شعار سال: طی چند هفته اخیر، اخبار تأمل برانگیزی از صدا و سیما به گوش می‌رسد؛ این اخبار از این جهت تامل برانگیزند که گویا دوباره قرار است در این سازمان عریض و طویل چرخ از ابتدا کشف و ساخته شود.

خبری که به گوش می‌رسد بازگشت دوباره شورای فیلم و سریال شبکه‌ها است؛ اقدامی که در دوره علی‌عسگری به دلیل مصائب و مشکلاتی که به وجود می‌آورد تبدیل به یک شورای تخصصی و موفق به عنوان شورای عالی نمایش شد.

 

هدررفت بودجه و بالارفتن دستمزد‌های عوامل

علی‌عسگری، بار‌ها به اعتقاد قلبی‌اش به جوان‌گرایی اذعان داشته و برای اثبات آن شورای عالی نمایش را ایجاد کرد تا با معرفی و شناسایی استعداد‌های جوان در حوزه‌های مختلف نمایشی یکی از معضلات اصلی هنر نمایشی کشور را مرتفع کند؛ اما با تصمیم اخیر حمید شاه‌آبادی معاون سیمای رسانه ملی که از رادیو به تلویزیون آمده، به نظر می‌رسد که مناسبات تولید آثار نمایشی را نمی‌شناسد و تنها تحت تاثیر حلقه تهیه‌کنندگانی قرار گرفته که تنها سود خود را در تولید آثار زودبازده و سریال‌های آبکی می‌دانند.

اگر روند فعالیت سازمان صدا و سیما و مدیریت علی‌عسگری را مورد بررسی قرار دهیم، خواهیم دید با ایجاد شورای عالی نمایش تولید سریال‌ها سر و شکل درستی به خود گرفته و از هدررفت بودجه و بالارفتن دستمزد‌های عوامل بدون حساب و کتاب پرهیز شده است.

در شرایط سختی که سازمان صدا و سیما، با مشکل بزرگ کمبود بودجه مواجه شده، تولید آثار فاخر و ملی در اولویت رئیس سازمان قرار دارد؛ با نگاهی به این شرایط خواهیم دید سریال «سلمان فارسی» که سال‌ها بود داوود میرباقری کارگردانی که همه اهالی هنر به تبحرش در ساخت آثار تاریخی و دینی اذعان دارند در آرزوی ساخت این مجموعه که خودش بار‌ها آن را جزء بهترین کارهایش می‌دانست و عنوان کرده بود، فراهم شد؛ سریالی که در شرایط کرونا هم متوقف نشد و با تمهیدات بهداشتی همچنان گروه به کار خود ادامه می‌دهند.

از سوی دیگر تولید اثر فاخر دیگری، چون سریال «موسی» که پس از درگذشت مرحوم سلحشور همچنان بلاتکلیف بود، اما با رایزنی‌های درست ابراهیم حاتمی‌کیا یکی از بهترین کارگردانان سینمای ایران برای پشت دوربین قرار گرفتن این سریال ابراز آمادگی کرد و کار به مرحله پیش‌تولید و تولید رسید.

سریال «جشن سربرون» از دیگر آثار تاریخی موثر در این حوزه است که به تازگی شاه‌آبادی از پشت صحنه آن بازدید کرد؛ مجتبی راعی کارگردان به نام سینمای ایران در حال ساخت این پروژه مهم تاریخی است؛ سریالی که به مقاطع مختلف تاریخ توجه دارد و به نوع زندگی و زیست عشایر که کمتر در آثار نمایشی دیده شده می‌پردازد.

در واقع هم اکنون اکثر کارگردانان به نام و موثر در حوزه سینما و سیما در حال تولید سریال‌های فاخر هستند که این نشان از توجه به نیاز تماشاگر است.

اگر علی‌عسگری به فکر دوران مدیریت خود در سازمان صدا و سیما بود و اهمیتی به کیفیت آثار نمی‌داد نباید شاهد تولید آثار فاخری که در بالا ذکر نام آن‌ها رفت می‌بودیم، چون این آثار زودبازده نیستند و سلمان فارسی نزدیک به ۵ سال فقط فیلمبرداری‌اش زمان‌بر خواهد بود؛ اما اینکه حمید شاه‌آبادی چطور و با چه استدلالی به این نتیجه رسیده که شورای فیلم و سریال شبکه‌ها دوباره راه اندازی شود باید علت آن را در مشاوره‌های غلط و تهیه‌کنندگانی که جلوی لابی‌گری آن‌ها با مدیران گرفته شده است، جست‌وجو کرد.

 

سیستم شورای فیلم و سریال شبکه‌ها

باید پرسید پیش‌تر با سیستم شورای فیلم و سریال شبکه‌ها کدام اثر فاخر و درخور توجه در حوزه‌های مختلف ساخته شد؟ اما در شرایط فعلی شاهد ساخت آثاری، چون «خانه امن» در حوزه امنیت بودیم که به لحاظ استراتژیک از اهمیت خاصی برخوردار است.

البته طی این مدت تولید آثار تنها به شورای عالی نمایش ختم نمی‌شود و شبکه‌ها خودشان هم به صورت مستقل تولیداتی داشته‌اند که متاسفانه بدترین تولیدات همان‌هایی است که به صورت مستقل با تصمیم‌گیری مدیران شبکه‌ها تولید شده است مربوط به شبکه سه سیما است.

آثار کم مخاطب و بعضا زودبازدهی که تنها آنتن را به بدترین شکل ممکن پرکرده است. از سریال‌های مناسبتی زمین گرم (ماه رمضان) و دوپینگ (نوروز) تا آثار بی‌رمقی مثل شرم و فاجعه‌هایی مثل صفر بیست و یک، سرباز و یا سریال آپارتمانی و بی‌رمق «پدر پسری» شبکه پنج سیما.

از این دست آثار زیاد است که متاسفانه ساخته شده و روانه آنتن شده است؛ شبکه یک سیما هم به نظر می‌رسد اگر تولیدات سیمافیلم نبود دستش از آثار ارزشمند و موثر خالی است و در زمان‌هایی شاهد پخش و یا بازپخش سریال‌های استانی که هیچ رمقی برای جذب مخاطب ندارند از شبکه یک سیما که شبکه مهم رسانه ملی است، هستیم.

شاید نگاه حمید شاه‌آبادی در ایجاد شورای فیلم و سریال شبکه ها، ابتر ماندن شبکه‌ها در تولید باشد، اما اگر نگاهی به تولیدات پخش شده از شبکه‌های مختلف بیندازیم خواهیم دید شبکه‌ها در حال تولید آثار هستند، اما به دلیل بی‌تجربگی، عدم برنامه‌ریزی و توجه به میز مدیریت تنها به آثار زودبازده و آبکی توجه کرده‌اند و از توجه به سوژه‌ها و نیاز مخاطب جا مانده‌اند.

اگر این شورا‌ها دوباره راه‌اندازی شود بار دیگر مدیران سازمان مانند سال‌های گذشته که بیش از سه دهه تجربه شده است، توسط تهیه‌کنندگان دور می‌خورند و رقابتی بیهوده در تولید آثار در شبکه‌ها به وجود می‌آید؛ آثاری که ممکن است با رقم‌های پایین بتوان آن را به تولید رساند، اما رقابت مدیران منجر به تولید آثار گران‌قیمت و بی‌مخاطب می‌شود که در این میان تنها تهیه‌کنندگان هستند که سود می‌کنند و به ریش مدیران کم‌تجربه می‌خندند و متضرر اصلی مخاطب است که با توجه به آثار پخش شده از سیما به سراغ شبکه نمایش خانگی یا برنامه‌های بی سر و ته ماهواره‌ها می‌رود.

با اجرایی شدن تصمیم شاه‌آبادی، رسانه ملی بازی را به شبکه نمایش خانگی و شبکه‌های خارجی واگذار می‌کند و از استراتژی‌ای که امروز شاهد آن در مواجهه با این رسانه هستیم دیگر خبری نخواهد بود.

باید دید شاه‌آبادی می‌تواند نظر درست علی‌عسگری را با لابی پشت پرده تهیه‌کنندگان وتو کند یا خیر؟


شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از دانا، تاریخ انتشار: ۶ اسفند ۱۳۹۹، کدخبر: dana.ir، ۱۷۱۱۳۵۶