- چرایی وجود حاشیه ها در تشریفات دیدار مقامات ایرانی با مقامات روسی + توضیحات
- بستن تنگه هرمز به همین آسانی ها هم نیست برادر حسین
- برگزاری نشست دوره‌ای شورای امنیت درباره قطعنامه ۲۲۳۱ و برجام ۲۸ آذر
- هشدار چین:ناتو از مرزهای جغرافیایی و حدود اختیارات خود تجاوز نکند
- پارلمان اروپا ارتباط مستقیم خود را با جمهوری اسلامی ایران «تا اطلاع ثانوی» قطع کرد
- نماینده مجلس: وزیر کشور و فرماندهی انتظامی، باید پاسخگوی رفتار لباسشخصیها باشند
- تصویب سومین قطعنامه ضد ایرانی توسط شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی علیه ایران
- محمودوند و زیر سوال بردن ۲۲۷ نماینده امضا کننده بیانیه محارب خواندن معترضان+ قطع میکروفن
- هشدار فیاض به احتمال افزایش خودکشی و ضرورت ترویج فراگیر هنر
- جای رئیسی بودم تجدید نظر ویژه می کردم
- آشنایی با کتاب شبکه های خشم و امید + فایل خلاصه
دوشنبه ۰۹ تير ۱۴۰۴ - 2025 June 30 
مهدی نصیری نوشت: اگر جناب رییسی که با نهادهای بالادستی و دو قوه دیگر هماهنگ است، بتواند در اصلاحِ و لو نسبیِ اشکالات بالا توفیقی کسب کند، کاری بس بزرگ و عظیم کرده و ایران را وامدار خود نموده، ولی اگر چنین تحلیلی از اوضاع ایران ۱۴۰۰ نداشته باشد و یا امکان اصلاح نباشد، بدون شک بر ویرانی وطن خواهد افزود.
شعار سال: مهدی نصیری، سردبیر سابق کیهان در یادداشتی نوشت: دفتر آقای رییسی از من نیز دعوت کرده تا نظراتم را به رییس جمهور جدید از طریق شماره‌ای منتقل کنم، اما من به دلایلی ترجیح می‌دهم در همین کانال عمومی مطالبم را با آقای رییسی در میان بگذارم.
بله معتقدم که رییس جمهور جدید ویرانه تحویل گرفته، اما عامل این ویرانی تنها دولت آقای روحانی نیست بلکه همه دولت‌ها و دولتمردان و صاحب منصبان گذشته از جمله جناب رییسی و نیز بنده حقیر است که از سال ۶۷ تا ۷۳ مدیر کیهان و از ۷۳ تا ۷۸ مدیر نشریه شخصی صبح بودم. هر که بامش بیش، برفش بیشتر!
ایران امروز آکنده از بحران‌ها و ابر بحرانهاست که در راس آن اقتصاد از هم پاشیده، فقر فزاینده، آسیب‌های اجتماعی، فساد مدیریتی و ضعف اخلاقی و بی اعتمادی فراگیر مردمی و یاس از آینده است.
پس از گذشت چهل و دو سال، ارزیابی‌ها حکایت از عدم توفیق لازم انقلاب و جمهوری اسلامی در عمل به وعده‌هایی دارد که سال ۵۷ به مردم برای آبادی دین و دنیایشان داده شد.
انتخابات ۱۴۰۰ و افول مشارکت مردم نشانه‌ای از سرخوردگی جامعه ایران از وضعیتی است که در آن زندگی می‌کنند و نفس می‌کشند، و لو آن که کسانی همچنان اصرار داشته باشند قرائتی حماسی از آن ارائه دهند.
چه عواملی منجر به این وضعیت شده است؟
اگر آقای رییسی منکر این ویرانی باشد، سخنم متوجه ایشان نیست، اما اگر قبول دارند، من فهرستی از اهم عوامل ویرانی را بر اساس درک و فهم خودم در زیر خواهم گفت، شاید به کار رییس جمهور جدید بیاید:
۱. مدیریت و رهبری کاریزماتیک و مقدس نظام به جای مدیریت در معرض نقد و ارزیابی مستمر و موقت و دوره‌ای و پاسخگو
۲. فقدان طرح و برنامه برای حکمرانی کارآمد و عقلانی از آغاز انقلاب و در ادامه بی نیازی نظام از کسب تجربه و استفاده از دانش و تجارب متفکران داخلی و خارجی. به عبارت دیگر بی اعتنایی به خرد جمعی ملی و جهانی و نظرات کارشناسی در اغلب سطوح مدیریتی.
۳. میل به تک صدایی و گریز از تنوع و تکثر سیاسی از سال‌های آغازین که در انتخابات اخیر به اوج خود رسید.
۴. سیاست خارجیِ جهان گریز و جهان ستیز و عنان در دست میدان و کم اعتنا به دیپلماسی که شاید نقش آن در فلاکت امروز ایران در رتبه اول باشد. این سیاست گر چه پیوسته مستند به دین و ایدئولوژی می‌شود، اما به نظر نگارنده کمترین نسبت را با الهیات سیاسی عقلانی تشیع ندارد.
ما از درک این نکته عاجز بوده ایم که نه تنها آمریکا و غرب بلکه روسیه و چین هم با ایران ماجراجو و بازی بر هم زن منطقه‌ای موافق نیستند و هر گاه لازم شود او را متوقف خواهند کرد.
۵. تلقی تک بعدی از اقتدار و منحصر کردن آن به اقتدار نظامی و غفلت از اقتدار اقتصادی، فرهنگی، ملی و دیپلماتیک، و عدم عبرت گیری از تجربه شکست خورده شوروی که با صدور انقلاب مارکسیستی، فاتح نیمی از دنیا و نیز قدرت همتراز نظامی با آمریکا و ناتو بود، اما به دلیل عقب ماندگی اقتصادی و سیاسی و فرهنگی فروپاشید.
۶. سیاست‌های فرهنگی و تبلیغی دو قطبی ساز و تعامل با مردم بر محور تدین و انقلابی گری بعضا متظاهرانه به جای محوریت انسان ایرانی.
این سیاست از جدی‌ترین عوامل دین گریزی جامعه و رای نیاوردن اغلبی اصولگرایان بوده است.
اگر جناب رییسی که بحمدالله با نهادهای بالادستی و دو قوه دیگر هماهنگ است، بتواند در اصلاحِ و لو نسبیِ اشکالات بالا توفیقی کسب کند، کاری بس بزرگ و عظیم کرده و ایران را وامدار خود نموده، ولی اگر چنین تحلیلی از اوضاع ایران ۱۴۰۰ نداشته باشد و یا امکان اصلاح نباشد، بدون شک بر ویرانی وطن خواهد افزود و تنها این نقطه امید را در دل ایرانیان به قول فرخی یزدی خواهد گذاشت که:
دلم از این خرابی‌ها بُـوَد خوش، زان که می‌دانم/ خرابی، چون که از حـد بگذرد آبــاد می‌گــردد.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرآنلاین، تاریخ انتشار: ۱۲ تیر ۱۴۰۰، کد خبر: ۱۵۳۱۸۰۳، www.khabaronline.ir
بله معتقدم که رییس جمهور جدید ویرانه تحویل گرفته، اما عامل این ویرانی تنها دولت آقای روحانی نیست بلکه همه دولت‌ها و دولتمردان و صاحب منصبان گذشته از جمله جناب رییسی و نیز بنده حقیر است که از سال ۶۷ تا ۷۳ مدیر کیهان و از ۷۳ تا ۷۸ مدیر نشریه شخصی صبح بودم. هر که بامش بیش، برفش بیشتر!
ایران امروز آکنده از بحران‌ها و ابر بحرانهاست که در راس آن اقتصاد از هم پاشیده، فقر فزاینده، آسیب‌های اجتماعی، فساد مدیریتی و ضعف اخلاقی و بی اعتمادی فراگیر مردمی و یاس از آینده است.
پس از گذشت چهل و دو سال، ارزیابی‌ها حکایت از عدم توفیق لازم انقلاب و جمهوری اسلامی در عمل به وعده‌هایی دارد که سال ۵۷ به مردم برای آبادی دین و دنیایشان داده شد.
انتخابات ۱۴۰۰ و افول مشارکت مردم نشانه‌ای از سرخوردگی جامعه ایران از وضعیتی است که در آن زندگی می‌کنند و نفس می‌کشند، و لو آن که کسانی همچنان اصرار داشته باشند قرائتی حماسی از آن ارائه دهند.
چه عواملی منجر به این وضعیت شده است؟
اگر آقای رییسی منکر این ویرانی باشد، سخنم متوجه ایشان نیست، اما اگر قبول دارند، من فهرستی از اهم عوامل ویرانی را بر اساس درک و فهم خودم در زیر خواهم گفت، شاید به کار رییس جمهور جدید بیاید:
۱. مدیریت و رهبری کاریزماتیک و مقدس نظام به جای مدیریت در معرض نقد و ارزیابی مستمر و موقت و دوره‌ای و پاسخگو
۲. فقدان طرح و برنامه برای حکمرانی کارآمد و عقلانی از آغاز انقلاب و در ادامه بی نیازی نظام از کسب تجربه و استفاده از دانش و تجارب متفکران داخلی و خارجی. به عبارت دیگر بی اعتنایی به خرد جمعی ملی و جهانی و نظرات کارشناسی در اغلب سطوح مدیریتی.
۳. میل به تک صدایی و گریز از تنوع و تکثر سیاسی از سال‌های آغازین که در انتخابات اخیر به اوج خود رسید.
۴. سیاست خارجیِ جهان گریز و جهان ستیز و عنان در دست میدان و کم اعتنا به دیپلماسی که شاید نقش آن در فلاکت امروز ایران در رتبه اول باشد. این سیاست گر چه پیوسته مستند به دین و ایدئولوژی می‌شود، اما به نظر نگارنده کمترین نسبت را با الهیات سیاسی عقلانی تشیع ندارد.
ما از درک این نکته عاجز بوده ایم که نه تنها آمریکا و غرب بلکه روسیه و چین هم با ایران ماجراجو و بازی بر هم زن منطقه‌ای موافق نیستند و هر گاه لازم شود او را متوقف خواهند کرد.
۵. تلقی تک بعدی از اقتدار و منحصر کردن آن به اقتدار نظامی و غفلت از اقتدار اقتصادی، فرهنگی، ملی و دیپلماتیک، و عدم عبرت گیری از تجربه شکست خورده شوروی که با صدور انقلاب مارکسیستی، فاتح نیمی از دنیا و نیز قدرت همتراز نظامی با آمریکا و ناتو بود، اما به دلیل عقب ماندگی اقتصادی و سیاسی و فرهنگی فروپاشید.
۶. سیاست‌های فرهنگی و تبلیغی دو قطبی ساز و تعامل با مردم بر محور تدین و انقلابی گری بعضا متظاهرانه به جای محوریت انسان ایرانی.
این سیاست از جدی‌ترین عوامل دین گریزی جامعه و رای نیاوردن اغلبی اصولگرایان بوده است.
اگر جناب رییسی که بحمدالله با نهادهای بالادستی و دو قوه دیگر هماهنگ است، بتواند در اصلاحِ و لو نسبیِ اشکالات بالا توفیقی کسب کند، کاری بس بزرگ و عظیم کرده و ایران را وامدار خود نموده، ولی اگر چنین تحلیلی از اوضاع ایران ۱۴۰۰ نداشته باشد و یا امکان اصلاح نباشد، بدون شک بر ویرانی وطن خواهد افزود و تنها این نقطه امید را در دل ایرانیان به قول فرخی یزدی خواهد گذاشت که:
دلم از این خرابی‌ها بُـوَد خوش، زان که می‌دانم/ خرابی، چون که از حـد بگذرد آبــاد می‌گــردد.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرآنلاین، تاریخ انتشار: ۱۲ تیر ۱۴۰۰، کد خبر: ۱۵۳۱۸۰۳، www.khabaronline.ir
برگزیده ها