شعار سال:اگرچه آموزش کشاورزی چندین دهه است که در دستور کار دانشگاهها و مراکز آموزشی قرار گرفته است و تا حد زیادی منشأ اثراتی در بخش کشاورزی بوده است اما امروزه ورای آموزش کشاورزی، موضوعات مربوط به سواد کشاورزی در سطح حرفهای و عمومی اهمیت پیدا کرده است بهگونهای که در ارتباط با آن باید بر روی مدیریت و سیاستهای تولید مواد غذایی و بهکارگیری منابع و پایداری تأمل بیشتری داشت.
سواد کشاورزی عبارت است از برنامههایی برای ترویج درک و دانش لازم مرتبط با سنتز، تحلیل و ارتباطات اطلاعات اصلی راجع به کشاورزی برای دانشجویان، کشاورزان، مصرفکنندگان و عموم مردم. این برنامهها به درک بهتر اثر کشاورزی بر جامعه کمک میکند. با توجه به تعریف سواد کشاورزی مشخص است که سواد کشاورزی دارای دو وجه عمومی و حرفهای است که هر دو وجه باید مورد توجه باشد و بر روی آن کار کرد. به همین دلیل، سواد کشاورزی باید بهعنوان موتور محرکه برنامه درسی مورد توجه قرار گیرد و از این منظر برنامههای درسی مورد پایش قرار گیرند و در صورت لزوم از طریق یک چارچوب رسمی با برنامه درسی چندتخصصی، ارزشها و مهارتها مورد تقویت قرار گیرند. برای ارتقای سواد کشاورزی روشهای مختلفی وجود دارد که عبارتاند از رویکرد قیاسی مبتنی بر چارچوبهای برنامهریزیشده، رویکرد استقرایی مبتنی بر کاربرد دانش و مهارت و رویکرد سودمند مبتنی بر ارزشها، ترویج ارزیابی مسئلههای مربوط به سیستم کشاورزی- مواد غذایی. هدف اصلی این سه رویکرد تأمین استانداردهای چارچوب سواد کشاورزی از طریق تزریق محتوای علمی، تلفیق محتوای کشاورزی از طریق دورههای دانشگاهی، لحاظ ارزشها، ادغام بینرشتهای و لحاظ مهارتها و کاربرد آنها در تصمیمگیری، حل مسائل بخش کشاورزی و قضاوتهای تأثیرگذار است. درواقع محتوای درسی و مهارتها باید بر روی شناخت، درک و قدرت تفکر، تحلیل و قضاوت و حل مسئلهها مؤثر باشند.
* با توجه به این مهم در شرایط کنونی با وجود بیش از 260 هزار فارغالتحصیل کشاورزی، باید بر سواد کشاورزی و مهارتها اهتمام جدی داشت و بیشتر باید بر مطالبی تأکید شود که هم مردم بهعنوان مصرفکننده و هم کشاورزان در صحنه میدانی بدان نیاز دارند و یا بهنوعی از مسئلههای اساسی آنها بهحساب میآید. در این ساختار، کشاورزی باید به شرایط و سطحی دست یابد که بهعنوان یک شغل بتواند پیامهایی را به سطح مصرفکنندگان انتقال دهد زیرا مصرفکنندگان از بسیاری از فناوریهای کشاورزی بیاطلاع بوده، راجعبه آنها نه شنیدهاند و نه چیزی میدانند. درواقع، با توجه به چتر کشاورزی با کالاهای متنوع ضرورت دارد نگاه جدید به آموزش کشاورزی داشت و آن را از منظر سواد کشاورزی بیشتر و بهتر دید و اکثر تحرکات اجتماعی را در این راستا هدایت کرد تا آموزش کشاورزی بتواند وجه سواد کشاورزی و مهارت مدنظر در آن را مورد توجه قرار دهد.
از زاویه سواد کشاورزی باید بازنگری کلی در آموزشهای کشاورزی داشت بهگونهای که دورههای تحصیلات کشاورزی به دو بخش آموزش و مهارت کشاورزی با تناسب لازم و ضروری و با برنامه درسی متمرکز بر روشهای نوین کشاورزی و نیز مباحث مرتبط با مسئلههای کشاورزی منطقهای و ملی تقسیم شود تا مؤلفه سواد کشاورزی در جامعه دانشجویی (و نیز با درجاتی پایینتر در جامعه) نهادینه شود و ستاده نهایی دانشگاه، نیروهای حرفهای با دانش و مهارت کشاورزی باشند تا بتوانند هم خود اقدام به راهاندازی کسبوکارهای کشاورزی موفق نمایند و هم بتوانند در سطح مزرعه منشأ خدمات ویژه عملیاتی باشند و بهرهبرداران کشاورزی اعتماد لازم را به خدمات آنها پیدا کنند و عملاً اتفاقهای مثبت تأثیرگذار بر بهرهوری تولید در سطح مزرعه رقم بخورد. در این ساختار جدید لازم است همه دانشجویان و فراگیران کشاورزی دروس مدیریت کشاورزی، تجارت و بازاریابی کشاورزی و کسبوکارهای کشاورزی را در برنامه درسی خود داشته باشند تا کارآفرینی و ارزشآفرینی در اکوسیستم کشاورزی در عمل رخ دهد زیرا تجربه بینالمللی و داخلی نشان میدهد که کشاورزان آینده باید مجهز به این سه ابزار اساسی برای داشتن کسبوکارهای کشاورزی موفق باشند.
امید اینکه در گام جدید کشاورزی موضوع سواد کشاورزی بهعنوان جزء لاینفک تحول در بخش کشاورزی مورد توجه قرار گیرد و تجدیدنظر اساسی در وزن تحصیلات تکمیلی با رویکرد کاهشی و دورههای کارشناسی و کاردانی با رویکرد افزایشی انجام شود. همچنین در دورههای بازآموزی و نوآموزی لازم است وجه مهارتی آموزشهای کشاورزی بهشدت افزایش یابد تا کارشناس برای کار در سطح میدانی و عملیاتی مزرعه آماده شود. علاوه بر آن، راهاندازی پلیکلینیکهای توسعه کشاورزی و روستایی میتواند به عملیاتیسازی مهارتها ورای آموزش کشاورزی بسیار تأثیرگذار باشد و دانشآموختگان کشاورزی را برای خدمات و مشاورههای سودمند در سطح مزرعه آماده کند.
پایگاه تحلیلی- خبری شعار سال، برگرفته از فضای مجازی