شعار سال: در پی بارش های اردیبهشتی در پایتخت، با حجم زیاد آبگرفتگی در مترو تهران مواجه شدیم.چرا در طراحی و ساخت ،زیرساخت مهم شهری به نام مترو با این حجم بالای هزینه برای ساخت و نگهداری،مطالعات دقیق صورت نمی گیرد که با این حجم بزرگ از هزینه و خسارت های پی در پی و فرسودگی ناوگان ها و ساختمان ها مواجه نباشیم؟ وقتی در شرایط تحریم هستیم و همه مسئولان داد شرایط تحریمی سر می دهند که ما کارایی داریم و همه تخصص های مدیریتی را داریم اما تحریم نمی گذارد،آیا نباید به بهینه هزینه کردن ها بهتر و بیشتر توجه کنیم تا اینگونه شاهد نابودی و از بین رفتن سرمایه ها نباشیم؟چرا مدیریت بحران همیشه غافلگیر می شود؟ مگر نه اینکه وظیفه مدیریت بحران این است که از غافلگیری های حوادث و بلایای طبیعی آگاهی داشته باشد و پیش از آن برایش برنامه ریزی و سیاستگذاری کند؟چرا یک نظام یکپارچه در مدیریت شهری و مدیریت بحران وجود ندارد؟چرا هر ارگانی فقط کار خودش را می کند و با نهادهایی که به گونه ای به یکدیگر وابسته هستند همکاری ندارند؟

جالبتر از همه این است که وقتی اعتراضی صورت بگیرد مسئولان به دنبال توجیه هستند و نه عوامل ایجاد کننده این مشکلات و خیلی حق به جانب می گویند این مسئله آبگرفتگی مترو در همه کشورهای دنیا صورت می گیرد و مخصوص ما نیست!!!!