شعار سال: حالا وقتی با آن نامزد تحمیلی در انتخابات شرکت می‌کنند، اگر رأی نیاورد، در سرشان زده می‌شود که شما پایگاه اجتماعی ندارید و اگر رأی هم بیاورد، آن نامزد تحمیلی کاری نمی‌تواند انجام دهد. این تناقض در ابعاد کلان هم وجود دارد. اگر اصلاح‌طلبان نخواهند در دوره‌ای از انتخابات شرکت کنند، متهم می‌شوند به شورش علیه دموکراسی؛ بنابراین این راه که بسته است. راهی هم که باز است، نتیجه‌اش می‌شود همین که می‌بینیم. همه این عوامل وضعیت را پیچیده کرده است».

این فعال سیاسی درباره احتمال حمایت بخشی از اصلاح‌طلبان از علی لاریجانی هم گفت: «به هر حال کارگزاران در انتخابات شرکت می‌کند و حتما نامزدش هم عارف نیست و طبیعی است که فردی مانند آقای لاریجانی به مذاق سیاسی آن‌ها سازگارتر باشد و اینکه بخشی از اصلاح‌طلبان به‌ویژه کارگزاران از او حمایت کنند، امکان‌پذیر است.

اما اینکه آقای لاریجانی قدرتی داشته باشد که بتواند تأثیری بگذارد و کاری کند یا همین سرنوشت آقای روحانی را خواهد داشت، مسئله اصلی است. لاریجانی به‌عنوان نامزد بخشی از جناح راست و بخشی از اصلاح‌طلبان می‌آید و اگر راه برای کار بسته باشد، فرقی نمی‌کند چه کسی به پاستور می‌رود. پاستور بیشتر شبیه به یک باتلاق است که بعد از هاشمی هر کس وارد آن شد، با درگیری‌های بسیار از آن خارج شد».

او درباره اینکه عصر ظریف تمام شده یا نشده و اینکه آیا می‌تواند نامزد ریاست‌جمهوری باشد یا خیر، گفت: «ظریف همان‌طور که خودش هم بار‌ها گفته، یک دیپلمات حرفه‌ای است. نه برنامه‌ای برای اداره کشور دارد و نه چنین جایگاهی در سیاست ایران دارد؛ بنابراین اساسا بعید می‌دانم او فرد مناسبی باشد. خودش هم علاقه‌ای ندارد. مطرح‌کردن اسم او از سوی کسانی است که سیاست را به‌عنوان سرگرمی روزانه دنبال می‌کنند».

این فعال سیاسی درباره احتمال کاندیداتوری سیدحسن خمینی نیز گفت: «او حرفی زد که موجب این برداشت شد، اما من بعید می‌دانم که بخواهد به انتخابات ورود کند. اولا نمی‌دانم شورای نگهبان او را تأیید صلاحیت کند یا نه. چیزی برای رد‌صلاحیت نیست، اما حتی در انتخابات خبرگان که مناسب‌تر بود نیز تأیید نشد. او وقتی بخواهد بیاید باید معلوم شود کجا قرار می‌گیرد. اگر در کمپ اصلاح‌طلبان قرار بگیرد که نزاع درون‌حکومتی ادامه دارد و فلج‌بودن دولت ادامه خواهد داشت. برخی فکر می‌کنند که وجود شکاف در حکومت به نفع دموکراسی است، اما در ایران این‌طور نیست؛ زیرا این شکاف مدت‌هاست ایجاد شده و به‌جای کمک به دموکراسی موجب فلج‌شدن دولت شده است که نباید ادامه یابد».

زیدآبادی درباره محمدرضا عارف هم گفت: «وقتی آقای عارف به مجلس رفت، مورد انتقاد همه طیف‌های اصلاح‌طلبان قرار گرفت؛ انتقاد‌هایی که گاهی ناروا بود. به هر حال نمی‌شد از او در مجلس انتظار معجزه داشت. عارف هم می‌خواهد کارش را با جلب اعتماد دستگاه‌های بالاتر پیش ببرد و مرد دعوا نیست. من مدافع عارف نیستم، اما به نظر من، چون مجموعه اصلاح‌طلبی دچار بحران شده بود، او مورد خوبی به نظر رسید تا همه‌چیز به گردن او بیفتد».

این تحلیلگر مسائل سیاسی در پاسخ به پرسشی درباره وضعیت محسن هاشمی و میزان حمایت اصلاح‌طلبان از او نیز اظهار کرد: «او یک چهره شاخص و ویژه نیست که اگر وارد شود همه‌چیز تغییر کند. سایه پدر هم که می‌گویند شاید بر شخصیت او افتاده باشد، یک امر دوگانه است و همان‌قدر که می‌تواند مفید باشد، می‌تواند مضر هم باشد. همان پدر هم دیدیم که در انتخابات ریاست‌جمهوری مردود شد و به خدا پناه برد. وقتی سطح نفوذ پدر در آخرین حرکت سیاسی آن‌قدر بود، محسن هم بیشتر نمی‌تواند مؤثر باشد و گمان نمی‌کنم با توجه به نوع مدیریت و… از مردم رأی بگیرد».

زیدآبادی در پاسخ به این پرسش که کاندیدا‌های احتمالی اصلاح‌طلبان چه کسانی هستند؟ گفت: «آقای جهانگیری ممکن است بیاید. آقای عارف همچنان یک گزینه است. آقای رهامی نیز همین‌طور. منتجب‌نیا نیز ممکن است وارد شود. از حزب آقای کروبی هم شاید کسی بیاد. آقای ظریف، اما آن‌قدر هوشمند است که وارد نشود. هر‌کسی که وارد این انتخابات شود، با مسائل سختی مواجه خواهد بود».

او همچنین گفت: «بخشی از اصولگرایان علاقه دارند که اصلاح‌طلبان بیایند تا تنور انتخابات گرم شود. من فکر می‌کنم تقابل در این انتخابات نه بین اصلاح‌طلب و اصولگرا، بلکه بین خود اصولگرایان شکل می‌گیرد. بازی تقابل بین دو جناح، اما تمام شده است».

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات، برگرفته از مدارا، تاریخ انتشار:۲۷ دی ۱۳۹۹، کد خبر:۱۵۰۰۴۸، www.modara.ir