وزیر علوم تحقیقات و فناوری در حاشیه جلسه هیأت دولت در روز چهارشنبه بیان داشت که طرح آمایش آموزش عالی را مرحله به مرحله پیش می‌بریم و سعی می‌کنیم توسعه بر اساس نیاز باشد، به گونه‌ای که هر رشته‌ای که خواست تأسیس شود، پیوست اشتغال داشته باشد و ... . این صحبت های زلفی گل هرچند که صحبت های درستی است، اما از طرحی مثل طرح تدوینی به اسم آمایش آموزش عالی بر نمی یاید. حداکثر برد طرح موجود، بازنگری در تاسیس رشته های جدید مورد تقاضا و ادغام موسسات آموزش عالی ناکارامد و غیرفعال با یکدیگر و مواردی از این جنس است. این در حالی است که نظام آموزش عالی نیازمند نوعی بازنگری راهبردی با رویکردی کاربردی در سرفصل دروس است( موضوعی که همین الان هم معاونت آموزش وزارت عتف مدعی اجرای آن است. برنامه ای که به درد دین و دنیای هیچ کس نمی خورد. در صورت تفاوت نظر، دکتر قاسم عموعابدینی معاون محترم اموزشی وزیر عتف را در دانشگاه تهران دعوت به مناظره علمی می کنیم). زلفی گل باید بجای تاکید بر تداوم چنین طرح و برنامه های کم خاصیتی ، تمرکز خود را بر دو حوزه کاربردی سازی محتوای دروس دوره کارشناسی ( حتی اگر ضرورت داشته باشد ، در برخی موارد همکاری با سازمان فنی و حرفه ای) ، افزایش جایگاه ارزشیابی های بیرونی ( ارزشیابی رکن چهارم از عملکرد دانشگاه ها ،توانمندی فارغ التحصیلان و عملکرد موسسات تابعه وزارت عتف) ، ممانعت از تقلب های دانشجویی در رساله و در نهایت تغییر در سیستم ارتقا اعضای هیات علمی ( عضو هیات علمی شدن متاسفانه بنظر می رسد که دارد تبدیل به نوعی دکان می شود)قرار دهد. کم توجهی به مدیریت بحران آموزش عالی ایران ، ریشه خیلی چیزها را به آتش می کشد و کشور را دچار زیان های پایه ای خواهد نمود.