شعار سال: همين كشور كره جنوبي كه اين روزها  از موقعيت تحریمی و پر دشمن ما در نظام بين الملل، سوء استفاده كرده و 10 ميليارد دلار پول بي زبان ما را بالاكشيده و پس نمي دهد، يكصدسال پيش يعني در آغاز قرن بيستم، هم سطح يكي از شهرستان‌هاي ايران هم نبود.

در آغاز دهه 1340 شمسي كه در ايران كارخانه هاي عظيم « ذوب آهن» و «ارج»  و خودروسازي « ايران ناسيونال» تاسيس شد و به بلوك شرق اتوبوس و به كل خاورميانه، يخچال برقي صادر مي كرديم، بزرگترين و قديمي ترين كارخانه كره جنوبي يعني «سامسونگ» در زمينه بسته بندي سبزي و ماهي و صادرات آن به چين مشغول بود!

مصادف با همان سال‌ها، فردي به نام «چون مو سئونگ» از ورق هاي فلزي چند بشكه نفتي و  موتور يك جيپ آمريكايي تصادفي، وسيله اي ساخت كه اسمش را «سيبال» گذاشت كه به زبان كره اي مي شود «آغاز راه». يعني حتي اسم خودرو هم نتوانستند به آن اطلاق كنند!

60  سال بعد، يعني  همين الان؛

  كره جنوبي پنجمين صادر كننده بزرگ خودرو در جهان است. مردم آن كشور هنوز هم در حمایت از خودروهای داخلی،پاركينگ ساختمانها را طوري مي سازند كه اتومبيل بزرگ آمريكايي، جا نشود. در مقابل اما شهروند ثروتمند ايراني ، اكنون به سرنشينان  خودرو سمند و آردي و دنا فخر مي فروشد كه پشت فرمان «كيا» و «هيونداي» كره اي نشسته است!

شركت سامسونگ تبديل به بزرگترين غول چندمليتي آسيايي در زمينه توليد لوازم خانگي، تلويزيون و گوشي تلفن همراه شده است.  تا جائيكه، مادر ايراني طلاهايش را مي فروشد كه براي جهيزيه دخترش، هر جور شده، يخچال سايد باي سايد كره اي بخرد. پدر ايراني با تاكسي قراضه، روزي 15 ساعت مسافركشي مي كند تا براي پسر بيكارش گوشي سامسونگ  نوت 29 ميليوني بخرد!

كره جنوبي سومين خريدار بزرگ نفت ايران است. تمام اين نفت هم  به عنوان ماده خام و اوليه صرف صنايع و كارخانه ها و توليد كالاهاي صادراتي مي شود كه حداقل سه برابر قيمت نفت خريداري شده، سود دارد. وزارت نفت ايران كابوس داشت كه روزي شركت هاي كره اي، نفت ما را تحريم كنند و اكنون هم عزا گرفته كه بابت نگهداري پول توقيف شده ي همان نفت فروخته شده، بايد هزينه انبار داري بدهد.

 توليد ناخالص ملي كره جنوبي كه در آغاز دهه 1340 شمسي کمتر از یک سوم ايران بود الان بيش از سه برابر ماست. بطور مشخص اين كشور الان هزار و 700 ميليارد دلار و ايران 500 ميليارد دلار توليد ناخالص ملي دارد.

با اين اوصاف، اين كشتي نفتي اگر تا ابد هم توقيف بماند به اندازه سر سوزني به اقتصاد كره آسيب نمي رساند. اما همين 10 ميليارد دلار پول توقيفي ما، مي تواند هزينه دوماه قرنطينه كامل كشور را تامين كند و يا مي تواند معادل هزينه واکسن و درمان 80 ميليون ايراني در مقابل بيماري كشنده كرونا به همراه پرداخت كل معوقات كادر درماني كشور باشد.  كاري كه از نان شب واجب تر است.

توقیف یک کشتی متخلف در آبهای سرزمینی يك كشور، امر متعارف اما حقوقی است نه سیاسی و نظامی . خلاصه حواسمان باشد که آنچه با آمریکا نمی شود کرد را با کره جنوبی تمرین نکنیم! که يقينا زیان دیگری متوجه اقتصاد آسیب دیده ما خواهد شد.

قاسم خرمي

پایگاه تحلیلی -خبری شعار سال، برگرفته از نشریه کارخانه دار