شعار سال:عبدالرضا گلپایگانی در ابتدای این نشست با ذکر تاریخچه‌ای از موضوع تراکم در تهران گفت: در طرح جامع فرمانفرمائیان - اولین طرح جامع تهران - موضوع تفاوت تراکم در شهر مطرح شد و این به صورت رسمی وارد ادبیات شهرسازی شد. وی گفت: در دهه ۷۰ با استناد به مصوبه‌ای که در سال ۶۵ در شورای عالی شهرسازی و معماری گذرانده شده بود، روندی در فروش تراکم شدت گرفت.
 
مصوبه چه بود؟ اینکه شهرداری می‌توانست تحت شرایطی، ۲۰ درصد بیشتر از آنکه اجازه داشت، تراکم به املاک واگذار کند.
 
با این حال در همان مصوبه یک شرط کلیدی هست که تا امروز به آن توجه نشده است. در آن مصوبه قید شده که تراکم مازاده در قبال تضمین خواهان - متقاضی به تامین سرانه‌های خدماتی ارائه می‌شود. متاسفانه به این بند کلیدی که می‌توانست اساس تراکم مازاد را به یک ثروت تولید کیفیت در شهر تبدیل کند، توجه نشد و سهل‌انگارانه به توزیع تراکم در شهر توجه شد.
 
لذا از آنجا که از ابتدا، فروش تراکم و تبادل دارایی شهر به عنوان امر مقدس تلقی نمی‌شد توجه دقیقی هم به آن نشد؛ اینکه  می‌گوییم در شهر سوداگری اتفاق افتاد، اینکه می گوییم شهر و دارایی های شهر را به صاحبان املاک فروختند؛ به کنار، ولی همین را هم خیلی مفت و ارزان و نابجا فروختند. اگر در این زمینه درست و دقیق برنامه‌ریزی می‌کردیم  با حفظ اینکه می‌توانستیم به تولید ثروت جالب توجهی برای شهر تولید کنیم، می‌توانستیم توزیع تراکم در شهر را هم سازماندهی کنیم.

شاید در عرض ۱۰ سال گذشته، ۱۵۰ میلیون متر مربع در شهر تهران پروانه صادر شده است که این ۱۵۰ میلیون می توانست شهر تهران و کیفیت زندگی در شهر تهران را بهبود ببخشد، به شرط آنکه برای آن درست فکر می شد
 
معاون شهرسازی شهرداری تهران در ادامه در پاسخ به این سوال که معنی این اعداد که فروش ۱۸ میلیون متری تراکم در سال ۹۰ به ۶ میلیون متر در سال ۹۸ کاهش پیدا کرد، چیست و چرا این خبر در راستای شهر انسان محور تلقی می شود؟ گفت
 
 این کمیت ۱۸ میلیون متری دلایل مختلفی داشت؛ یکی این بود که قرار بود در سال ۹۱ طرح تفصیلی تهران جدید ابلاغ شود  و در سال ۹۰ موج و جریان جدیدی به سمت صدور پروانه شکل گرفت و البته شرایط اقتصادی که در مملکت روی داده بود این موج را تسریع کرد. این اتفاق چه نتیجه ای را در پی داشت؟
 
سرانجام این اتفاق تولید ۴۰۰ هزار واحد مسکونی خالی در تهران است که این واحدها هم عمدتا بالای محور انقلاب هستند و فروش نمی روند. ۴۰۰ هزار واحد مسکونی را ضرب در متوسط ۱۰۰ متر مربع هم بکنید و متوسط قیمت هر واحد را هم ۶ میلیارد تومان در نظر بگیرید و اگر دلار امروز را ۲۴ هزار تومان در نظر بگیرید. بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار را ما در تهران متوقف کرده و به زمین دوخته ایم.
 
۱۰۰ میلیارد دلار عدد تاثیرگذاری در اقتصاد مملکت ماست. این سوای آن بلایی که در همین دوره سر کیفیت زندگی مردم؛ سر ترافیک تهران؛ سر باغات تهران؛ سر ساختار اجتماعی تهران آوردیم. ۱۰۰ میلیارد خیلی از جاهای ایران را می توانست آباد کند؛ این پول می توانست سیستان وبلوچستان را آباد کند. این ۱۰۰ میلیارد دلار به زمین دوخته شده و تهران را به سیاه چاله ای تبدیل کرده است.
 
این که تراکم را به ۶ میلیون و ۸۰۰ هزار تراکم در سال ۹۹ رساندیم این یعنی کمیت بیکران را شهر تهران به یک کارگاه ساختمانی تبدیل کرده بود و ارزش های شهر داشتند به کالاهای اقتصادی تبدیل می شدند. متوقف شد.

 
شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه همشهری ، تاریخ انتشار:  1 اردیبهشت 1400، کدخبر: 596468، www.hamshahrionline.ir