واقع مطلب این است که اگر به شکل ورزشگاه ها در کشور ایران توجه کنید متوجه می شوید که تفاوت چندانی از نظر ظاهری نداشته و جملگی آنها بدون سقف می باشند این در حالیست که شرایط آب و هوایی شمال ، جنوب ، شرق و غرب ایران تفاوت چشمگیری با یکدیگر داشته و اساسا قابل مقایسه نیستند

برای مثال میزان بارندگی استان گیلان بطور میانگین ۱۲۰ سانتی متر در سال است این در حالیست که میانگین بارش در کل کشور چیزی حدود ۲۵ سانتی متر است که عمده سهم آن نیز مربوط به شمال کشور می باشد.

* با توجه به این تفاوت فاحش میزان بارندگی ، آیا مسقف نبودن ورزشگاه های شمال به مانند سایر ورزشگاه های کشور امری عادی است؟

سوای میزان راحتی تماشاگران ( که در همه جای دنیا مهمترین عامل تصمیم گیری می باشد ) ، عامل بارندگی، شدت گرفتن شیب تند فرسودگی ورزشگاه های گیلان را نیز در پی دارد

حال به این مسئله ، سیستم فوق العاده ضعیف تعمیرات و نگهداری را اضافه کنید ، که به نوبه خود سرعت فرسودگی امکانات را به توان می رساند و همین عوامل دست به دست هم می دهد که گاهی مشاهده می کنید بروی صندلی های ورزشگاه های شمالی گل و سبزه روییده!

علی ای حال میتوان در ورزشگاه های کم ظرفیت ، با طراحی بهینه ، هزینه تعبیه سقف را پایین آورده و ضمن افزایش میزان عمر مفید ورزشگاه آسایش و رفاه تماشاگران را نیز فراهم کرد

ذکر این نکته نیز حائز اهمیت است که در صورت تحقق این امر ، ورزشگاه شهر ما صومعه سرا مبدل به سومین ورزشگاه دارای سقف ایران (پس از استادیوم امام رضا مشهد و استادیوم اختصاصی فولاد خوزستان) شده که در نوع خود مزیتی رقابتی محسوب می گردد

در نگاه اول شاید چنین امری رویاپردازانه تلقی شود اما شاید خوشبین ترین فوتبال دوست صومعه سرایی نیز در سال ۹۲ تصور نمیکرد که سه سال بعد تیمی از این شهر در رقابتهای لیگ کشوری به مصاف تیمهایی چون ابومسلم مشهد ، چوکای تالش و … برود و مسئولین شهرش در پی تاسیس استادیومی ۵۰۰۰ نفره باشند!

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از شبکه اطلاع رسانی راه دانا، تاریخ انتشار: پنجشنبه 15 مهر 1395، کدخبر: 915212، www.dana.ir