شعار سال:ماه‌ها از پیدایش کروناویروس، ویروسی که همچنان قربانی می‌گیرد گذشته اما هنوز علم پزشکی نتوانسته برای آن راه درمانی پیدا کند. اگرچه میزان مرگ و میرها سیر نزولی داشته اما در همین ایرانِ خودمان و بر اساس آمارهای رسمی؛ در هر شبانه روز بیشتر از 100 مورد فوتی و صدها مورد ابتلای جدید گزارش می‌شود.
 
پنهانکاری یا واکسینه شدن؟
 
سایت خبری تابناک در گزارشی که 23 اسفند 1398 منتشر کرده بود ذیل این تیتر که:«کرونا به مسئولان هم رحم نکرد» می‌نویسد: «بیش از بیست روز از ورود مهمان ناخوانده کرونا به کشورمان می‌گذرد؛ ویروسی منحوس که شمار بسیاری از مردم را مبتلا کرده و جان برخی از هموطنان را گرفته است؛ مسئولان و نمایندگان مجلس هم از این قاعده مستثنی نبوده و گرفتار شده اند.»
 
در ادامه ی این گزارش اما لیستی بلند بالا از مقامات مسئولی که یا مبتلا و قرنطینه شده‌اند و یا بر اثر ابتلا به کرونا ویروس فوت کرده‌اند اعلام می‌شود؛ حسن شیخ الاسلام (مجمع تقریب مذاهب)، محمد میرمحمدی (مجمع تشخیص)، احمدتویسرکانی (قوه قضائیه)، خسروشاهی(سفیر سابق ایران در واتیکان) و... از جمله ی مقاماتی بودند که تا آن تاریخ فوت کرده بودند و اما شخصیت‌هایی چون رضا رحمانی(وزیر وقت صمت)، مونسان(وزیر میراث)،مصطفی پورمحمدی(وزیر سابق دادگستری)، اسماعیل نجار(رئیس سازمان مدیریت بحران) و... از جمله ی کسانی بودند که در برابر نام آن‌ها وضعیت قرنطینه درج شده بود.
 
اگرچه بسیاری از مقامات اساساً ابتلای شان به کرونا ویروس اعلام نشد اما در مقابل افکار عمومی بعد مدتی که دیگر رد و نشانه‌ای از ابتلا و نیز درگذشت مسئولان بر اثر کرونا را در جایی نه دیدند و نه شنیدند دچار این ابهام شده‌اند که نکند دارو و واکسن برای مسئولان هست اما برای مردم عادی همچنان موجود نمی‌باشد؟!
 
اگرچه در فرهنگ ایران و جهان، کسی منتظر مرگ دیگری نیست و خبر فوت مسئولان با منتها درجه گلایه و انتقاداتی که همه دارند کسی را خوشحال نمی‌کند اما این عدم اطلاع رسانی؛ شائبه‌هایی را ایجاد کرده که اگر پاسخ داده نشود می‌تواند جامعه را دچار بدگمانی و حتی التهاب کند.
 
در واقع شواهد و قرائن می‌گوید روند مبتلاشدن مسئولان به ویروس کرونا کم وبیش ادامه دارد ولی دیگر خبر فوت مسئولی از کرونا مدت‌هاست منتشر نمی‌شود.
 
دغدغه ی مردم کرونا گرفتن و نگرفتن مسئولان نیست اما...
 
در روزهای نخستین ـ نخستین یعنی از سوم اسفند 98 به بعد ـ چند ماجرا و نکته، جامعه را مجاب کرد تا لب به شکوه و انتقاد بگشاید؛
 
ـ یکی این که برخی از مسئولان و نمایندگان مجلس با انتشار عکس و فیلم در فضای مجازی به گونه‌ای رفتار می‌کردند که گویی افتخاری نصیب آن‌ها شده است و نیز این که نحوه ی استراحت و قرنطینه و نیز برخورداری از امکاناتی که برای مردم عادی حکمِ کیمیا داشت نیز مزید بر علت شده بود.
 
در همان زمانه‌ای که برخی نمایندگان با انتشار عکس و فیلم از کروناویروس مثبت شدن می‌گفتند نماینده‌ای گفته بود:« نمایندگان در دوران انتخابات در همه جای کشور حضور داشته و بعد در جلسه علنی مجلس شرکت کردند؛ بنابراین هر یک از آن‌ها می‌توانستند ناقل ویروس باشند.»
 
کمی بعد‌تر تصاویری که نشان می‌داد بسته‌ای حاوی همه ی وسایل مورد نیاز برای تست و جلوگیری در دسترس نمایندگان مجلس دهم قرار گرفته؛ باز هم انتقاداتی را به همراه داشت که خیلی زود فروکش کرد اما این که برخی نمایندگان با افتخار از مثبت شدن کرونای خود می‌گفتند از آن دست رفتارهایی بود که قطعاً نمی‌توانست توجیهی منطقی داشته باشد.
 
علی ربیعی، سخنگوی دولت که خود نیز از جمله ی مسئولانی بود که کروناویروس مثبت شده بود در واکنش به ابتلای مسئولان به کرونا «با رد وجود تبعیض در درمان مسئولان نسبت به مردم عادی» گفته بود: «مبتلا شدن برخی از مسئولان دولتی نشان از سطح بالای تماس اجتماعی آن‌ها و حضورشان در بین مردم دارد و اینکه فاصله‌ای بین آن‌ها نیست.» که البته بعدها با عدم حضور رئیس جمهور در برخی جلسات مهم از جمله رای اعتماد خاوازی وزیر جهاد کشاورزی و جلسه استیضاح، و نیز بازگشایی مدارس عملاً این موضوع نیز به خودی خود دچار نقض شد.
 
در همین زمینه روزنامه آفتاب یزد در گزارشی با عنوان:« آیا امکانات مقابله با کرونا و درمان آن با عدالت توزیع شده است؟» که در تاریخ 10 اسفند 98 منتشر شده بود می‌نویسد:« این طور که معلوم است برای مسئولین همه چیز متفاوت است، حتی ویروس کرونا! طی چند روز اخیر شاهد بودیم که برخی مسئولین هم از شر ویروس دموکرات کرونا در امان نبوده و به این بیماری مبتلا و بعد هم قرنطینه شدند؛اما این طور که پیداست حتی بستر بیماری هم برای آن‌ها متفاوت است؛ این مسئولین در محل قرنطینه خود که اکثرا خانه‌هایشان است ویدئو از خودشان منتشر می‌کنند و در آن خوشحال و خندان می‌گویند ما هم کرونایی شدیم؛ به زودی پیروز خواهیم شد! این در حالی است که کرونا برای مردم رنگ و بوی دیگری دارد، رنگی که خوشی در آن نیست و لبخند جایش را به غم داده و ترس و وحشت جامعه را فرا گرفته است.»
 
در همین گزارش، تبعیض‌هایی چون:«انجام تست»و«عدم کمبود ماسک و مواد ضد عفونی کننده» در حالی که به دست آوردن این دو در آن زمان یکی از سخت‌ترین و شاید ناممکن ترین‌ها بود اشاره شده بود.
 
اما جالب‌ترین بخش ماجرا در آن ایام، درخواست سلیمی نمین برای تغییر رئیس ستاد ملی مقابله با کرونا بود که دلیل آن را آمار بالای فوت مسئولان در جمهوری اسلامی در مقایسه با کل جهان دانسته بود.
 
خیلی‌ها دچار کرونا شدند اما...
 
از زمان اعلام رسمی کرونا تا به این لحظه، خیلی‌ها دچار کرونا شده‌اند؛ از مردم عادی گرفته تا مقامات عالی رتبه اما آن چنان که بارها گفته شده و نوشته اند؛ چندان هم کرونا ویروس عادلانه تقسیم نشده است یعنی اگر مسئولی دچار کرونا شده قطعاً مشکلات مردم عادی در بستری شدن و تامین هزینه‌ها گریبانگیرش نشده است، اگر مسئولی دچار کرونا ویروس شده زندگی و شغل و معیشتش دچار تنگی و ویرانی نشده است و اگر مسئولی هم دچار کرونا شده و فوت کرده قطعا در مقایسه با مردم عادی زندگیِ متلاشی شده از خود برجای نگذاشته است.
 
از پنهان کاری تا توقف کامل!
 
این روزها در فضای مجازی و در شبکه‌های اجتماعی برخی سوالات گاه توجه را به خود جلب می‌کند. مثلا وقتی کاربری سوال می‌کند که چرا مدتی است هیچ مقام و مسئولی از کرونا ویروس فوت نکرده است لابد منتظر مرگ مسئولان نیست اما این ابهام برای او ایجاد می‌شود که نکند تست‌های پی در پی، مراقبت‌های مضاعف و داروهای کمیاب و گران بها به مدد آن‌ها آمده و این مسئله از مردم عادی کوچه و بازار دریغ شده؟!
 
قطعاً وقتی مدت‌ها دیگر خبری از درگذشت مسئولان به گوش نمی‌رسد این سوال ایجاد خواهد شد که نکند داروی گرانقیمت«رمدسیویر» که نایاب است برای مسئولان یافت می‌شود و برای مردم نه، یعنی آمار مرگ و میر مسئولان چگونه به صفر رسیده وقتی آمار مرگ و میر مردم عادی همچنان روی عددی نسبتاً ثابت در نوسان است.

 

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از  سایت خبری اسکان نیوز  ، تاریخ انتشار:  22 شهریور  1398، کدخبر : 30003 ،www.eskannews.com