شعار سال : به تازگی «ینس استولتنبرگ» دبیرکل ناتو به اقدامات ایران از جمله کاهش تعهدات برجامی اش که کاملا مطابق با مفاد این توافق بین المللی بوده، واکنش نشان داده است. وی روز پنجم اسفند در مصاحبهای با شبکه سی ان ان مدعی شد که ایران موجب افزایش نگرانیهای ناتو و همپیمانانش در منطقه است.
ینس استولتنبرگ در عین حال با طرح ادعاهایی درباره توان دفاعی و تسلیحاتی ایران، بدون اشاره به تهدیدهای هستهای اسرائیل برای منطقه و جهان، برنامههای موشکی و صلح آمیز هستهای ایران را نگران کننده خواند.
او با طرح این احتمال و پیش قضاوت که برنامه موشکی و هستهای ایران میتواند منجر به ساخت کلاهکهای اتمی شود، گفت که توافق هستهای برجام میتواند عاملی برای پیش گیری از این مسئله باشد. دبیرکل ناتو در حالی این ادعای بی اساس را مطرح کرده است که جمهوری اسلامی ایران در عالیترین سطح بارها تصریح و تاکید کرده است بدنبال دستیابی به سلاحهای کشتار جمعی و هستهای نیست و آن را حرام میداند.
طبق گزارشهای متعدد آژانس بین المللی انرژی اتمی فعالیت هستهای ایران صلح آمیز بوده و تمامی تاسیسات آن تحت نظارت بازرسان این آژانس فعالیت میکنند، از این رو بیان چنین ادعاهای بی اساسی تنها در راستای تبلیغات دشمنان جمهوری اسلامی ایران از جمله رژیم اسرائیل است. در واقع ادعای مطرح شده از سوی استولتنبرگ تکرار اتهامات واهی مقامات رژیم صهیونیستی و حامیان آمریکایی آنها علیه ایران است که به عنوان تنها دارنده سلاح اتمی در منطقه میکوشند خود را در پس این گونه فرافکنیها پنهان کرده و به جنایات خود علیه ملتهای منطقه ادامه دهند.
دشواری پذیرش ایران به عنوان قدرتی منطقهای برای غرب
آنگونه که از سخنان دبیرکل ناتو بر میآید توقع غربیها این است که ایران به عنوان یک کشور مهم منطقه نباید هیچ اهمیتی به تحولات پیرامون خود داده و تنها نظاره گر اقدامات و تصمیم گیری آنها برای همسایگانش و چه بسا در مورد خودش باشد. بنا بر ادعای استولتنبرگ اینکه ایران برای دفاع از خود در برابر تهدیدات بی شمار ایجاد شده توسط غرب از جمله تروریستهای تکفیری، به تقویت قوای نظامی پرداخته و سامانههای دفاع موشکی خود را عمدتا با تکیه بر توان داخلی به روز میکند، کار اشتباهی است و موجب نگرانی کشورهای منطقه است.
جمهوری اسلامی ایران همواره اعتقاد دارد تنها راه جلوگیری و مقابله با تهدیدهای امنیتی منطقه، تکیه کردن ب ر ظرفیتهای منطقهای و تحکیم روابط دوستانه با همسایگان و هم پیمانانش است. این همان چیزی است که غرب و پیمان نظامی آن ناتو را نگران میکند. با تکیه بر همین توان نظامی و سیاستهای منطقه ای، ایران در حال حاضر به قدرتی تاثیر گذار در منطقه و ماورای آن تبدیل شده و توانسته است بسیاری از طرحهای شیطانی دشمنان مانند ناامن کردن کل منطقه با ایجاد گروههای تروریستی مانند داعش را خنثی کند.
به نظر میرسد مشکل مورد نظر دبیرکل ناتو وجود یک ایران مقتدر و با ثبات در منطقه باشد. ایران طی سالهای اخیر به یاری کشورهای همسایه و دوست خود شتافته و آنها از شر تروریستهای تا دندان مسلحی که دلارها و تجهیزاتشان از سوی آمریکا و دولتهای دست نشانده اش در منطقه تامین میشد، رهانیده است. اکنون ایران پس از تار و مار کردن تروریستها داعش در سوریه و بازگرداندن صلح به این کشور، به دنبال کمک در مسیر بازسازی و بازگرداندن ثبات است.
در عراق نیز اگر پشتیبانی و اقدامات ایران برای مقابله با تروریستهای داعش نبود، همان اقداماتی که از نظر دبیرکل ناتو نگران کننده خوانده شده، امروز شاید کشورهای عضو این پیمان نظامی خواب آسوده از دست تروریستهای تکفیری داعش نداشتند. اینها نمونهای از اقدامات منطقهای ایران است، حال این سوال مطرح میشود که کدام اقدام منطقهای ایران از نظر غرب تهدیدآمیز است؟ آیا به صرف اینکه اقدامات ایران، مغایر با طرحهای قدرتهای غربی و منافع آنها در منطقه است، نگران کننده است؟
آنچه که ناتو و غرب از فهم آن سرباز زده و یا قادر به تحمل آن نیستند این واقعیت است که ایران یک قدرت منطقهای است و بر اساس منافع و ضرورتهای خود در منطقهای که هزاران سال است در آن حضور دارد، اقدام و سیاست گذاری میکند. ایران بخش بسیار مهمی از آسیای غربی است و تحولات آن مستقیما بر این کشور تاثیر میگذارد، پس اینکه ایران نگاهی فرامرزی به تحولات طراحی شده از سوی غربیها داشته باشد، کاملا منطقی است. به ویژه اینکه دست کم طی قرن اخیر مهمترین تحولات منطقه از سوی همین به اصطلاح داعیه داران دموکراسی و تمدن رقم خورده است.
ناتو؛ اشغالگری که قصد رفتن ندارد
دبیرکل ناتو پیش از آنکه چنین اظهارات بی معنی را به زبان بیاورد، بهتر است نخست به این سوال پاسخ دهد: اصولا در شرایط کنونی موجودیت یک پیمان نظامی که به گفته موسسانش، برای حفاظت از منافع کشورهای عضو آن در زمان جنگ سرد تشکیل شده، چه محلی از اعراب دارد؟ آیا اگر این پیمان نظامی دلیلی برای این موجودیت نیابد، میتواند هزینههای هنگفت نظامی را که از اعضای خود میگیرد، توجیه کند؟
روشن است که یکی از روشهای توجیه این موجودیت، ایجاد جنگ و نزاع در مناطق مختلف جهان و لشکرکشی به آن مناطق به بهانههای مختلف است. همین بهانه هاست که باعث حضور ائتلاف کشورهای غربی به سرکردگی آمریکا در افغانستان و سپس در عراق شده است. جالب اینجاست که با وجود چنین حضور طولانی مدتی، این دو کشور همچنان صحنه خشونت و درگیری بوده و در آرزوی دستیابی به ثبات هستند.
گویی این پیمان نظامی وقتی وارد کشوری شده و با اشغال آن کشور از منابع و امکانات آن بهره مند میشود، تمایلی برای خارج شدن ندارد. در حال حاضر و با گذشت ۲۰ سال از لشگرکشی آمریکا و ناتو به افغانستان، این کشور همچنان از آتش جنگ و خشونت رنج میبرد. مقامات ناتو ادعا میکنند که به ویژه از سال ۲۰۱۴ که زمان پایان قانونی ماموریتشان در این کشور بوده، بخاطر آموزش نیروهای امنیتی افغانستان در این کشور باقی مانده اند.
به اذعان استولتنبرگ هم اکنون ۱۰ هزار نیروی ناتو در افغانستان حضور دارند و قرار هم نیست آنجا را ترک کنند. وی میگوید هنوز تصمیم گیری درباره زمان خروج این نظامیان از این کشور زود است. وی در اظهارات مضحکی و با اشاره به تصمیم دولت ترامپ برای خارج کردن نظامیان آمریکایی در صورت توافق با طالبان میگوید: ما همگی باهم به افغانستان رفته ایم و باهم تصمیم خواهیم گرفت که چه زمانی از آنجا خارج شویم.
دبیرکل ناتو برای توجیه ادامه حضور اشغالگرانه نیروهای بیگانه در افغانستان، بدون اشاره به اینکه چرا افغانستان بعد از ۲۰ سال از گذشت حمله امریکا و ناتو هنوز امنیت نیافته است مدعی میشود: اگر زود از افغانستان خارج شویم این خطر وجود دارد هرانچه را که طی این چند سال کسب کرده ایم را از دست دهیم. او در عین حال اشاره نمیکند که دقیقا دستاوردهایی که ناتو در این دو دهه کسب کرده، کدام است؟
با این تفاسیر تنها خطری که در حال حاضر منطقه و کشورهای حاضر در آن را تهدید میکند، حضور نظامی یک پیمان اشغالگر در کشورهای منطقه و تصمیم گیری برای دیگر کشورهای واقع در آن است. آنها به دلیل روحیه استعماری و قدرت طلبانه خود بر این باورند که همچنان میتوانند به ساکنان و مالکان اصلی منطقه امر و نهی کرده و برایشان تصمیم گیری کنند. مدعی اند این که آیا ایران میتواند قدرت موشکی داشته باشد یا نه در حوزه اختیارات و صلاحیت آنها است. اما این واقعیت را فراموش کرده اند که دوران افول آنها با ظهور قدرتهایی مانند جمهوری اسلامی ایران، مدت هاست که آغاز شده و منطقه دیگر عرصه جولانشان نیست.
شعار سال ، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری ایرنا ، تاریخ انتشار 9 اسفند ۹۹، کد خبر : 84242815 ، irna.ir