امیرعبدوس مدیرکل حفاظت محیط زیست سمنان در نامه ای که در تاریخ 30 شهریور ماه 98 خطاب به معاون محیط زیست انسانی سازمان حفاظت محیط زیست امضا و ارسال شده درخواست تسریع در صدور مجوز ارزیابی زیست محیطی این پروژه را داده است.

در این که خطاب به مسعود تجریشی معاون محیط زیست انسانی سازمان حفاظت محیط زیست نوشته و ارسال شده می خوانیم:« احتراما عطف به نامه شماره 17111/300/98 مورخ 31/4./98 در خصوص ارسال و پیگیری مفاد صورت جلسه مورخ 15/4./98 کمیته ارزیابی اثرات زیست محیطی، طرح انتقال آب دریای خزر به فلات مرکزی ایران با عنایت به درج مهلت یکماهه در انتهای صورتجلسه و گذشت دو ماه از ابلاغ آن، خواهشمند است دستور فرمایید در تشکیل جلسه نهایی و صدور مجوز ارزیابی اثرات زیست محیطی پروژه تسریع گردد.»

این نامه از آنجا اهمیت دارد که از سوی مدیرکل حفاظت محیط زیست یک استان درخواست شده است نه از طرف مدیرکل آب منطقه ای، شیلات و یا صنعت، معدن، تجارت استان مقصد انتقال. چرا که مدیران کل حفاظت محیط زیست نمایندگان سازمان حفاظت تنوع زیستی هستند و باید در استان ها نگران دست بردن انسان در طبیعت و بهم ریختن تعادل اکولوژیک و ایجاد تغییرات اکوسیستمی باشند؛ نه اینکه خود درخواست دهنده برای تسریع در صدور مجوز ارزیابی برای طرحی که همه کارشناسان محیط زیست و منابع طبیعی بر خسارت ها و تخریب هایش بارها هشدار داده اند.

مخالفت مرکز پژوهش های مجلس با طرح

همچنین "مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی" پس از انجام مطالعات و تحقیق های علمی و میدانی که در سال ۱۳۹۳ از منظر زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی، ژئوپلیتیک، حقوق بین الملل و رژیم حقوقی دریای خزر و دیگر ابعاد فنی به صراحت اعلام کرد که « اجرای این طرح، به ضرر کشور و بر خلاف مصالح ملی و به زیان دریاچه خزر است.»

در بخشی از این گزارش که از سوی "دفتر مطالعات زیربنایی مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی" و در دی ماه 93 در اختیار رسانه ها قرار گرفت آمده است:« مهم ترین چالشی که در مورد "طرح شیرین سازی و انتقال آب خزر به کویر مرکزی ایران" مطرح است، مقوله "زیان ده بودن" آن است. شاخص اقتصادی نسبت فایده به هزینه B/C برای این طرح برابر 0/53 و نشان دهنده آن است که تقریبا نصف سرمایه گذاری های انجام شده برای این طرح، از طریق منافع آن بازیابی می شود و نصف دیگرش زیان های حاصل از "عدم توجیه اقتصادی طرح" است.

این امر علاوه بر عدم ایجاد انگیزه برای ورود بخش خصوصی ، به نحوی دخالت دولت از طریق بودجه های عمومی را در آن اجتناب ناپذیر می سازد. نکته قابل توجه این است که شاید بتوان با بخشی از هزینه های سرمایه گذاری و بهره برداری طرح مذکور با افزایش بهره‌وری و مدیریت تقاضای مصرف آب در بخش های موجود به میزان لازم، کمبودها را جبران کرد.»

در ادامه این گزارش با تاکید بر اینکه راهکار مذکور علاوه بر پایداری بیشتر و هزینه کمتر، چالش های زیست محیطی ناشی از "شیرین سازی و انتقال آب" را نیز به دنبال نخواهد داشت آمده که « از طرف دیگر وجود احتمالی "صنایع آب بر" قابل انتقال به خارج از استان می تواند در کاهش نیاز صنعت استان در افق طرح، نقش به سزایی را ایفا کند.

به عبارت دیگر وجود صنایع آب بر قابل انتقال به خارج از استان نباید در محاسبه نیاز آبی صنعت در شیرین سازی و انتقال آب از دریای خزر لحاظ شود. البته لازم به ذکر است که تایید یا رد موارد مذکور، نیازمند بررسی های دقیق تر است و حداقل انتظار می رود که گزینه هایی مشابه این گزینه ها در انتخاب گزینه نهایی طرح، لحاظ شوند.»

همچنین پروفسور یخ کشی بنیانگزار دانش محیط زیست در دانشگاه تهران در سال 1352 که مدرک دکترا و پسادکترای خود را از دانشگاه "گوتینگن" آلمان که در رده‌بندی معتبر جهانی سال ۲۰۱۰ ، عنوان بهترین دانشگاه آلمان و هشتمین دانشگاه برتر اروپا را از آن خود کرده، دریافت کرده است و سال ها عضو هیات علمی و سخنگوی پژوهشی دانشگاه گوتینگن بوده و نیز اولین ایرانی عضو هیات مدیره "جامعه جهانی تحقیقات جنگل" است به صراحت تاکید کرده است که اگر این پروژه اجرا شود، علاوه بر زیان اقتصادی و گرانی آب تولید شده که هم قیمت با "کوکاکولا" است، هم دریاچه خزر را نابود می کند و هم جنگل های هیرکانی را.»

با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از سایت خبری اسکان نیوز ، تاریخ انتشار:4  مهر 1398 ، کدخبر:22888 ،www.eskannews.com