پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

در حالی که پیش از این سیاست‌های صدا و سیما بر عدم حضور چهره‌ها بود و مدیران این سازمان گفته بودند که تلویزیون برای جذب مخاطب نیازی به سلبریتی‌ها ندارد، این روزها تمامی برنامه‌های نوروزی سیما با حضور این چهره‌ها روی آنتن می‌رود. پیمان جبلی رئیس سازمان صدا و سیما روز چهارشنبه هشتم فروردین ۱۴۰۳ در حاشیه جلسه هیات دولت در جمع خبرنگاران گفت براساس سند تحول رسانه ملی امسال و در ایام تعطیلات نوروزی ۲ تنوع قابل توجه شامل تنوع در تولیدات برنامه‌ها اعم از برنامه‌های سرگرمی و نوروزی و حضور میهمانان در برنامه‌ها داشتیم. هزینه‌های برنامه‌ها به صورت معمول در قالب قرارداد کلی شبکه با تهیه کننده و حامی مالی است و جزئیات قرارداد‌ها در اختیار این سازمان نیست (شعار سال: مگر در پادگانی بنام صداسیما، اختیار تهیه کننده معنا دارد جناب پیمان راستگو؟). محسن سهرابی فعال رسانه‌ای با انتشار پستی در شبکه ایکس نوشت: ۴۰ تا ۵۰ میلیارد تومان هزینه ‎فروغی و ‎جبلی برای حضور ‎سلبریتی‌ها در برنامه شب عید شبکه ۳ شده است. محمدحسین رنجبران، مجری تلویزیون نوشت: در کمتر از دو سال و نیم بزرگواران از شعار تحول در رسانه ملی با محوریت سلبریتی زدایی رسیدند به این جا که نوروز امسال به هر سلبریتی نازنین برای آمدن روی آنتن ۲۰۰ تا ۸۰۰ میلیون تومان حق القدم دادند، آنهم از بودجه‌ای که به بهانه تغییر مسیر رسانه ملی چند برابر شده است. با خودت چند چندی پیمان جبلی؟ هدر دهی بودجه ملی بدلیل ناتوانی در سیاستگذاری موثر را یک صفحه با مداد سیاه مشق کن اخوی. تا قبل از سیزده بدر هم تحویل بده. برای دین و دنیایت نگرانیم پسر.

حاشیه و متن فوتبال ، ارتباطات جدایی ناپذیری با همدیگر دارند. اما برخی از حاشیه های این ورزش، واقعه پر رنگ تر از اصل شده و انسان را به تاسف وا می دارند. نظیر مقاومت وزارت ورزش از شفاف سازی درباره درخواست هزینه یک همتی برای بازسازی ورزشگاه فوتبال مجموعه آزادی و روپایی زدن مهدی تاج در برنامه تلویزیونی. از این حاشیه ها که بگذریم، سال 1402 با دو حاشیه فوتبالی دیگر، به انمام رسید. مهاجرت محمدرضا احمدی (گزارشگر فوتبال) به کانادا و حمله به بازیکنان نساجی با اسپری فلفل توسط فردی با هویت معلوم در دیدار فوتبالی ایمان سبز شیراز با نساجی مازندران در شیراز.

سوالی که امروز در ذهن افکارعمومی وجود دارد این است که آیا در وزارت جهادکشاورزی همچنان حسن روحانی رئیس جمهور بوده و وزارت تحت تسخیر سایه بنفش است؟ آیا کسانی که احتمالا به برنامه ها و اهداف این دولت اعتقاد قلبی و عملی نداشته و یا فاقد توانمندی های اثبات شده برای عهده داری وظایف هستند( بر اساس عملکرد گذشته) همچنان در عرصه های مختلف مدیریتی جولان خواهند داد؟ در زمان انتصاب محمدعلی نیکبخت هشدار داده شده یکی از پاشنه های آشیل ایشان تیم سازی هدایت شده در چند طیف زابلی های بخش کشاورزی ، همکاران سابق در رمان تصدی تعاون روستایی و معاونت وزارتخانه ، نمک گیری و دعوت از برخی افراد نظیر خاوازی ، وانهادن ساخت تیم توسط همین گروه عموما با گرایشات دولت اصلاحات خواهد بود. در همان دوران توصیه نموده بودیم که ایشان باید از توانمندی نیروهای شاخص در سایر تیم های فعال( رغیب تا از قبل از تصدی پست وزارت) بهره برداری نموده تا بتوان انتظار تحول در بخش کشاورزی را داشت. اما نتیجه کار متاسفانه شد،آنچه که بدان هشدار داده بودیم. حضور افرادی نظیر شاهرخ رمضان نژاد بعنوان سرپرست دفتر وزارتی معنایی جز کنار نهادن و نادیده گرفتن افراد توانمند و حاکمیت سایه بنفش نمی توانست داشته باشد. بر خود وظیفه می دانیم با توجه به شناختی که از تیم سازی های متمرکز و نمک گیر شده داریم، در خصوص رانت خواهی های خاص هشدار دهیم. دوستان حوزه نظارت و امنیت خوب می دانند از چه آفت و آسیبی صحبت می کنیم.

آدم‌ها چطور، حتی در عین برخورداری از سلامت اخلاقی، به دام حقه‌های بازار و دنیای کسب و کار می‌افتند؟ این موضوعی است که جورج ای. اکرلاف و رابرت جی. شیلر در کتاب فریب طعمه‌ها: اقتصاد سوء استفاده و فریب به آن پرداخته‌اند. آن‌ها در این کتاب به زبانی ساده از ترفند‌هایی پرده برداشته‌اند که اقتصاد بازار آزاد به وسیله آن‌ها انسان‌ها را گرفتار می‌کند. هدف اکرلاف و شیلر در این کتاب افشای ساز و کار‌های نامرئی اقتصاد بازار آزاد برای شکل دادن به سلیقه و رفتار‌های عموم مردم به نحوی است که سودش به جیب صاحبان سرمایه برود؛ ساز و کار‌هایی که نقاط آسیب‌پذیر انسان‌ها، نظیر نیاز به خوب جلوه کردن در چشم دیگران و نفرت از باخت، را هدف می‌گیرند و کاری می‌کنند که مردم در همه امور زندگی، از جشن تولد گرفته تا مراسم خاکسپاری، از سلیقه‌ای پیروی کنند که بازار برایشان ساخته است و خریدار و مصرف‌کننده اجناسی شوند که واقعا به آن‌ها نیازی ندارند. کتاب از مقدمه و دو بخش تشکیل شده است. غذا و دارو و فریب، تمرکز تبلیغاتچی‌ها بر نقاط ضعف آدم ها، فریب طعمه‌ها در سیاست و گوش‌بری در معاملات خودرو و مسکن و کارت‌های اعتباری از جمله موضوعاتی است که در این کتاب به آن‌ها پرداخته شده است. فریب طعمه‌ها با ترجمه افشین خاکباز و همراه با مقاله‌ای از دکتر حسین راغفر درباره این کتاب، در نشر نو منتشر شده است. درباره نویسندگان کتاب هم باید گفت که، جورج ای. اکرلاف (- ۱۹۴۰)، اقتصاددان آمریکایی و برنده نوبل اقتصاد در سال ۲۰۰۱ لوده و رابرت جی. شیلر (- ۱۹۴۶)، اقتصاددان آمریکایی و برنده نوبل اقتصاد در سال ۲۰۱۳ می‌باشند.

هیأت حقیقت یاب سازمان ملل متحد در خصوص مرگ مهسا امینی و درگیری‌های متعاقب این ماجرا، با انتشار گزارش رسمی در ۲۱ صفحه، در روز جمعه اعلام کرده بود که ایران مسئول «خشونت فیزیکی» است که منجر به مرگ مهسا امینی در سپتامبر ۲۰۲۲ میلادی شده و جرقه اعتراضات سراسری علیه قوانین حجاب و حکومت دینی زده شده و جمهوری اسلامی در جریان سرکوب اعتراضات سال گذشته با «موارد جدی نقض حقوق بشر» مرتکب «جنایات علیه بشریت» گردیده است. بطور خلاصه، هیأت حقیقت‌یاب سازمان ملل با اتکا به گزارش تهیه شده که برای شورای حقوق بشر سازمان ملل فرستاده است، به این نتیجه رسید که تهران از طریق اقدامات خود، مرتکب «جنایت علیه بشریت» شده است. بعد از انتشار گزارش هیأت حقیقت‌یاب بین‌المللی، ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی، اقدام به نقد و رد محتوای گزارش نموده و گزارش تهیه شده را گزارشی غیر مستند، جانبدارانه، سیاسی و فاقد هرگونه مبنای موجه حقوقی که به شیوه غیرحرفه‌ای و بر مبنای ادعا‌های غیرقابل راستی آزمایی، تدوین شده دانست و محتوای آن را عمیقاً منطبق بر اهداف سیاسی برخی از کشور‌های غربی، بیان داشت.

نمایشگاه‌دار‌ها ترجیح می‌دهند خودروی خارجی لوکس بفروشند و نه خودروی خارجی خانواده. ممنوعیت واردات و قوانین متغیر، نوسانات نرخ ارز و نوسانات تصمیم‌گیری، همه دست به دست هم داده و برای خودرو حباب قیمتی به وجود آورده است. هر چه این خودرو خاص‌تر و لوکس‌تر باشد، یا به قول نمایشگاه‌داری هر چه خودرو خارجی‌تر باشد، حباب قیمتی‌اش هم بزرگ‌تر است؛ بنابراین سود بیشتری نصیب دست‌اندرکاران فرایند واردات (از ثبت سفارش تا ترخیص و حمل و نمایشگاه و فروش) می‌شود؛ بنابراین روشن است که نمایشگاه‌دار ترجیح می‌دهد مثلا بجای یک دستگاه تویوتا کرولا با حباب قیمتی ۱/۵ میلیارد تومان، یک تویوتا لندکروز بفروشد با حباب قیمتی ۸ میلیارد تومان! نکته تاسف بار دیگر داستان که خبرنگار محترم انصاف نیوز بدان توجه نکرده، این است که برخی از نمایشگاه‌ها وظبفه پولشویی و تطهیر پول‌های کثیف (قاچاق اشیای عتیقه، مواد مخدر با تاکید بر شیشه و.)، را عهده دار بوده و نمایشگاه پوششی قانونی برای ورود موفق این پول به اقتصاد است. موضوعی که مسلما نهاد‌های امنیتی کشور خوب می‌دانند از کدام گوشه اش صحبت می‌کنیم. بعنوان نمونه، فروش صوری خودرو‌های خاص یا خودرو‌های سنگین تحت مالکیت فرد طلبکار (بله فروش ظاهری خودروی سنگین فرد طلبکار به فرد بدهکار بشکل قولنامه‌ای یا انتقال سند و بعد وکالت دادن بجای رد و بدل شدن خودرو)، با قیمت نجومی و بیش اظهار شده، جابجایی پول و پاره کردن قولنامه دست خریدار و یا اگر سند رده شده باشد، وکالت دادن خریدار به فروشنده برای دخل و تصرف در عین و منفعت مال. به همین سادگی و راحتی.

حجت الاسلام احمد حیدری با نگاهی انتقادی اقدام به تحلیل برخی واکنش‌ها به مشارکت ۴۱ درصدی در انتخابات مجلس دوازدهم کرده است. همچنین علی باقری در ارتباط با اعداد و ارقام مربوط به مشارکت در انتخابات اخیر و تحلیل‌ و برداشت‌های آمار ارائه شده در این زمینه، نکاتی را متذکر شده است. هرچند نگاه جریان اصلاحات به انتخابات نگاهی در طیف ناراستی آمار تا نقد رویه ارایه امار است، اما همین نگاه هم می تواند تاکیدات و حساسیت های خاصی را برای تقویت مشارکت ،آسیب شناسی مشارکت ، راهکارهای ارتقا مشارکت و افزایش سرمایه اجتماعی، در بر داشته باشد. در ادامه بحث، بشکلی تلفیقی اقدام به ارایه نظرات این دو منتقد با گرایشات اصلاحاتی می گردد.

قرار بود لایحه «اخذ مجوز انجام معاملات و انعقاد قراردادهای خرید و پذیرش سرمایه‌گذاری خارجی در حوزه‌های حمل‌ونقل و خدمات شهری» در جلسه روز گذشته شورا به تصویب برسد و تلاش مخالفان بررسی سریع بزرگ‌‌ترین قرار‌داد شهرداری هم برای شفاف‌سازی و رفع ابهامات این لایحه به جایی نرسید. سوال اینجاست که سازمان محترم بازرسی کل کشور، هیچ سوال و حساسیتی در این خصوص ندارند؟ سایر مراجع نظارتی و امنیتی چطور؟

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجباری متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.

۲۵ شهر جدید در سواحل استان‌های سیستان و بلوچستان، هرمزگان، خوزستان و بوشهر با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی احداث می‌شود تا میزان جمعیتی که در نوار ۴۹۰۰ کیلومتری سواحل جنوب کشور سکونت می‌کنند از سه درصد مردم کشور به هشت درصد ارتقا یابد. در این بین اعضای اتاق بازرگانی دور هم آمده و در این خصوص تبادل نظر نمودند. محور صحبت‌ها روی محدود بودگی بخش خصوصی بود و این تاکید که اگر بخش خصوصی بازی گرفته شود، فلان می‌کند و بسیار می‌نماید. غافل از اینکه موانع کسب و کار در کشور یک بحث است و ناتوانی بخش خصوصی و با کمال صد‌ها تاسف، گرایش به روحیه دلالی، بحثی دیگر. حتی کم توجه به این اصل که توسعه منطقه‌ای و شهری و شهرسازی جدید نیازمند طرح جامع با تاکید بر ماموریت‌ها (نظیر توسعه شهرنشینی در منطقه خاص، توسعه اقتصادی در شهری جدید و.) است. این طرح در حال حاضر در کدام نهاد دولتی یا زیربخش‌های وزارت راه و شهرسازی تدوین شده است؟ اکثر آقایان از شهرسازی، ساختمان سازی و جاده سازی می‌فهمند و فکرشان در پروژه محوری و اقدامات عمرانی است نه توسعه سرمایه گذاری و ایجاد جاذبه‌های اقتصادی منجر به تجمیع سرمایه در منطقه. داستان دوستان شده، داستان حسین دهقان در توسعه مکران. آقا جونی‌ها، هر کاری ادم و تخصص خودش را می‌خواهد. با شیرینی و میوه خوردن دور میز و منتظر شکار نشستن، کاری جلو نمی‌رود.

«ما با پیمانکار شهرداری کار می‌کنیم و شب حادثه مشغول شستن و نظافت دیواره‌های روگذر بودیم. ناگهان خودروی پژو پرشیای مشکی مقابل‌مان توقف کرد. فکر نمی‌کردیم راننده جوان نقشه هولناکی در سر داشته باشد. او ناگهان از خودرو پیاده شد و به سمت‌مان آمد. بدون هیچ مقدمه‌ای با همکارمان گلاویز شد و بعد او را از بالای پل به پایین انداخت. ما فورا به سمت او رفتیم تا مانع فرارش شویم، اما قاتل ما را هم تهدید کرد و گفت، اگر به دنبالش برویم، ما را هم به پایین پرتاب می‌کند. او سپس سوار ماشینش شد و با همراهانش فرار کرد. چند خودرو نیز موقع عبور از زیر پل، جسد دوستمان را هم زیر گرفتند.» این روایت همکاران رفتگری ۲۰ ساله‌ای است که ساعت ۲ بامداد جمعه، بیستم بهمن ۱۴۰۲ به این شکل فجیع کشته شد. عامل قتل پاکبان که به سرعت شناسایی و دستگیر شد، ۲۵ ساله، دارای مدرک لیسانس است و با پدرش در زمینه کار‌های ساختمانی فعالیت دارد. قاتل درباره انگیزه‌اش از قتل گفته: «من در حال گذر از آن مسیر بودم که ناگهان چشمم به مقتول و دوستانش افتاد. تصور کردم که آن‌ها قصد دارند پرچم‌هایی که کنار اتوبان نصب شده بود را سرقت کنند. پرچم‌ها به مناسبت ۲۲ بهمن برافراشته شده بود و من فکر کردم مقتول قصد اهانت به پرچم‌ها را دارد و می‌خواهد آن‌ها را از بین ببرد. حتی به پلیس هم زنگ زدم و موضوع را گزارش کردم. با این حال نتوانستم آرام بنشینم، از ماشین پیاده شدم و پس از درگیری با مقتول وی را هل دادم که پرت شد پایین و جان باخت...» حالا علیرضا زاکانی شهردار تهران در نخستین موضع گیری درباره قتل نیروی تحت نظرش، موضع قابل تاملی گرفته است.

مدیرکل هنرهای نمایشی، درگذشت دو بازیگر در عرصه تئاتر «پردیس افکاری» و «صفرعلی کریمی» را تسلیت گفت.

بر خلاف اقتصاد سرمایه‌داری که افراد از راه شایستگی و ابداع به ثروت و سپس به قدرت می‌رسند، در ایران اگر مشاهده کنیم، به‌جز افراد معدودی که از راه کارآفرینی و ابداع به ثروت رسیده‌اند، بقیه را اگر رصد کنیم، از راه قدرت به ثروت رسیده‌اند.این واقعیت تاسف بار مسلما با آرمان های انقلاب منافات داشته و بدلیل ایجاد طبقه الیگاریشی اقتصادی و خانواده هایی بشدت مصرف گرا و تجملاتی، ضربه زننده به پایه های انقلاب اسلامی است. موضوعی که باید با رویکرد قضایی- امنیتی بدان ورود مجدد کرد و با قانون از کجا اورده ای ، اقدام به مصادره اموال نمود.

محمد علی زلفی‌گل در نشست سراسری اساتید معارف اسلامی دانشگاه‌ها گفت: اساتید معارف اسلامی در صف اول دفاع از انقلاب و نظام جمهوری اسلامی هستند چرا که باید پاسخگوی تمامی ابهامات نسل جوان و در برخی موارد پاسخگوی کم‌کاری‌های مسئولین باشند و ... . سوال اینجاست که آقای زلفی گل تا چه حد به این حرف خودش اعتقاد دارد؟ تا چه حد اساتید معارف ، تاریخ اسلام،ریشه های انقلاب،وصایا ، اخلاق اسلامی و دروسی از این جنس، توانایی و صلاحیت حرفه ای ورود به این حوزه را دارند؟ تا چه حد توانایی و تسلط بر تدریس تعاملی و مشارکتی با رویکردی انتقادی برای نسل جوان را دارند؟چقدر روی علم کلام و درایه ، تسلط دارند؟چقدر در خصوص شکیات ، ابهامات و چالش های نسل جوان، مطالعه نموده و به روز می باشند. اقای وزیر، در مسائل پایه ای، تعارف جایی ندارد. شما باید در این جلسه مطرح می کردید که برنامه سطح بندی و آزمون ادواری( هر سه سال یکبار) اساتید این گونه دروس را در دستور کار دارید. حتی حقوق این اساتید را هم اضافه تر ( با ضریب) پرداخت کنید، اما آدم غیر مناسب را وارد خط مقدم دفاع از انقلاب نکنید. چند درصد این عزیزان بنظر شما صلاحیت ادامه تدریس را دارند؟ لبخند ما نشانه تمسخر نیست ، علامت تاسف است.

براساس داده‌های گمرک ایران، در ۱۰ ماهه امسال ۲ هزار و ۳۴۶ تن پشم به ارزش یک میلیون و ۹۱۰ هزار دلار از کشورمان صادر و ۱۵۱۲ تن نیز پشم به ارزش ۸/۷ میلیون دلار وارد کرده است. طبق داده‌های گمرک، میانگین قیمت هر کیلوگرم پشم وارداتی ایران ۵/۸ دلار و میانگین قیمت هر کیلوگرم پشم صادراتی ایران نیز ۸۱/. دلار بوده است. به‌عبارتی، قیمت هر کیلوگرم پشم وارداتی به کشور ۷ برابر پشم صادراتی است. قابل ذکر است مهمترین دلیل این تفاوت عجیب‌وغریب قیمت بین پشم وارداتی و صادراتی؛ کیفیت بالایی است که در پشم با چربی‌زدایی و شستشو و شانه‌زنی رخ می‌دهد، امری که در پشم ایرانی جدی گرفته‌ نمی‌شود. در مرتبه بعدی ممکن است شائبه کم‌اظهاری و بیش‌اظهاری نیز مطرح باشد.

چهره سیاه خشکسالی‌های استان فارس از آنجا رخ عیان می‌کند که به اذعان کارشناسان؛ این استان بالاترین میزان دشت ممنوعه ایران را طی چند سال گذشته به خود اختصاص داده و بیش از ۹۵ درصد دشت‌های فارس از نظر منابع آبی ممنوعه و بحرانی هستند ( بالغ بر ۹۰ دشت استان). سیاست گذاری آبی در راستای منافع کلی کشور قرار نگرفته است. به عنوان نمونه دشت جهرم در سال‌های دهه ۴٠ شمسی با ۴۰ حلقه چاه، دشت بحرانی اعلام می‌شود در حالی که پس از شصت سال در همان دشت بالغ بر ۲ هزار حلقه چاه با سرعت مرگ آوری منابع آبی را تخلیه می‌کند. در حوضه‌های آبی رودخانه‌ای نیز موفقیت نداشته‌ایم، مثال عینی آن خشکاندن مسیر اصلی رودخانه کُر در پی سد سازی افراطی بوده است. خسارت بار‌تر از آن صرف هزینه برای دست یابی به آب ژرف و ایجاد چاه برای حصول به آن است، نتیجه عملکرد در این زمینه در استان سیستان و بلوچستان چقدر موفقیت آمیز بوده که همچنان بر تداوم ان پای فشاری می‌کنیم؟ نکته جالب در این خصوص، تائید کلی موارد توسط دکتر سلاجقه، رئیس سازمان محیط زیست کشور است.

همزمان با پنجمین روز از دهه فجر انقلاب اسلامی، عملیات بتن‌ریزی ساختمان اصلی راکتور تحقیقاتی ۱۰ مگاوات اصفهان (IRR-۱۰) با حضور معاون رییس‌جمهور آغاز شد. رئیس سازمان انرژی اتمی در این خصوص بیان داشت که در اصفهان سه راکتور هسته ای داریم و چهارمین آن در حال ساخت است و از این منظر این مرکز می‌تواند یکی از قطب‌های هسته‌ای در این منطقه محسوب شود.موضوعی که جای تشکر و قدردانی خاص داشته و مصداقی بر اثبات توانمندی علمی و فناورانه کشور است. اما نکته دارای تاسف در همین مراسم، انعکاس آرم الله وسط پرچم جمهوری اسلامی ایران به رنگ مشکی است. در حالی که طبق قانون ، آرم الله وسط پرچم رسمی کشور، قرمز بوده و این کم توجهی احتمالا غیرعامدانه، می تواند بعنوان توهین به پرچم قلمداد شود. جای تاسف دارد که شاهد کاهش حلاوت و شیرینی این اقدام با کم دقتی صورت گرفته هستیم. لازم به توضیح است که این اشتباه بعضا در برخی از مراسم نیروهای نظامی و انتظامی کشور هم دیده می شود. آقای مهندس محمد اسلامی ما از شما بابت اقدامات تان تشکر می کنیم، اما شما لطفا بشکل رسمی از مردم بخاطر این سهو ،پوزش بخواهید.

خوانش و تحلیل منظومه فکری بعضی از سیاسیون فعال در جامعه ( اهم از خواب زده های شب های انتخابات یا فعال در طول دوره) ما را دچار تاسف می کند که با چه وزنی و کیفیتی مواجه هستیم؟ سید کمال الدین سجادی سخنگوی جبهه پیروان خط امام و رهبری از جریانی خیالی صحبت می کند که توان دو قطبی سازی انتخابات را دارد.آقای سجادی، احتمالا به عمد خود را به تغافل می زند. چرایی اش را از خودش بپرسید. معتقد است که فرانسه هم شورای نگهبان دارد ( ایشان را به خواندن چند واحد حقوق اساسی و حقوق اساسی تطبیقی دعوت می کنیم). سوال اینجاست که مگر ما با فعالیت نمودن شورای نگهبان مخالفتی داریم؟ ما از کم توجهی به تعریف نظارت های قانونی روی عملکرد شورای نگهبان گلایه مندیم. یک کلام که این خاک پاک و دین هدایت کننده،از دست جریانات سیاسی چپ و راست منفعت اندیش محافظه کار کم اطلاع ، رنج ها کشیده است. موضوعی که ان شاالله در آینده نزدیک با دستان سربازان کوچک علی، جمع خواهد شد و افراد به وزن جایگاه می گیرند ،نه به زور و وزنه. سربسته عرض شد، خودشان خوب می دانند موضوع چیست و مخاطب کیست.

دکتر فتح‌اله آقاسی زاده و سعید غلامی نتاج امیری، محققانی هستند که پیش از این کتاب ”هفتاد سال برنامه‌ریزی توسعه در ایران: آسیب‌ها و چالش‌ها” را به جامعه برنامه‌ریزی ایران تقدیم کرده‌اند.پس از این تجربه تالیفی، بر مؤلفه مدیریت در ایران تمرکز نموده و مایلند این گزاره را به حکمرانان منتقل کنند که مدیریت بسیار مهم بوده و راه توسعه ایران از مسیر اصلاح نظام اداری و مدیریتی خواهد گذشت .آنچه که این دو محقق در قالب ”مدیریت ایرانیان” آن را توصیف و صورت‌بندی نموده‌اند، نشان می‌دهد که مدیریت امروزی ایرانیان، عموماً در تضاد با آموزه‌های جهانی مدیریت و موازین جهان‌شمول مدیریت است.حقیقت این است که در میدان واقعیت و عمل، همه چیز وابسته به موقعیت، اکنون، و وابسته به بالادستان و نظام تشخیص سکاندار اصلی سازمان است. گاه در انتصاب مدیر، تخصص مبنا می‌شود، گاه روابط و اعتماد مبنا قرار می‌گیرد. گاه توصیه‌ها و امر و نهی‌های منابع قدرت ملاک هست، گاه تصادفی و از سر اجبار و اکراه انتصابی صورت می‌پذیرد و گاه دهها مبنا و معیار دیگر خود را تحمیل می‌کنند و.... . گروهی از منتقدان، صحبت های آقاسی زاده را در قالب نوعی نقد اصلاحی تفسیر کرده اند و گروهی دیگر، آن را بستری برای به یادمانی منجر به انتصابات. هرچه باشد بخش زیادی از این نقدها ، نقدهای درستی است که ما را از محفل گرایی بجای مدیریت ورزی، دور کرده و اصلاحاتی برای کارآمدی سازمانی کشور توصیه می کند.

بهروز مروتی (فعال حقوق معلولان) ضمن گلایه به کم حساسیتی دستگاه‌های دولتی به پرداخت حقوق معلولان و اجرای تکالیف قانونی خود درخصوص این گروه بیان داشته است که در خصوص مصوبه بودجه سال ۱۴۰۳ روز گذشته مجلس (مرتبط با بند (ب) تبصره ۱۵) که سازمان بهزیستی را مکلف می‌کرد که به معلولان شدید و خیلی شدید کمک هزینه معیشتی با استناد به سقف اعتبارات و آیین‌نامه اجرایی هیئت وزیران پرداخت کند، متاسفانه باید بیان داشت که در بودجه سال ۱۴۰۲ طبق بند (ب) تبصره ۱۲، بنوعی همین مصوبه را داریم، اما با صد‌ها تاسف و با گذشتِ ۱۱ ماه از سال این مصوبه هنوز اجرا نشده است. این تبصره البته مشمول جانبازان نیز می‌شد که برای آن‌ها اجرا شد و از ۵ تا ۶و نیم میلیون تومان به عنوان کمک هزینه معیشتی به آن‌ها تعلق گرفت. سوالی که باید از دولت پرسید و پای مدیران کم توجه را به دستگاه‌های نظارت و بازرسی یا قضایی، باز نمود.