده‌تر می‌کند بند‌های اضافه‌ای است که از سوی مدیربرنامه‌های بازیکنان به باشگاه‌ها تحمیل می‌شود.

اینکه یک مهاجم بابت هر گل زده اش ۱۰ هزار دلار اضافه دریافت کند یا یک دروازه بان بابت هر کلین شیت ۱۰۰ میلیون تومان اضافه‌تر بگیرد هم شد وظیفه فوق برنامه؟ در یک تیم یازده نفره مهاجم چه مزیتی بر ۱۰ نفر بازیکن دیگر دارد که باید چنین ویژگی‌هایی در قرارداد برایش تعریف شود؟ مگر غیر از این است که اگر ۱۰ بازیکن پشت سر مهاجم بد کار کنند فوروارد حالا حالا‌ها نمی‌تواند به گل برسد؟ ضمن اینکه اگر هم گل زد به وظیفه اش عمل کرده است.

اگر مهاجم یا بازیکن پشت مهاجم، نتواند در یک دیدار گلزنی کند پس به چه دردی می‌خورد؟ اصلا برای چه منظور در این پست به خدمت گرفته شده است؟ یا مگر دروازه بانی که نتواند توپ‌ها را مهار کند هم دروازه بان است؟ اگر قرار باشد هر توپی آمد دروازه بان گل بخورد که یکی از تدارکات تیم را درون دروازه قرار می‌دهند و ۱۰، ۱۲ میلیارد تومان هم در حساب باشگاه می‌ماند.

البته کارشناسان اهل فن نیز قادر به هضم این موضوع نیستند.

امیر حاج رضایی با انتقاد از این پدیده نوظهور در همین ارتباط اظهار داشت: «این یک بدعت غلط در فوتبال ماست که هم زیان آور است هم دردآور و اگر قرار نیست مهاجم گل بزند پس برای چه با باشگاه قرارداد بسته است؟ هر بازیکنی در زمین فوتبال با توجه به شماره‌ای که روی پیراهنش دارد وظیفه اش تعریف و به همان منظور استخدام شده است. این مضحک است که اگر یک مهاجم به جای یک گل دو تا زد باید دستمزد بیشتری بگیرد! یا یک دروازه بان اگر کلین شیت کند مبلغی اضافه دریافت کند!».

وی ادامه داد: «این‌ها از قواعد من درآوردی فوتبال ماست که یک مهاجم اگر موقعیت ۹۲ درصدی را بخواهد به شانس صددرصدی تبدیل کند دیگر به کسی پاس ندهد! پس از بازی اخیر یوونتوس و بارسلونا یک گفتگوی کوتاه از رونالدو می‌خواندم که گفته بود "من و مسی رقیب نیستیم و هر دو کمک می‌کنیم تا تیم‌های مان موفق باشند". این دو نفر همان‌هایی هستند که حداقل در یک دهه اخیر بازیکنی مانند آن‌ها دیده نشده است».

کارشناس فوتبال کشورمان درباره دلیل بروز چنین پدیده‌ای توضیح داد: «وقتی این موضوع را کالبد شکافی می‌کنیم می‌بینیم علت اصلی اش مدیران ناتوان و بی دانش باشگاه‌ها هستند که یا با فوتبال بیگانه اند و یا به توصیه دوروبری‌هایی مانند ایجنت ها، تحریک می‌شوند که چنین قرارداد‌هایی را ببندند. این موضوع با روح فوتبال منافات دارد و روح آن را می‌کشد. این اقدام نه تنها محرکی برای انگیزه دادن به بازیکن نیست بلکه ضدانگیزه است».

حاج رضایی تأکید کرد: «هر ۱۱ بازیکن یک تیم باید یک هدف داشته باشند وگرنه با این شیوه فردا این موضوع به دیگر بازیکنان هم تعمیم داده می‌شود و پلی میکر تیم هم توقع می‌کند بابت هر پاس گلی که داد، دستمزد جدا دریافت کند! پس اصل رقم قرارداد چه می‌شود؟ شخصا پس از ۶۵ سال زندگی در فوتبال از درک چنین مسایلی عاجزم. البته بنده هم در یکی دو باشگاه چنین مسایلی را سراغ دارم».

این پیشکسوت فوتبال که سال‌ها مربیگری هم کرده است اضافه کرد: «نمی دانم اسم این موضوع را کمدی بگذاریم یا تراژدی؟ تراژدی به این عنوان که یک مدیرعامل با یک حقوقدان بنشیند و قراردادتنظیم کند بعد یک بازیکن هم با مدیربرنامه اش بیاید و این مسایل را به باشگاه تحمیل کند؟ باور کردنی نیست! بسته شدن چنین قرارداد‌هایی فرزند نامشروع نادانی است که سلطه پول بر همه چیز را فریاد می‌زند».

به جاست نهاد‌های نظارتی همچون سازمان بازرسی کل کشور با ورود به این موضوع بدعت غلطی که طی این سال‌ها در فوتبال برای برخی بازیکنان خاص گذاشته شده و حالا هر بازیکنی با هر کیفیتی خودش را مستحق داشتن آپشن در قراردادش می‌داند را از ریشه بخشکانند تا روح فوتبال و اینکه یک فوتبالیست باید برای موفقیت تیمش تلاش کند بیش از این آزار نبیند. فوتبال ورزش انفرادی نیست و یک بازی دستجمعی با هدف مشترک است.

 

شعار سال با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری دانشجو، تاریخ انتشار: ۲۴ آذر ۱۳۹۹، کدخبر: ۸۹۷۳۸۸، snn.ir