شعار سال: آيا ما والدين خوبى هستيم؟ كافى است نگاهى به عكس پروفايل ها و صفحات مجازى كنيم؛ سارينا خنديد، سارينا غذا خورد، سارينا خوابيد، سارينا جيش كرد، سارينا گفت مامان، و سارينا و ساريناها... ما با بچه هايمان شبيه ملكه ها و ستاره هاى هاليوودى رفتار مي كنيم، از بدو تولد دوربين به دست هر حركتش را ثبت مي كنيم، همان حركت ها و رفتارهايى كه قرن هاست نسل بشر انجام داده و رشد طبيعى يك انسان است حالا همگى شده اند رفتارهاى حيرت انگيزى كه شايسته تقدير و ديده شدن هست.. ما مي خواستيم والدين خوبى باشيم... پس تمام هم و غممان شد كشف بهترين ها... بهترين مدرسه، معلم، تغذيه، كلاس هاى فوق العاده به درد نخور...گروهى از ما به همين هم اكتفا نكرد و رنج هجرت را هم تحمل كرديم كه بچه هايمان در بهترين باشند، گمان نكنيد بعد از مهاجرت آرام شديم كه حالا كشف هاى جديد داشتيم، خداى من چه كسى مي داند مدرسه اى كه جان لنون ميرفته بهتر است يا مدرسه سلين ديون؟! فرانسوى بخواند يا انگليسى؟ پيانو بنوازد يا ويالون ؟ عده ديگرى حتى از ما هم بيشتر بچه هايشان را دوست داشتند انقدر كه گفتند " دنيا به اندازه كافى براى بچه ما زيبا نيست پس نمى آوريمش" واو... چقدر مسيول و عاشق!... هفته گذشته بايد جواب ايميلى را مي دادم مبنى بر اين فاجعه كه چرا پسرم در خواب جيش كرده! آخر مي دانيد بايد تحقيق شود كه اعلى حضرات تحت فشار يا استرسى نبوده باشند! جيش عصرانه اصلا موضوع ساده اى نيست! چند روز پيش بين همه اين عكس ها و فيلم ها از مامان امير على ودويست گرم اضافه وزن پريناز و حساسيت فصلىِ " همه زندگيم" عكسى برايم آمد از يك پسربچه كه به دوربين زل زده بود، نميدانم حتى عكس ، واقعى است يا نه ؟ كجاى اين مملكت است ،؟پسرى كه دست نداشت و پدرش با بطرى آب معدنى برايش دست ساخته بود! باورتان ميشود پسرى كه بايد كلاس پنجم مي بود تازه با دستش كه يك بطرى آب بود تمرين نوشتن مي كرد، تصوير آن نگاه از جلوى چشمم نمي رفت ، حالم از خودم به هم مي خورد... از خودم كه ديروز سه بار بابت سردى هوا از پسرم معذرت خواسته بودم ! بله ، بابت سردى هوا ! راستش هر چقدر به بچه خودم و هم نسلانش نگاه مي كنم به جز نسلى نازپروده كه كيف هايشان را هم مادر و پدرانشان حمل مي كنند و هميشه گويى يك غول چراغ جادو براى خواسته هايشان دارند چيزى نمي بينم ... راستش ما به طور اغراق آميزى مادرى/ پدرى مي كنيم چون به طور غم انگيزى كودكى نداشتيم و در واقع هر دو سر بازنده ايم... ما همه كار مي كنيم و هميشه هم عذاب وجدان داريم كه آيا مادر- پدر خوبى بوده ايم؟ با همه اين دويدن ها و هزينه ها من يكى كه چيزى جز نسلى ضعيف و لوس نمي بينم...و والدينى با حسرت و روياهاى از دست رفته ...

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از پایگاه خبری تحلیلی 55 آنلاین، تاریخ 22 اسفند 95، کد مطلب: 98414:www.55online.ir