شعار سال: سازمان جهانی کار سه وضعیت را برای وقوع آزار در محیط کار در نظر میگیرد:
الف: خشونتهای افقی:
یعنی رخدادهایی که بین همکاران رخ میدهد. چنین وضعیتهایی توسط فردی که اکنون یا قبلاً، به طور مستقیم یا غیر مستقیم با قربانی کار میکرده است رقم میخورد. ممکن است این همکاری نزدیک نباشد اما در واقع بستر وقوع آزار بر اثر همکار بودن ایجاد میشود. این نوع از آزار میتواند فیزیکی، روانی، جنسی و شامل سواستفاده کلامی، قلدری و ارعاب و ایجاد مزاحمت و تهدید باشد.
ب: خشونتهای عمودی:
یعنی رخدادهای مبتنی بر آزاری که بین مسئولان و زیردستانشان رخ میدهد. این سطح از آزار بر اثر قرار گرفتن افراد در موقعیتهای متفاوتی نسبت به یکدیگر در نظام سلسلهمراتبی رخ میدهد. این که عمل مبتنی بر سوء استفاده و آزار توسط یک همکار رخ دهد یا یک مافوق، پیش از هرچیز مبتنی بر برخورداری از قدرت در چارت سازمانی و البته مهمتر از آن، تأثیرگذار بر شدت و وسعت آزار خواهد بود. از همین رو خواهد بود که در بسیاری مواقع در طبقهبندی وضعیتهای رخ داده، آزارهایی که در خشونتهای افقی به قربانیان رسیده در حد سوء استفاده باقی مانده اما در این دسته به مرز تعرض رسیده است.
مشخصه این آزارها در اختلاف آزارگر و آزاردیده در دستیابی به قدرت است. آزارگران در این دسته، قدرتشان را با ارعاب و تهدید بر قربانیای که از نظر سلسلهمراتب سازمانی از آنها پایینتر است اِعمال میکنند. آزاردیده ممکن است مورد تعرضهای کلامی نظیر ارعاب، تهدید و حتی بیانات احساسی قرار بگیرد. همچنین تعرضها میتواند حسمی باشند، از جمله ضرب و شتم و حملهور شدن. همچنین اگرچه این مورد کمتر شایع است اما گزارشهایی هم وجود داشته که کارمندان یا کارگران چنین آزارهایی را نسبت به سرپرستان، کارفرمایان یا ناظرانشان روا داشتهاند.
ج: خشونتهای شخص ثالث:
یعنی رخدادهای مبتنی بر آزاری که توسط مراجعان، مشتریان و بیماران رخ میدهد. این نوع از رخدادهای مبتنی بر آزار مشخصاً از جانب افرادی اعمال میشود که از قربانی خدمت دریافت میکنند یا تحت مراقبت او هستند. همچون موارد قبل، این مورد نیز میتواند در طیفی از آزارهای جسمی، روانی، کلامی و جز آن قرار بگیرد.
آکادمی چراغ
پایگاه تحلیلی -خبری شعار سال ،برگرفته از کانال تلگرامی جامعه شناسی زن روز