شعارسال: در آستانه آغاز بیست و پنجمین دوره لیگ برتر، حضور سرمربی‌های خارجی به حداقل خود در سال‌های اخیر رسیده و تنها دو مورد باقی مانده‌اند؛ دراگان اسکوچیچ در تراکتور که سال‌هاست او را می‌شناسیم و تیم ملی را به جام جهانی رساند و ریکاردو ساپینتو در استقلال که با وجود شرایط ملتهب کشور، بار دیگر هدایت آبی‌ها را پذیرفت. نکته اینکه مرد پرتغالی خودش خواست به ایران بیاید و مدیران باشگاه نقش خاصی نداشتند!

در شرایطی کار به اینجا رسیده که فصل گذشته ۹ سرمربی خارجی روی نیمکت تیم‌ها نشستند، اما فقط اسکوچیچ از آن جمع باقی مانده. خوان کارلوس گاریدو در پرسپولیس کار را شروع کرد که به دلیل نداشتن شناخت کافی از فوتبال ایران کنار گذاشته شد. سپس به لیگ لیبی رفت و اسماعیل کارتال جایگزین او شد. سرمربی ترکیه‌ای که او هم با پایان فصل قراردادش را فسخ کرد و الان بیکار است. میودراگ بوژوویچ هم پس از حضور موفق در استقلال خوزستان و سپس رقم زدن بدترین آمار تاریخ روی نیمکت استقلال تهران، به خانه برگشت. این درحالی است که پیش از او، پیتسو موسیمانه نیز قراردادش را با آبی‌ها فسخ کرده بود و آنقدر غرامتش سنگین است که احتمالا تا آخر عمر مربیگری نمی‌کند!

پارسال ساوو میلووشیچ در نساجی و مارکو اولیور داکونیا در خیبر نیز حضور داشتند که الان هردو بدون تیم هستند. در این میان دو سرمربی خارجی سپاهان یعنی ژوزه مورایس و پاتریس کارترون جزو معدود مربیان خارجی هستند که الان جای دیگری سر کار هستند؛ اولی در الوحده امارات و دومی در‌ام‌صلال قطر. یک فصل قبل‌تر نیز لوکاس آلکاراز در نساجی و ایگناسیو مارتینز در فولاد حضور داشتند، اما الان خانه‌نشین هستند.

این همه جابه‌جایی و شکست مربیان خارجی، نشان‌دهنده ضعف فاحش در مدیریت و انتخاب مربیانی است که بعد از اینجا در هیچ جای معتبر دیگری نتوانستند جایگاهی بیابند. یعنی لیگ ایران تبدیل به جایگاهی برای مربیان درجه چندم خارجی شده که در کمتر کشوری مشتری دارند. این دیگر ربط چندانی به اوضاع فعلی مملکت ندارد و باید پرتقال فروش‌های ناکارآمد را پیدا کنید که اینگونه ریخت و پاش دلاری می‌کنند!

پایگاه تحلیلی خبری شعار سال با اندکی اضافات و تلخیص، برگرفته از کانال تلگرامی روزنامه دنیای اقتصاد