شعار سال: «متأسفانه افکار ایشان (محمود احمدینژاد) با افکار من فرسنگها فاصله دارد. عقایدی را که ایشان دارند، من قبول ندارم و اصلا از نظر فکری به هم نزدیک نیستیم؛ پس باید کنار هم مینشستیم که درباره چه موضوعی صحبت کنیم؟ همیشه سعی کردهام شعار ندهم و اهل عمل باشم و بههمینخاطر از کسانی که فقط شعار میدهند و فقط میخواهند باشند، خوشم نمیآید. بههمینخاطر لزومی ندیدم با ایشان (محمود احمدینژاد) رودررو شوم که سلاموعلیک کنم». این بخشی از تازهترین صحبتهای علی دایی درباره محمود احمدینژاد است که ایسنا منتشر کرده. داستان مربوط به آخرین بازی سایپا در رقابتهای لیگ میشود که دایی و تیمش راهی جم شده بودند تا برابر پارس جنوبی به میدان بروند. زمان بازگشت به تهران، دایی متوجه میشود که محمود احمدینژاد در همان هواپیما است و از رودرروشدن با او پرهیز میکند تا نشان دهد دلخوریهایش از احمدینژاد همچنان به قوت خودش باقی است. دایی درباره دلیل رودررونشدن با احمدینژاد میگوید: «من واقعا دوست نداشتم با او (محمود احمدینژاد) رودررو شوم. هیچ وقت نمیبینید که علی دایی چیزی از او بخواهد. دلم نمیخواست اصلا ایشان (محمود احمدینژاد) را ببینم.» اینکه علی دایی، سرمربی این روزهای تیم سایپا، دلش نمیخواهد «اصلا» محمود احمدینژاد را ببیند، ریشه در اتفاقی دارد که قریب به 10 سال پیش رخ داد؛ همان زمان که علی دایی سرمربی تیم ملی بود و احمدینژاد رئیس دولت. به طور دقیقتر ماجرا مربوط به فروردین 1388 است: ایران در ورزشگاه آزادی با سرمربیگری علی دایی میزبان عربستان بود و برای زندهنگهداشتن امیدهایش برای صعود به جام جهانی باید مقابل رقیب امتیاز میگرفت. از بخت بد، ایران که بازی را جلو افتاده بود، یکباره دو بر یک مغلوب شد؛ آنهم درست در زمانهایی که محمود احمدینژاد برای دیدن بازی به ورزشگاه آمده بود. شکست مقابل عربستان در همان مسابقه ایران را به رده چهارم جدول گروه انتخابی فرستاد و تعدادی از هواداران هم درباره عملکرد علی دایی، سرمربی وقت تیم ملی، اعتراض داشتند. در همان بازی احمدینژاد هم با چهرهای درهم ورزشگاه را ترک کرد تا مشخص شود قصد دارد تصمیمی عجولانه بگیرد؛ اما دایی در کنفرانس خبری بعد از آن بازی از مردم به خاطر نتیجه بهدستآمده عذرخواهی کرد؛ ولی خبر داد قرار نیست از کارش استعفا دهد. کمی بعد از آن مصاحبه فدراسیون فوتبال که در آن زمان، زمامش به دستان علی کفاشیان بود، خبر داد علی دایی از کارش برکنار شده و برای او آرزوی موفقیت کرد. اینطور شد که عمر حضور علی دایی در تیم ملی ایران خیلی کوتاه شد.
احمدینژاد دایی را برکنار کرد
بااینحال اخراج که نه؛ بلکه شیوه اخراج از تیم ملی بود که علی دایی
را علیه محمود احمدینژاد کرد. به عقیده او احمدینژاد بلافاصله بعد از شکست مقابل
عربستان به محمد علیآبادی، رئیس وقت فدراسیون فوتبال زنگ میزند و از او میخواهد
دایی را از کار برکنار کند. این اتفاق هم رخ میدهد؛ هرچند که برای تأییدشدنش
نیاز به زمان طولانی بود! محمد علیآبادی آن زمان در طرح این ادعا، منکر دخالت
محمود احمدینژاد در عزل علی دایی شد؛ ولی چند سال بعد در گفتوگویی رسمی اعلام
کرد احمدینژاد مستقیما از او خواسته بود تا دایی را از هدایت تیم ملی برکنار
کند. دل علی دایی از همان زمان با محمود احمدینژاد صاف نشد؛ البته موضوعی که علی
دایی هم دراینمیان هرگز حاضر به پذیرشش نیست، این است که خود احمدینژاد تأثیر
زیادی بر حضور دایی بهعنوان سرمربی تیم ملی داشت. در روزهایی که فدراسیون به نظر
میرسید چندین گزینه برای هدایت تیم ملی زیر سر دارد، به ناگاه علی دایی با دستور محمد
علیآبادی بهعنوان سرمربی انتخاب شد. دستوری که البته به نظر میرسید از نهادی
بالاتر یعنی از شخص احمدینژاد گرفته باشد؛ اما دایی میگوید سرمربیشدنش ربطی به
احمدینژاد نداشت؛ ولی اخراجش ارتباط مستقیمی با محمود احمدینژاد داشت.
پشت پرده مخالفتهای احمدینژاد با علی دایی
بعدها که علیآبادی به صورت علنی دخالت احمدینژاد در این موضوع را
تأیید کرد، علی دایی در صحبتهایی با برنامه 90 افشاگری جالبی کرد. او عنوان کرد احمدینژاد
مخالف حضورش در تیم ملی و سطح اول فوتبال ایران بود؛ چون پیشنهادش برای پیوستن به
کمپین انتخاباتیاش را رد کرده است. دایی در جریان انتخابات پیشرو به وضوح از
میرحسین موسوی حمایت کرد و هرگز حاضر نشد کاری را که احمدینژاد از او خواسته بود،
اجرا کند. البته دخالتهای احمدینژاد در برنامههای فوتبالی علی دایی فقط مربوط
به حضورش در تیم ملی نمیشود. زمانی که محمد رویانیان بهعنوان
مدیرعامل پرسپولیس مشغول به کار شد، تصمیم گرفت علی دایی را بهعنوان سرمربی
انتخاب کند؛ ولی از قرار معلوم احمدینژاد با این طرح مخالفت میکند و از رویانیان
میخواهد قید همکاری با دایی و آوردن او به پرسپولیس را بزند. رویانیان با وجود
این مخالفت، علی دایی را به پرسپولیس آورد؛ اما چندی بعد رویانیان از این موضوع
پرده برداشت و خبر داد که «احمدینژاد مخالف حضور دایی در پرسپولیس بود». او البته
بعدها گفت نگذاشتند خودش هم در فوتبال بماند؛ چون برخلاف میل احمدینژاد، دایی را
به پرسپولیس آورده بود. این صحبتها در حالی مطرح شد که 24 ساعت بعد از انتشارش،
کانال منتسب به محمود احمدینژاد، اظهارات رویانیان درباره علی دایی را کذب دانست.
احمدینژاد دایی را دوست داشت؟
داستان تیره احمدینژاد و دایی به نظر میرسد فصل «عاشقانه»ای هم
داشته باشد؛ فصلی که البته قبل از رسیدن احمدینژاد به قدرت بود. محمود احمدینژاد
همان زمان که شهردار تهران بود، به فوتبال در سطح ملی علاقه داشت و تلاش زیادی میکرد
به بهانههای مختلف در جمع فوتبالیها حضور داشته باشد. نمونه بارز این خواستهاش
مربوط به وقتی است که علی دایی هنوز برای تیم ملی ایران بازی میکرد. داستان مربوط
به بازی تیمهای ملی ایران و قطر در سال 1383 است که ایران در پایان با نتیجه سه
بر یک پیروز شد. در آن بازی علی دایی چهره درخشانی داشت و بهعنوان بهترین بازیکن
زمین انتخاب شد؛ اتفاقی که به محمود احمدینژاد، شهردار وقت تهران، فرصت داد تا به
دایی نزدیک شود و جایزه بهترین بازیکن زمین را به او اهدا کند.
احمدینژاد بعد از رئیس دولت شدن هم تصمیم گرفت ارتباطش با فوتبالیها
و تیم ملی را بهتر کند. او که این روزها در توییتر، خودش را «بازیکن فوتبال» هم معرفی کرده، چندین بار سر تمرین تیم ملی رفت و عکسهای
زیادی در حضور بازیکنان گرفت. البته او چند مسابقه دوستانه هم ترتیب داد که معروفترین
آنها مربوط به زمانی است که اوو مورالس، رئیسجمهور بولیوی را به تهران کشاند و با
او در دیداری دوستانه در حضور جمعی از ملیپوشان وقت بازی کرد. هرچند که روایتی تأییدنشده درباره احمدینژاد و علی
دایی وجود دارد که او میخواست دایی را بهعنوان وزیر ورزش هم معرفی کند! موضوعی
که خود دایی خیلی صوری به آن اشاره میکند. دایی در گفتوگویی که آبان 1397 با
سایت ورزش سه داشت، میگوید «عربستانیها دوست دارند از سرمایههای خود بهخوبی استفاده
کنند؛ اما اینجا من چنین چیزی را هرگز ندیدم. هرجا بودم، دنبال این بودند که یک
مدلی ما را خراب کنند. کدام حمایت؟ نه، من اصلا دنبال این چیزها نیستم. دور قبل
پیشنهاد وزیر ورزش شدن را رد کردم. دنبال این چیزها نیستم و من اهل سیاست نیستم.
مدیر باید یک جوری سیاسی شود یا اینوری یا آنوری؛ اما من آدم سیاسی نیستم و بههمینخاطر
هیچ وقت دنبال مدیریت نخواهم رفت.»
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه شرق، تاریخ انتشار 14 اسفند 97، شماره: 3382