سفسطه رضایت جنسی در نظام آموزشی

بحث تجاوز بسیاری اوقات فراتر از یک موضوع فردی است و به خاطر اثراتی که بر جامعه دارد به شدت باید با آن برخورد شود. در واقع، نظام تصمیم گیری به دلیل همین تاثیرات موظف است که با افرادی که از موقعیت شغلی خود برای تحت فشار قرار دادن دیگران استفاده می‌کنند تا به رابطه جنسی برسند، قاطعانه برخورد کند و شرط و شبهه‌ای بر آن نگذارد.

شعار سال:فرض کنید استاد دانشگاهی به خانومی می گوید: «اگر با من رابطه برقرار کنی، سوالات امتحان را به تو خواهم داد یا نمره خوبی خواهی گرفت»؛ در نظر بگیرید که حتی نوع تهدید این طور نیست که « اگر با من رابطه نداشته باشی، نمره مردودی در امتحان خواهی گرفت".

تفاوت این دو پیشنهاد در این است که در مورد اول، استاد عنوان می کند، در ازای دریافت رابطه جنسی، دختر امتیازی را بدست خواهد آورد. ولی در مثال دوم، او می گوید، اگر این امتیاز را قبول نکنی، از چیزی محروم خواهی شد؛ یعنی در مورد اول، فرد می تواند خودش درس بخواند و موفق شود، ولی در مورد دوم، در صورت درس خواندن هم نمی تواند موفق شود.

حالا فرض کنید، دختر در پاسخ به هر دو پیشنهاد به راحتی بگوید، بله استاد، اصلا چه پیشنهاد خوبی شما دادید. کی این کار رو انجام بدیم. آیا در این مثال ها تجاوز رخ داده است؟ پاسخ این است که نمی تواند تجاوز درجه اول باشد، ولی می تواند تجاوز درجه دو یا سه بر مبنای شرایط باشد. حتی اگر آن را تجاوز در نظر نگیریم، یقینا در تمام کشورهای پیشرفته، این مسأله آزار جنسی در نظر گرفته خواهد شد و آقای استاد هم به عنوان مجرم شناخته می شود.

چرا استادی که از هیچ ابزار فیزیکی برای برقراری رابطه جنسی با زن استفاده نکرده است، مجرم است؟

پاسخ این است:«بازی کردن با اراده فرد آسیب دیده». یعنی درست است که زور فیزیکی اعمال نشده است، ولی از نمره به عنوان ابزاری شده است که آزادی فرد برای برقراری رابطه جنسی را از بین برده است و اراده او را تحت الشعاع قرار داده است. در واقع اگر نمره نبود، آن دختر هم میتوانست وارد رابطه جنسی نشود. اما جدا از ابعاد فردی که این نوع آزارها بر روان فرد آسیب دیده می گذارد، تجاوز در محیط های آموزشی، اثرات سوء بسیار زیادی در جامعه دارد؛

دو اثر بسیار واضح این است که بسیاری از دختران می توانند به این نتیجه برسند که برای رسیدن به یک موفقیت بیرونی، نیاز است که با یک فرد که از خودشان موقعیت بالاتری دارد، رابطه جنسی برقرار کنند؛ در واقع تن خود را به عنوان ابزاری برای بالا بردن خود در سلسله مراتب اجتماعی تعریف کنند.

اثر دیگر این است که بسیاری از پسران این طور برداشت می کنند که اگر به قدرت برسند، می توانند از این مسأله برای برقراری رابطه جنسی با دختران استفاده کنند و حتی این موضوع را حق خود بدانند، حقی که از نگاهشان قدرت به آن ها داده است.

مسأله بعدی بحث تبعیض است؛ دادن نمره یا یک موقعیت به فرد دیگری به واسطه اینکه با مرجع قدرت رابطه جنسی دارد، عملی تبعیض آمیز است و در این مسائل، استاد نسبت به سایر دانشجویان، تبعیض روا داشته است. در واقع استاد، دیگران را قربانی امیال شخصی خودش کرده و حق آن ها را تضییع کرده است. به عبارت دیگر نه تنها به دانشجو ظلم کرده است که نسبت به سایر اعضای جامعه نیز عملی ناعادلانه را صورت داده است. تبعیض، انسان ها را از تلاش کردن دلسرد می کند و ناامیدی توام با خشمی به دنبال دارد که موجب می شود، فرد نتواند به راحتی با همنوع خود که مورد آزار واقع شده است، احساس همدری کند.

بحث تجاوز بسیاری اوقات فراتر از یک موضوع فردی است و به خاطر اثراتی که بر جامعه دارد به شدت باید با آن برخورد شود. در واقع، نظام تصمیم گیری به دلیل همین تاثیرات موظف است که با افرادی که از موقعیت شغلی خود برای تحت فشار قرار دادن دیگران استفاده می کنند تا به رابطه جنسی برسند، قاطعانه برخورد کند و شرط و شبهه ای بر آن نگذارد.

پایگاه تحلیلی -خبری شعار سال، برگرفته از فضای مجازی