شعار سال: بسياري بر اين باورند كه لاريجاني تمايل دارد ديگر در لباس رياست مجلس حضور نداشته باشد و شايد سوداي رياست‌جمهوري را در سر مي‌پروراند، به‌طوري‌كه برخي تعدد سفرهاي استاني او يا دفاع از محدودشدن دوره نمايندگي متوالي به سه دوره را نشانه‌هايي از ميلش به پاستور مي‌دانند. البته لاريجاني هيچ‌گاه پاسخ روشني به اين ابهامات نداده، به‌نحوي‌كه اخيرا در گفت‌وگويي گفته است كه به دليل حجم بالاي كاري هنوز به اين مسائل فكر نكرده‌ام كه شايد قدري چنين سخني سياست‌مدارانه باشد.
‌

كناره‌گيري احتمالي از انتخابات مجلس آينده
لاريجاني در گفت‌وگوي اخيرش با «مثلث» درباره احتمال حضور يا عدم حضورش در مجلس بعدي گفته است: «من الان روی هیچ‌چیزی فکر نمی‌کنم جز حل همين مسائل. آن‌قدر هم وقتش برای من پر است که اصلا واقعا تعارف هم نمی‌کنم که بگویید دارد به حالت تصنعی حرف می‌زند. حجم کار و اینکه از صبح تا شب باید همین مسائل کشور را پیگیری کنم، فرصتی ايجاد نكرده که تأمل جدی‌اي داشته باشم؛ يعني بايد به‌قدری فضای کاری من کاهش پیدا کند که بتوانم روي آن فکر کنم. من اصلا به اصل آن فکر نکرده‌ام كه بگويم از كجا بيايم، چون به‌هرحال آدم باید روی این مسائل با تأمل و آینده‌نگری فكر كند و ببيند که چقدر می‌تواند کار کند و مفید است؛ لذا باید در یک فرصتی به آن فکر کنم، الان زود است.»
علي لاريجاني درباره احتمال ائتلاف با اعتدالي‌ها و بخشي از اصلاح‌طلبان نيز اظهار كرد: «اكنون زود است كه درباره اين موضوع سخن گفته شود، چون ما احزاب به آن معنا که نداریم؛ مثل حزب جمهوری اسلامی كه با یک چارچوب‌ها و نظریه‌های عمیق وارد صحنه سیاسی شوند، بیشتر ائتلاف‌های نزدیک انتخابات هستند. شما خودتان هم نگاه کنید، نزدیک انتخابات جمع می‌شوند و ليست مي‌دهند. خیلی هم متفاوت است؛ یعنی همیشه یک‌‌سنخ نیستند. نمی‌دانم که واقعا این مسیر در آینده چگونه با هم تغییر می‌کنند و مي‌توانند با هم كار كنند، ولی حالا بستگی به رفتارها دارد که جریان‌هایی که حالا اصولگرا يا اصلاح‌طلب هستند، چگونه به آینده خودشان و کشور فکر می‌کنند. من خیلی واقعا در این زمینه‌ها مشارکت ندارم که از کنه مسائلشان مطلع باشم. نه من وقتش را دارم، نه آقایان نیاز دارند.»
‌

فاصله از روحاني؟
وي مناسبت رابطه خود با حسن روحاني را چنين توصيف كرد: «نه من قبلا مناسبات خاصی داشته‌ام، نه الان فاصله گرفته‌ام، چراکه من آنچه را مصلحت می‌دانم، می‌گویم و عنوان می‌کنم، خیرخواهانه‌ هم می‌گویم، انگیزه‌ای هم برای اینکه به قول کسبه، دشتی بکنم ندارم. واقعا فکر می‌کنم که الان وضع کشور و شرایط مردم اقتضا می‌کند که فکرها معطوف به این بشود؛ ضمن اینکه من حرفم این است که نسبت‌ها‌يم با بخش‌های مختلف در چارچوب قانون باشد.»
‌

دفاع شمخاني از پالرمو
لاريجاني در پاسخ به اين پرسش كه چرا با پالرمو موافقيد، اظهار كرد: «از نظر من در مورد پالرمو در خود مجلس هم اختلاف‌نظرها با اين لایحه بود و افرادی هم که منتقد آن بودند به من می‌گفتند که ما با این شروطی که مجلس گذاشته است، قبول داریم. به نظر من آن شروط هم نافذ است. بعضی‌ها می‌گفتند که علت نگرانی‌شان این بود که این شروط نافذ نیست. ما بررسی کردیم و دیدیم که نافذ است؛ حالا بعضی‌ها نظر دیگری دارند، بحث دیگری است. می‌خواهم بگویم که ما مطالعه کردیم و در مرکز پژوهش‌ها و دبیرخانه شورای‌عالی امنیت ملی، آقای شمخانی، وزارت اطلاعات، وزارت خارجه، وزارت اقتصاد و اطلاعات سپاه و همه اینها را جمع‌وجور کردند و نامه‌ای را برای ما نوشتند که با این شروطی که مرکز پژوهش‌ها پیشنهاد داده است، مشکلی ندارد و خود آقای شمخانی در جلسه مجلس آمد و غیرعلنی گفت که من این را برای امنیت کشور لازم می‌دانم. خیلی از افرادی که بحث می‌کنند باید دید که چقدر این را دقیق خوانده‌اند، چون این یک چیز فنی‌ است و چیز ساده‌ای نیست، چون ما کارمان، کار حقوقی و قانون‌گذاری است و اظهارنظر راجع به آن ساده نيست. کار فنی است و بعضی از مواد آن به مواد دیگری مربوط است. به نظر من با آن شروطی که مجلس در قبول‌کردن آن گذاشت، دغدغه‌ها رفع شده‌اند.»

احمدي‌نژاد ‌با خودش مشكل دارد
علي لاريجاني درباره اختلافاتش با احمدي‌نژاد گفت: «مشكل از خود ايشان شروع شد. ايشان با خودش مشكل دارد. رهبري مگر كم ايشان را حمايت كرد. مشكل از خود ايشان است. افراد در جايگاه‌هايي كه هستند واقعا به قصد خدمت به مردم بايد خيلي گذشت داشته باشند و رفتارشان را متناسب كنند و جهات شرعي را رعايت كنند. اگر كسي از خدا نترسد، كسي نمي‌تواند جلودارش شود.»
‌

نحوه تصويب برجام
او درباره نحوه تصويب برجام نيز يادآور شد: «در كشور اگر چهار، پنج نفر مسائل هسته‌اي را خوب بدانند، يكي از آنها من هستم؛ چون من عضو شوراي عالي امنيت ملي و نماينده آقا بودم و در جريان اين مسئله بوده‌ام و فراز و فرودهايش و مسائل فني را مي‌دانم. ضمن اينكه خودم مذاكره‌كننده بودم؛ يعني كاملا به نقاط برجسته كار و مسائل حاشيه‌اي آن وقوف دارم. اينكه ما اگر بخواهيم بپذيريم، با چه شرطي مي‌پذيريم؛ تمام اين مسائل بحث شده بود و در مجموع شايد 10 جلسه خدمت مقام معظم رهبري بوديم و در اين دو، سه سال شايد بيش از 30 جلسه هسته‌اي ايشان تدبير فرموده بودند؛ يعني بحث‌ها اين‌طور نبود كه عده‌اي بروند و همين‌جور مذاكره كنند؛ مي‌آمدند و گزارش مي‌دادند كه مذاكره اين بود و گاهي آنها مذاكره را به سمتي مي‌بردند كه وقتي گزارش دادند، معلوم شد اين مسير درست نيست و ما متوقف كرديم و مسير بعدي چهار، پنج ماه عقب افتاد؛ به‌خاطر اينكه آنها نمي‌پذيرفتند و بعد مجبور شدند كه بپذيرند و اين ماجرا داستان بسيار طولاني‌اي دارد و اصلا سرهم‌بندي نبود و در دوره و شرايطي كه به خاطر مسائل ديپلماتيك شوراي امنيت بن‌بست‌هايي را ايجاد كرده بود و هم به دلیل مصالح اقتصادي‌مان، من فكر مي‌كنم در برهه‌اي ايران برد كرد به‌خاطر اين قضيه. من مي‌دانم كه نظرات مختلف است، من نظرات آقايان را نفي نمي‌كنم. ممكن است از نظر تاكتيكي برخي اشكالات نیز وجود داشته باشد؛ اين را هم نفي نمي‌كنم، ولي در كل تصميم نظام درست بود؛ يعني در آن مقطع براي فضاي راحت‌تر اقتصادي و همچنين حل بعضي مشكلاتي كه در مسائل ديپلماتيك ايران ايجاد شده بود، ما درست عمل كرديم، اما اين را كه آمريكايي‌ها غلط عمل كردند، نبايد تقصير ايران انداخت. اشكال داخل اين است كه به‌جاي توجه به فرد خطاكار، نزاع داخلي ايجاد مي‌شود. درباره مسئله برجام، كليت كشور اين را با هر مكانيسمي كه بود، پذيرفت؛ پس ديگر بايد اختلاف را كنار بگذارند. اينكه يك موجود سنگ‌اندازي آمد و اين را برهم زد، بايد ديد عقل چه حكم مي‌كند. عقل حكم مي‌كند كه همه عليه او بسيج شوند، نه اينكه دعوا را داخلي كنند. درست مثل خانواده‌اي كه در درون اختلاف داشتند كه دور خانه حصار بكشند يا نرده بزنند؛ آنها مشورت كردند و تصميم گرفتند كه نرده بزنند. حالا اگر دزدي پريد و آمد داخل، دو راه وجود دارد؛ يكي اينكه همه با هم جمع شوند و دزد را از خانه بيرون كنند و يكي اينكه برخي بگويند ديديد گفتيم حصار بكشيد و نكشيديد و دعواي داخلي كنند و دزد هم اموال را بردارد و ببرد. ما در اين وضعيت هستيم. اصلا فرض كنيم در درون اختلاف‌نظرهايي داشتيم، حال كه نظام آن را پذيرفت، بايد آن را بپذيريد. حالا كه دشمني آمده و آن را خراب كرده، شما چرا بر سروكول يكديگر مي‌زنيد؟ بايد در اين مسئله و مسئله منطقه، سوريه، عراق و مسائل ديگر جمهوري اسلامي مطالعه‌شده و بافكر تصميم گرفت و با يك‌ سازوكار تصميم گرفت. بدانيد كه يك رهبري داهيانه‌اي در آن وجود دارد و رهبري واقعا وقوف دارند و فكرشده كار مي‌كنند و افرادي هم كه مشغول اين كارها هستند، دارند درست تدبير مي‌كنند.»

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه شرق، تاریخ انتشار 26 اسفند 97، شماره: 3392