افزایش صادرات نفتی؛ تیری در تاریکی روحانی به امید مذاکره با بایدن

روزی که حسن روحانی به محمد باقر نوبخت گفت برای بخشی از درآمد بودجه عمومی کشور روی صادرات ۲.۳ میلیون بشکه درروز صادرات نفت به قیمت هربشکه ۴۰ دلار حساب باز کند، آیا در رویا و خیال به سر می‌برد؟

شعار سال: می‌توان فرض کرد حسن روحانی هیچ راه دیگری برای کسب در امد به ذهنش نرسیده بود و همه راه‌ها را بسته می‌دید و تیری در تاریکی پرتاب می‌کرد تا اگر ترامپ شکست خورد و اگر بایدن آمد و پذیرفت در همین زمستان با ایران گفتگو کند و تحریم نفت را بردارد و نیز رقبای نفت ایران جای ایران را به او برگرداند و نیز مشتریان سابق به نفت ایران برگشتند بتواند این میزان صادرات داشته باشد.

با وجود اینکه هرکدام از خوش بینی‌های روحانی در دنیایی از واقعیت‌های سرسخت محاصره شده و باید نیروی فوق العاده‌ای فراهم شود تا این محاصره شکسته شود، اما روحانی این کار را کرد و حالا در برابر تصمیم کمیسیون تلفیق در مجلس قانونگذاری که صادرات نفت را ۸۰۰ هزار بشکه کاهش داده اند مقاومت می‌کند و قانونگذاران به کارنابلدی متهم می‌شوند.

از سوی دیگر رسانه‌های منتقد دولت روزانه ده‌ها گزارش از زبان یاران بایدن و نیز از زبان رهبران احزاب ونیرو‌های سیاسی داخلی رقیب روحانی منتشر می‌کنند که تحریم‌ها باقی می‌ماند. اکثر گزارش‌ها و نیز تحلیل‌ها بر این پایه استوار شده است که گروه بر سر کار آمده در کاخ سفید همان بنیانگذاران رژیم تحریم‌ها و آموزگار جمهوری خواهان در اعمال تحریم بوده اند.

شمار قابل اعتنای ترسانندگان روحانی از اینکه نباید به امید سازش با دموکرات‌ها باشد و نباید بودجه کشور را برپایه این رویا‌ها وخیال بنا کند و اصرار و پای فشاری روحانی و نیز تا اندازه‌ای محمد جواد ظریف بر امیدواری‌ها در میسر راهی که در سطر‌های نخستین این نوشته آمد، برای علاقمندان به بازی قدرت و سیاست در ایران -که خارج از قدرت در هردو جناح هستند- پرسش‌هایی ایجاد کرده و ذهنیت‌هایی پدیدار ساخته است.

گروهی از تحلیلگران و علاقمندان به سرنوشت ایران با دیدن هرروزه این مجادله میان روحانی و منتقدانش و با مروری بر رخداد‌های زمستان ۱۳۹۲ به این نتیجه بدبینانه رسیده اند که این مجادله‌ها هدایت شده و برای نشان دادن درباغ سبز از یک سو و ترس انداختن بر جان آمریکایی‌ها از سوی دیگر است.

این یک فرض بدبینانه به حساب می‌اید که اگرآن را قبول کنیم، باید بپذیریم کل مجادله‌های این سال‌های تازه سپری شده حتی رقابت بر سر کرسی ریاست جمهوری نیز یک تقسیم بازی بوده و هست.

یک فرض دیگر این است که چنین نیست و بازیگران حاضر در میدان منازعه، منافع حزبی، گروهی و منفعت شخصی قابل اعتنایی دارند و برای صیانت از آن‌ها یا افزودن برمنابع قدرت و ثروت و پایدار سازی طولانی، با همه نیرو می‌خواهند خود را به محل‌های اصلی قدرت سنجاق کنند. به این معنی که گروه اعتدالگرایان با درک این نکته که نیروی بر سر کار امده در آمریکا را نباید دست کم گرفت می‌خواهند خود را بازیگر اصلی معرفی کرده که برای غرب دردسر درست نمی‌کنند و گروه بایدن را تشویق کنند که گفتگو با وجود این‌ها ممکن است.

گروهی که درایران الان دولت را در اختیاردارند از سوی دیگر از این می‌ترسند اگر در انتخابات بعدی درایران شکست بخورند احتمال حتی محاکمه آن‌ها وجوددارد پس باید به قدرت بیرونی وصل شد.

از سوی دیگر منتقدان روحانی و اصلاحات نیز با ایجاد راه بندان‌های گوناگون در مسیر سازگاری و ترساندن آن‌ها برای نزدیک شدن به امریکا این پیام را به بیرون از مرز‌های ملی می‌دهند که با کسانی که سهمی از قدرت در آینده را ندارند وارد گفت وگوی بی حاصل نشوند. راز ترساندن حسن روحانی چیست؟

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از ساعت۲۴، تاریخ انتشار ۲ بهمن ۱۳۹۹، کد خبر: ۵۳۰۸۱۳، www.saat۲۴.news.