- چاپ سیزدهم ترجمه عربی کتاب چهل حدیث امام خمینی(س)
- کشور را با کمیته امداد نمی توان اداره کرد، جلوی بی عرضه گی ها، اختلاس ها، باندبازی ها، نجومی ها و خیانت ها را بگیرید
- بررسی عمق تحولات در موقعیت زنان با نبوت پیامبر و منظومه فکری اسلام ،چرا الان اینقدر درگیریم؟
- ابوالفضل موسویان: اگر فردی «ادب گفتاری» ندارد نباید روی منبر برود
شنبه ۲۷ ارديبهشت ۱۴۰۴ - 2025 May 17 
«اسماعیل آذری‌نژاد» روحانی جوانی است که قصه عجیب و خیرخواهانه‌اش در روستاهای دهدشت، آوازه‌اش را تا گاردین هم کشاند.
شعار سال
:همین که در لابه لای روزمرگی‌ها سری به دنیای مجازی می‌زنی انواع و اقسام
آدم‌ها، اتفاقات و روایتگری‌شان از این کره خاکی را مشاهده می‌کنی؛ با
آدم‌هایی آشنا می‌شوی که لزوما این ارتباط مجازی بد نیست و گاه فتح بابی
می‌شود برای زیبا زندگی کردن و انتشار اعمالی ابتکاری و خیرخواهانه.
گاهی در وبگردی‌ها و گشت و گذار در دنیای مجازی چاقوی دولبه فضای مجازی روی مثبتش را نشان می‌دهد؛ آنقدر مثبت که می‌شود تریبونی رسا برای رساندن خواسته‌های به حق به سراسر دنیا و این بار روحانی جوان این وجهه از دنیای مجازی را برای پیشبرد هدفش به کار گرفت.
مدت‌ها بود در گشت و گذار‌های فضای مجازی اسمش را دیده بودم، اقداماتش برایم جذاب بود، آنقدر جذاب و در نگاه اول غیر قابل باور که صفحات شخصی اش در دنیای مجازی را دنبال کردم تا راه ارتباطی از او یافتم و از چند و چون کارش جویا شدم.
اسماعیل آذری نژاد روحانی مروج فرهنگی است که این روز‌ها جز معروف ترین‌های دنیای مجازی شده است؛ چند روزی طول کشید تا امکان مصاحبه برایم فراهم شد و سرانجام در لا به لای ساعات فشرده تدریس و کارش مدتی را برای مصاحبه با من اختصاص داد.
روحانی که حالا نه تنها رسانه‌های داخلی بلکه آن ور آبی‌ها هم سراغی از او گرفتند و این‌بار از خوبی‌هایش در رسانه‌شان قلم زدند؛ مصاحبه روزنامه گاردین برای قصه گویی میان بچه‌های روستایی سر و صدای زیادی داشت؛ آذری‌نژادی که حالا کم و بیش در دنیا او را می‌شناسند و حمایتش می‌کنند؛ از خودش و انگیزه اش برای این اقدام فرهنگی گفت که در ادامه مشروح این گفتگو آمده است.
قصه روحانی معروف فضای مجازی از روستاهای دهدشت تا گاردین
آقای آذری نژاد کمی از خودتان بگویید و چطور شد این فعالیت را انتخاب کردید؟
آذری‌نژاد: اسماعیل آذری نژاد متولد سال ۱۳۵۸ هستم، تحصیلاتم را در حوزه علمیه گذراندم همچنین در مقطع کارشناسی در رشته جامعه‌شناسی تحصیل کردم و پس از آن هم مدرک کارشناسی ارشد در رشته عرفان را کسب کردم؛ اکنون هم در حوزه علمیه در کهگیلویه و بویراحمد تدریس می‌کنم.
بعد از طی دوران تحصیلات کار قصه گویی را برای بچه‌های روستاهای محروم شروع کردم چراکه معتقد بودم این بچه‌ها امکانات کمی دارند و با کتابخوانی و قصه گویی می‌توانم به آنها در وسع خودم کمک کنم؛ اوایل ماهی یکبار این کار می‌کردم، اما به تدریج و با توجه به استقبال مردم کار را توسعه دادم و حالا هر روز برای قصه خوانی به روستا‌ها می‌روم.
روستاهای دور افتاده و محروم اغلب نیاز مالی دارند چطور شد که قصه گویی را برای کمک و حمایت از آنها انتخاب کردید؟
آذری نژاد: سعی کردم با ترویج کتابخوانی بین بچه‌های روستایی به پرورش فکرشان کمک کنم برای همین از هزینه شخصی برای آنها کتاب می‌خریدم و به روستا‌ها برای قصه‌گویی می‌رفتم؛ بچه‌ها از طریق کتابخوانی و قصه‌هایی که برای آنها می‌خواندم با مهارت‌های زندگی آشنا می‌شوند.
پرورش فکر مهم است و قصه ابزاری برای این پرورش است همچنین قصه خوانی محرکی برای آن محسوب می‌شود و به کودک اعتماد به نفس می‌دهد.
شبکه‌های اجتماعی راه نجات بچه‌های روستاهای دهدشت
شما گفتید که با هزینه شخصی برای بچه‌ها کتاب تهیه می‌کنید و هر روز هم کارتان را توسعه می‌دهید، تقبل این هزینه شخصی برای شما سخت نیست؟
آذری‌نژاد: اوایل کار تمام هزینه‌ها را خودم متقبل می‌شدم، اما با فعالیتی که در شبکه‌های اجتماعی دارم کم کم مردم با این فعالیت آشنا شدند و پای کار آمدند و حمایت می‌کنند؛ الان ۶ سالی است که اینکار با حمایت مردم تداوم پیدا کرده است.
در صحبت هایتان گفتید که برای کمک به روستاهای محروم برایشان کتاب می‌خوانید، آیا تاکنون بازخورد مثبتی از این اقدام هم گرفتید و این کار برای بچه‌ها فایده‌ای داشته است؟
آذری‌نژاد: همین که بچه‌ها کتاب دست می‌گیرند خودش دستاورد بزرگی است چراکه با کتاب خواندن یاد می‌گیرند چطور حل مساله کنند علاوه بر آن بلندخوانی داریم که این کار در راستای سوادآموزی است و وقتی که بچه‌ها بلند از روی کتاب می‌خوانند اشکالات خواندن و نوشتن‌شان برطرف می‌شود.
تا حالا با مقاومتی از سوی بچه‌ها و خانواده‌ها هم مواجه شدید؟
آذری‌نژاد: تاحالا از بچه‌ها بازخورد منفی نگرفتم و همیشه مشتاق بودند و همکاری خوبی داشتند، اما خب خانواده‌ها مقاومت می‌کنند و یکبار مادری با عصبانیت پیش من آمد و گفت: «بچه‌های ما از سرما می‌لرزند و تو برای آنها کتاب می‌خونی». به آن خانم گفتم من به وسعت خودم برای بچه‌ها کار می‌کنم و به فرض امسال برای بچه‌ها کاپشن و لباس گرم بخرم، اما سال‌های بعد چه می‌خواهند بکنند.
گاهی هم به دلیل لباس روحانیتی که بر تن دارم مردم تصور می‌کنند که نماینده حاکمیت هستند و از من انتظار دارند، اما به آنها می‌گویند که من یک طلبه ساده هستم که حتی با یک رئیس اداره ارتباط ندارم.
گفتی که با کمک مردم کار‌ها را پیش می‌برید آیا توانستید با این کمک‌ها علاوه بر کتابخوانی به محرومیت‌های دیگر مردم هم رسیدگی کنید؟
آذری نژاد: همه افرادی که به من در این مسیر کمک کردم صد درصد از فضای مجازی جذب شده و تاکنون توانسته این کار‌های را در حدود ۲۰۰ روستا انجام دهیم اکنون حدود ۱۵ مدرسه حیاط دارند، بسیاری از مدارس را به وسایل ورزشی تجهیز کردیم برای آنها کتابخانه در نظر گرفتیم و در مدارس متوسطه اول کارگاه‌های آموزشی ترتیب دادیم همچنین رنگ آمیزی مدرسه، صبحانه دادن به ٢ هزار دانش‌آموز و راه اندازی سایت کامپیوتری از دیگر فعالیت‌هایی بوده است که با همراهی مردم آنها را پیش بردیم.
برنامه‌های دیگری هم برای توسعه چنین فعالیت‌هایی دارید؟
آذری نژاد: شبکه‌ای از افراد علاقمند و همراه در این مسیر را انتخاب کردیم و بر این اساس قرار بر این است که یک نفر دیگر را هم به کار بگیرم تا در قصه خوانی و کمک به بچه‌ها به من کمک کند که برای این فرد مبلغی هم پرداخت خواهم کرد.
آذری نژاد: تاکنون سراغ هیچ نهاد دولتی نرفتم
تاکنون از مسئولان هم برای پیشبرد برنامه‌هایتان خواستید؟
آذری نژاد: همه کار‌هایی که تا حالا انجام دادیم همه به همت مردم بوده است و با نهاد دولتی کار نکردم، در قاب سراغ هیچ نهاد دولتی نمی‌روم و فقط کار‌ها را مردمی پیش می‌بریم چرا که تاکنون هیچ پاسخی از این نهاد‌ها نگرفتم.
گاهی در وبگردی‌ها و گشت و گذار در دنیای مجازی چاقوی دولبه فضای مجازی روی مثبتش را نشان می‌دهد؛ آنقدر مثبت که می‌شود تریبونی رسا برای رساندن خواسته‌های به حق به سراسر دنیا و این بار روحانی جوان این وجهه از دنیای مجازی را برای پیشبرد هدفش به کار گرفت.
مدت‌ها بود در گشت و گذار‌های فضای مجازی اسمش را دیده بودم، اقداماتش برایم جذاب بود، آنقدر جذاب و در نگاه اول غیر قابل باور که صفحات شخصی اش در دنیای مجازی را دنبال کردم تا راه ارتباطی از او یافتم و از چند و چون کارش جویا شدم.
اسماعیل آذری نژاد روحانی مروج فرهنگی است که این روز‌ها جز معروف ترین‌های دنیای مجازی شده است؛ چند روزی طول کشید تا امکان مصاحبه برایم فراهم شد و سرانجام در لا به لای ساعات فشرده تدریس و کارش مدتی را برای مصاحبه با من اختصاص داد.
روحانی که حالا نه تنها رسانه‌های داخلی بلکه آن ور آبی‌ها هم سراغی از او گرفتند و این‌بار از خوبی‌هایش در رسانه‌شان قلم زدند؛ مصاحبه روزنامه گاردین برای قصه گویی میان بچه‌های روستایی سر و صدای زیادی داشت؛ آذری‌نژادی که حالا کم و بیش در دنیا او را می‌شناسند و حمایتش می‌کنند؛ از خودش و انگیزه اش برای این اقدام فرهنگی گفت که در ادامه مشروح این گفتگو آمده است.
آقای آذری نژاد کمی از خودتان بگویید و چطور شد این فعالیت را انتخاب کردید؟
آذری‌نژاد: اسماعیل آذری نژاد متولد سال ۱۳۵۸ هستم، تحصیلاتم را در حوزه علمیه گذراندم همچنین در مقطع کارشناسی در رشته جامعه‌شناسی تحصیل کردم و پس از آن هم مدرک کارشناسی ارشد در رشته عرفان را کسب کردم؛ اکنون هم در حوزه علمیه در کهگیلویه و بویراحمد تدریس می‌کنم.
بعد از طی دوران تحصیلات کار قصه گویی را برای بچه‌های روستاهای محروم شروع کردم چراکه معتقد بودم این بچه‌ها امکانات کمی دارند و با کتابخوانی و قصه گویی می‌توانم به آنها در وسع خودم کمک کنم؛ اوایل ماهی یکبار این کار می‌کردم، اما به تدریج و با توجه به استقبال مردم کار را توسعه دادم و حالا هر روز برای قصه خوانی به روستا‌ها می‌روم.
روستاهای دور افتاده و محروم اغلب نیاز مالی دارند چطور شد که قصه گویی را برای کمک و حمایت از آنها انتخاب کردید؟
آذری نژاد: سعی کردم با ترویج کتابخوانی بین بچه‌های روستایی به پرورش فکرشان کمک کنم برای همین از هزینه شخصی برای آنها کتاب می‌خریدم و به روستا‌ها برای قصه‌گویی می‌رفتم؛ بچه‌ها از طریق کتابخوانی و قصه‌هایی که برای آنها می‌خواندم با مهارت‌های زندگی آشنا می‌شوند.
پرورش فکر مهم است و قصه ابزاری برای این پرورش است همچنین قصه خوانی محرکی برای آن محسوب می‌شود و به کودک اعتماد به نفس می‌دهد.
شما گفتید که با هزینه شخصی برای بچه‌ها کتاب تهیه می‌کنید و هر روز هم کارتان را توسعه می‌دهید، تقبل این هزینه شخصی برای شما سخت نیست؟
آذری‌نژاد: اوایل کار تمام هزینه‌ها را خودم متقبل می‌شدم، اما با فعالیتی که در شبکه‌های اجتماعی دارم کم کم مردم با این فعالیت آشنا شدند و پای کار آمدند و حمایت می‌کنند؛ الان ۶ سالی است که اینکار با حمایت مردم تداوم پیدا کرده است.
در صحبت هایتان گفتید که برای کمک به روستاهای محروم برایشان کتاب می‌خوانید، آیا تاکنون بازخورد مثبتی از این اقدام هم گرفتید و این کار برای بچه‌ها فایده‌ای داشته است؟
آذری‌نژاد: همین که بچه‌ها کتاب دست می‌گیرند خودش دستاورد بزرگی است چراکه با کتاب خواندن یاد می‌گیرند چطور حل مساله کنند علاوه بر آن بلندخوانی داریم که این کار در راستای سوادآموزی است و وقتی که بچه‌ها بلند از روی کتاب می‌خوانند اشکالات خواندن و نوشتن‌شان برطرف می‌شود.
تا حالا با مقاومتی از سوی بچه‌ها و خانواده‌ها هم مواجه شدید؟
آذری‌نژاد: تاحالا از بچه‌ها بازخورد منفی نگرفتم و همیشه مشتاق بودند و همکاری خوبی داشتند، اما خب خانواده‌ها مقاومت می‌کنند و یکبار مادری با عصبانیت پیش من آمد و گفت: «بچه‌های ما از سرما می‌لرزند و تو برای آنها کتاب می‌خونی». به آن خانم گفتم من به وسعت خودم برای بچه‌ها کار می‌کنم و به فرض امسال برای بچه‌ها کاپشن و لباس گرم بخرم، اما سال‌های بعد چه می‌خواهند بکنند.
گاهی هم به دلیل لباس روحانیتی که بر تن دارم مردم تصور می‌کنند که نماینده حاکمیت هستند و از من انتظار دارند، اما به آنها می‌گویند که من یک طلبه ساده هستم که حتی با یک رئیس اداره ارتباط ندارم.
گفتی که با کمک مردم کار‌ها را پیش می‌برید آیا توانستید با این کمک‌ها علاوه بر کتابخوانی به محرومیت‌های دیگر مردم هم رسیدگی کنید؟
آذری نژاد: همه افرادی که به من در این مسیر کمک کردم صد درصد از فضای مجازی جذب شده و تاکنون توانسته این کار‌های را در حدود ۲۰۰ روستا انجام دهیم اکنون حدود ۱۵ مدرسه حیاط دارند، بسیاری از مدارس را به وسایل ورزشی تجهیز کردیم برای آنها کتابخانه در نظر گرفتیم و در مدارس متوسطه اول کارگاه‌های آموزشی ترتیب دادیم همچنین رنگ آمیزی مدرسه، صبحانه دادن به ٢ هزار دانش‌آموز و راه اندازی سایت کامپیوتری از دیگر فعالیت‌هایی بوده است که با همراهی مردم آنها را پیش بردیم.
آذری نژاد: شبکه‌ای از افراد علاقمند و همراه در این مسیر را انتخاب کردیم و بر این اساس قرار بر این است که یک نفر دیگر را هم به کار بگیرم تا در قصه خوانی و کمک به بچه‌ها به من کمک کند که برای این فرد مبلغی هم پرداخت خواهم کرد.
آذری نژاد: تاکنون سراغ هیچ نهاد دولتی نرفتم
تاکنون از مسئولان هم برای پیشبرد برنامه‌هایتان خواستید؟
آذری نژاد: همه کار‌هایی که تا حالا انجام دادیم همه به همت مردم بوده است و با نهاد دولتی کار نکردم، در قاب سراغ هیچ نهاد دولتی نمی‌روم و فقط کار‌ها را مردمی پیش می‌بریم چرا که تاکنون هیچ پاسخی از این نهاد‌ها نگرفتم.
با توجه به اینکه هر روز به روستا‌ها مراجعه می‌کنید بزرگترین مشکل مردم و بچه‌های روستا‌ها را چه می‌دانید؟
آذری نژاد: با توجه به اینکه با خانواده‌ها در ارتباط مستقیم هستند یکی از بزرگترین مشکلات بی سوادی خانواده‌هاست چرا که نمی‌توانیم با آنها ارتباط درستی بگیریم علاوه بر آن نبود عدالت آموزشی در روستا‌ها و امکانات محدود آموزشی از دیگر نگرانی‌ها و مشکلاتی است که در روستا‌ها شاهد آن هستم؛ گاهی کیفیت آموزشی به حدی پایین است که بچه‌ها همه مطالب درسی را نیاموختند علاوه بر آن تجهیزات و امکانات مدرسه محدود است و گاهی مدرسه حیاط و حتی دستشویی هم ندارد.
البته گاهی برای حل مشکل به معلم‌ها کتاب می‌دهیم حتی مدارس را تا حد امکان تجهیز کنیم، اما در کل حاکمیت و دولت باید به آموزش و پرورش و این مناطق توجه بیشتری کند.
گفتید که با توجه به توسعه کارتان هر روز به روستا‌ها مراجعه می‌کنید آیا طی کردن مسیر آن هم بعد از ساعت کاری برای شما سخت نیست؟
آذری نژاد: پنجشنبه‌ها و جمعه‌ها که همراه با خانواده به روستا‌ها سفر می‌کنیم، اما در طول هفته بعد از اتمام ساعت کاری با ماشین شخصی خودم به روستا‌ها می‌رود و برای بچه‌ها قصه گویی می‌کنم؛ گاهی از نظر بدنی خسته می‌شوم، اما هرگز خستگی روحی نداشته است چرا که وقتی انگیزه کافی وجود داشته باشد خستگی معنا ندارد.
آذری نژاد: با توجه به اینکه با خانواده‌ها در ارتباط مستقیم هستند یکی از بزرگترین مشکلات بی سوادی خانواده‌هاست چرا که نمی‌توانیم با آنها ارتباط درستی بگیریم علاوه بر آن نبود عدالت آموزشی در روستا‌ها و امکانات محدود آموزشی از دیگر نگرانی‌ها و مشکلاتی است که در روستا‌ها شاهد آن هستم؛ گاهی کیفیت آموزشی به حدی پایین است که بچه‌ها همه مطالب درسی را نیاموختند علاوه بر آن تجهیزات و امکانات مدرسه محدود است و گاهی مدرسه حیاط و حتی دستشویی هم ندارد.
البته گاهی برای حل مشکل به معلم‌ها کتاب می‌دهیم حتی مدارس را تا حد امکان تجهیز کنیم، اما در کل حاکمیت و دولت باید به آموزش و پرورش و این مناطق توجه بیشتری کند.
گفتید که با توجه به توسعه کارتان هر روز به روستا‌ها مراجعه می‌کنید آیا طی کردن مسیر آن هم بعد از ساعت کاری برای شما سخت نیست؟
آذری نژاد: پنجشنبه‌ها و جمعه‌ها که همراه با خانواده به روستا‌ها سفر می‌کنیم، اما در طول هفته بعد از اتمام ساعت کاری با ماشین شخصی خودم به روستا‌ها می‌رود و برای بچه‌ها قصه گویی می‌کنم؛ گاهی از نظر بدنی خسته می‌شوم، اما هرگز خستگی روحی نداشته است چرا که وقتی انگیزه کافی وجود داشته باشد خستگی معنا ندارد.
طی کردن مسیر شهر تا روستا آن هم با ماشین شخصی برای شما دردسری نداشته است؟
آذری نژاد: طی کردن مسیر با ماشین شخصی گاهی برای من مشکل ساز بوده است، اما به هر حال این مشکل را رفع کرده و مسیر را ادامه دادند همین چند روز پیش بود که ماشینم در مسیر گل آلود گیر کرد و مجبور شدم مدتی را در مسیر بمانم تا ماشینم درست شود این چنین مشکلاتی هیچ گاه باعث دست کشیدن من از فعالیت‌ها نشده و همیشه باعث ترغیبم بوده است.
شما در صحبت‌هایتان گفتید که ایام تعطیل با خانواده برای قصه گویی به روستا می‌روی این اقدامات روی فرزندان شما تاثیر داشته است یا خیر؟
آذری نژاد: دخترم اکنون کلاس اول و پسرم کلاس هفتم است؛ با توجه به اینکه کتاب خوانی می‌کنیم وقتی فرزندانم به مدرسه می‌روند کتاب‌هایی را به امانت به همکلاسی هایشان می‌دهند به این ترتیب به ترویج فرهنگ کتابخوانی کمک می‌کنند.
دروسی مانند انشا درمدارس نادیده گرفته می‌شود
تاثیر رفتار پدر و مادر‌ها بر ترویج فرهنگ کتابخوانی را چقدر می‌دانید؟
آذری نژاد: علت اینکه در جامعه و به ویژه در کودکی با کتاب مانوس نشدیم توجه کم به این موضوع است در مدرسه و معلمان ما اغلب درگیر درس می‌شوند و به داستان و قصه گویی اهمیتی نمی‌دهند در حالی که سیاست آموزش و پرورش باید ترویج کتابخوانی باشد امابه دروسی مانند انشا توجه کمتری می‌شود و معلم‌ها هم اغلب با کتاب چندان مانوس نیستند، در کتابخانه‌ها هم معمولا کتابدار‌ها منتظر هستند تا مردم به سراغشان بیایند، اما ما خودمان سراغ بچه‌ها رفتیم و کتابخوانی را برای آنها ترویج دادیم.
طی ۶ سالی که برای ترویج فرهنگ کتابخوانی فعالیت می‌کنید آیا خاطره جالبی از توجه به کتابخوانی در میان اهالی روستا دارید؟
آذری نژاد: بله در یکی از روز‌هایی که به روستایی برای قصه خوانی رفته بودم ظهر آقایی که دهیار روستای دیگری بود و با وجودی که تحصیلات چندانی نداشت به اصرار من را به روستای خود برد تا با بچه‌های آن روستا هم قصه خوانی را دنبال کنیم که این طرز نگاه برای من بسیار جالب بود.
کلام پایانی شما
آذری نژاد: از مسئولان که هیچ مطالبی ندارند، اما از مردم می‌خواهم وقتی قصد کمک به روستاییان یا افراد مناطق محروم را دارند این موضوع را در خفا انجام دهند و فقر را عمومی نکنند علاوه بر آن عزت نفس نیازمندان هم حفظ می‌شود.
مدارس بسیاری در منطقه کهگیلویه و بویراحمد داریم که دچار کمبود امکانات هستند امیدوارم که نگاه ویژه‌ای به این مناطق داشته باشیم تا حداقل امکانات برای تحصیل دانش آموزان فراهم شود.
آذری نژاد: طی کردن مسیر با ماشین شخصی گاهی برای من مشکل ساز بوده است، اما به هر حال این مشکل را رفع کرده و مسیر را ادامه دادند همین چند روز پیش بود که ماشینم در مسیر گل آلود گیر کرد و مجبور شدم مدتی را در مسیر بمانم تا ماشینم درست شود این چنین مشکلاتی هیچ گاه باعث دست کشیدن من از فعالیت‌ها نشده و همیشه باعث ترغیبم بوده است.
شما در صحبت‌هایتان گفتید که ایام تعطیل با خانواده برای قصه گویی به روستا می‌روی این اقدامات روی فرزندان شما تاثیر داشته است یا خیر؟
آذری نژاد: دخترم اکنون کلاس اول و پسرم کلاس هفتم است؛ با توجه به اینکه کتاب خوانی می‌کنیم وقتی فرزندانم به مدرسه می‌روند کتاب‌هایی را به امانت به همکلاسی هایشان می‌دهند به این ترتیب به ترویج فرهنگ کتابخوانی کمک می‌کنند.
تاثیر رفتار پدر و مادر‌ها بر ترویج فرهنگ کتابخوانی را چقدر می‌دانید؟
آذری نژاد: علت اینکه در جامعه و به ویژه در کودکی با کتاب مانوس نشدیم توجه کم به این موضوع است در مدرسه و معلمان ما اغلب درگیر درس می‌شوند و به داستان و قصه گویی اهمیتی نمی‌دهند در حالی که سیاست آموزش و پرورش باید ترویج کتابخوانی باشد امابه دروسی مانند انشا توجه کمتری می‌شود و معلم‌ها هم اغلب با کتاب چندان مانوس نیستند، در کتابخانه‌ها هم معمولا کتابدار‌ها منتظر هستند تا مردم به سراغشان بیایند، اما ما خودمان سراغ بچه‌ها رفتیم و کتابخوانی را برای آنها ترویج دادیم.
طی ۶ سالی که برای ترویج فرهنگ کتابخوانی فعالیت می‌کنید آیا خاطره جالبی از توجه به کتابخوانی در میان اهالی روستا دارید؟
آذری نژاد: بله در یکی از روز‌هایی که به روستایی برای قصه خوانی رفته بودم ظهر آقایی که دهیار روستای دیگری بود و با وجودی که تحصیلات چندانی نداشت به اصرار من را به روستای خود برد تا با بچه‌های آن روستا هم قصه خوانی را دنبال کنیم که این طرز نگاه برای من بسیار جالب بود.
کلام پایانی شما
آذری نژاد: از مسئولان که هیچ مطالبی ندارند، اما از مردم می‌خواهم وقتی قصد کمک به روستاییان یا افراد مناطق محروم را دارند این موضوع را در خفا انجام دهند و فقر را عمومی نکنند علاوه بر آن عزت نفس نیازمندان هم حفظ می‌شود.
مدارس بسیاری در منطقه کهگیلویه و بویراحمد داریم که دچار کمبود امکانات هستند امیدوارم که نگاه ویژه‌ای به این مناطق داشته باشیم تا حداقل امکانات برای تحصیل دانش آموزان فراهم شود.
شعار سال،با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری باشگاه خبرنگاران جوان ،تاریخ انتشار:17 اسفند 1397،کدخبر:6858278،www.yjc.ir
برگزیده ها