شاید اگر حذف این آیین ها موجب کاهش خرج و مخارج عروسی می شد حرفی در آن نبود ولی حذف هریک از آنها علاوه بر بی روح و بی نشاط کردن آیین های عروسی نه تنها موجب کاهش هزینه ها نشده که بر تجمل گرایی نیز افزوده است.

امروزه با اینکه از زمان جشن های عروسی کاسته شده و منحصر به یک و یا حداکثر ۲ روز شده است ، اما هزینه ها چندین برابر آیین ها و جشن های گذشته می باشد.

تالارهای پرخرج با چندین نوع غذا و دسر، تزئین گران قیمت ماشین عروس ، آرایشگاه هایی با هزینه سرسام آور، خرید های آنچنانی ، هزینه های گزاف لباس هایی که میهمانان و دعوت شدگان تنها برای خودنمایی چند ساعته از ان استفاده می کنند و .. بارسنگینی ازهزینه را بر دوش خانواده و یا عروس و داماد جوان تحمیل می کند.

تداوم فرهنگ ولخرجی در جشن های عروسی همچون ویروسی همه گیر بوده و بتدریج از طبقات بالای اجتماع به طبقه های متوسط و حتی پایین جامعه انتقال می یابد.

عروس و داماد متعلق به طبقه متوسط وضعیف برای اینکه از قافله عقب نمانند ، خانواده های خود را مجبور به برگزاری جشن های پرخرج می کنند و پس از چند روزی فخر کاذب انبوه قرض و مشکلات ، زندگی را برای زوج های جوان در همان ابتدای کار سیاه می سازد.

و راهی که با تجمل و فخرفروشی کاذب آغاز می شود در بسیاری اوقات انتهایش و نتیجه اش واقعیت تلخی است به نام طلاق پس :

ز بسیار و کم بگذر که خام است

نگه دار اعتدال اینت تمام است(نظامی)

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از سایت خبری تحلیلی ساوالان خبر، تاریخ انتشار: دوشنبه 29 شهریور 1395، کد خبر: 141460 ، www.savalankhabar.ir