شعار سال: «آمریکا را تحریم می‌کنیم» این سخنی است که بسیاری از نماینده‌های تندروی مجلس به خصوص مجلس یازدهمی‌ها با آب و تاب پشت تریبون‌ها به زبان می‌آورند و آن را نوعی تسویه حساب با آمریکا از بابت تحریم‌ها می‌دانند، اما از ابعاد حقوقی اگر این شعار‌ها را بسنجیم موضوع کمی فرق می‌کند، چراکه آیا در ابتدا آمریکا ضرر و زیانی از این تحمیل‌ها متحمل می‌شود؟ آیا این تحریم‌ها اثر گذاری لازم را دارند؟ در همین رابطه با محسن رهامی حقوقدان و فعال سیاسی گفتگو کردیم که در ادامه می‌خوانید.

چین هم در مواقع حساس به تحریم ایران رای می‌دهد

رهامی در این رابطه اظهار کرد: کاری که آمریکا در مورد ما انجام می‌دهد از سه وجه قابل مطالعه و بررسی است و امکان اعمال تحریم وجود دارد. یک بعد خود آن کشور است بعد شخصی و نیاز آن کشور. هر کشوری باید امکانات و تجهیزات و توانایی‌های مالی داشته باشد. وقتی می‌گویند تحریم می‌کنم یعنی اجازه نمی‌دهم به کشور من بیایید و یا در بانک‌های حساب باز کنید و یا فلان کالا را به شما نمی‌دهم. کشوری که تحریم می‌شود باید از نظر صنعتی آنقدر توانایی داشته باشد که وقتی کالایی را به او نمی‌فروشند و یا اجازه نمی‌دهند از بانک هایش و یا شهرهایش و یا دانشگاه هایش استفاده کنیم، تحریم‌ها موثر نباشد. کشور تحریم کننده معمولا قدرت بالایی دارد و با تحریم محرومیت‌های زیادی نسیب کشور تحریم شونده می‌شود. وجه دوم از نظر تیمی و گروهی است.

وی افزود: وقتی آمریکا تحریم کرد دوستان آمریکا و کشور‌های اروپایی مثل ژاپن و کره جنوبی به دلیل احتیاجی که بانک‌های آمریکا و به صنعت آمریکا داشتند حاضر شدند حرف آمریکا را بپذیرند. سوم جایگاه بین المللی است. آمریکا می‌تواند تحریم‌ها را به سازمان ملل و شورای امنیت بببرد متحدینی که در جایگاه بین المللی دارد کمک می‌کنند و آمریکا می‌تواند مصوبه بگیرد. کشور‌هایی مثل چین و روسیه که به ظاهر چندان با آمریکا همراه نیستند در چنین سطحی به تحریم‌ها رای می‌دهند. این سه ابزار در دست آمریکا است و کشور‌هایی مثل ما معمولا هیچ کدام از این سه ابزار را نداریم.

ایران هیچ تاثیر گذاری در آمریکا ندارد

رهامی تاکید کرد: در وجه اول ما نه اقتصادی بالا و قوی در دنیا داریم؛ و نه در آمریکا تاثیر گذاری داریم. کدام آمریکایی علاقمند است که به ایران بیاید؟ یا اگر ما آن‌ها را تحریم کنیم کار آن‌ها با مشکل روبرو می‌شود؟ پول ما بین المللی نیست تا تحریم کنیم. در وجه دوم ما متحدی نداریم که دوستان و همراهان ما آمریکا را تحریم کنند کشور‌های قدرتمند صنعتی در اروپا و آسیا متحد ما نیستند تا به تبع ما آمریکا را تحریم کنند. ایران در بین ۱۸۰ کشور حاضر در سازمان ملل هیچ همراهی ندارد کدام کشور بین ایران و آمریکا ایران را انتخاب می‌کند؟ حتی همسایگان ما مثل عراق و سوریه در جاییکه بحث بین ما و آمریکا باشد حاضر نیستند که در جانب ایران قرار بگیرند، چون ما قدرتی نداریم که از آن‌ها حمایت کنیم. در بعد بین المللی نیز در شورای امنیت جایگاهی نداریم که اگر قطعنامه‌ای بردیم به قطعنامه ما رای بدهند.

تحریم آمریکایی‌ها، ایران را منزوی‌تر می‌کند

وی ادامه داد: تحریم کشوری، چون آمریکا برای ما جز محروم کردن کشور و مردم از داشتن رابطه‌ای مناسب با جامعه جهانی و جز منزوی کردن خودمان نتیجه‌ای نخواهد داشت و از این جهت تنها خود را مشغول کرده ایم و مصرف داخلی دارد. مردم نیز این مسائل را می‌فهمند نه ریال ما قدرت برابری با دلار آمریکا را دارد و نه به لحاظ نظامی و نه از نظر امکانات می‌توانیم با آمریکا مقابله کنیم بنابراین می‌توان گفت این مساله حتی مصرف داخلی هم ندارد و بیراهه رفتن است. ایران باید به سمت تعامل برود تعاملی که کشور‌هایی مثل مالزی و کره و جنوبی و ترکیه یا هندوستان و ژاپن به آن سمت رفتند و این می‌تواند مدل بسیار خوبی باشد به جای درگیری و هزینه دادن می‌توان مثل کشوری، چون هندوستان عمل کرد که هم سعی کرده است رابطه اش را با چین و روسیه حفظ کند و هم با آمریکا رابطه خوبی دارد و توانسته به توسعه کشورش کمک کند. مالزی و ترکیه از جمله نمونه‌های خوبی هستند این کشور‌ها در تعارضات جهانی مواضعی را می‌گیرند که کمترین آسیب را ببینند.
مجلسی‌ها اطلاعی از سیاست‌های جهانی ندارند

این حقوقدان در رابطه با اینکه چرا مجلسی که با بودجه و هزینه‌ای کلان اداره می‌شود به حواشی و طرح مصوبات غیر ضروری می‌پردازد، گفت: بخش عمده به این برمی‌گردد که دوستان حاضر در مجلس اطلاعی از سیاست‌های جهانی ندارند و بیشتر در غیاب مردم و با نظارت استصوابی شورای نگهبان با شعار بر سر کار آمده اند و از حداقل اطلاعات سیاسی برخوردارند آن‌ها می‌خواهند کاری کرده باشند، چون دو سال از عمر حضور آن‌ها در مجلس گذشته است و مجلس دچار نوعی خود تحریمی است و شناختی از نظامات بین المللی ندارند و تنها می‌خواهند پز ضد آمریکایی بودن و پز انقلابی بودن بدهند تا به جای منافع ملی کسانی را که آن‌ها را تایید کرده اند راضی کنند.

مجلس اقلیتی نتیجه مطلوب ندارد

رهامی ادامه داد: نمایندگان بیشتر به تایید صلاحیت خود در دوره‌های بعدی فکر می‌کنند. در دوسالی که از عمر مجلس گذشته حتی یک گام که به نفع مردم و به نفع اشتغال و به نفع سفره مردم باشد برنداشته اند. این جمع از سال آینده کم کم به تبلیغات می‌پردازند. شهری که ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار رای داشت با ۲۰ هزار رای یا با ۱۵ هزار رای نماینده به مجلس فرستاده است از این رو این افراد نمایندگان اکثریت مردم نیستند و در غیبت مردم در پای صندوق‌های رای مجلسی اقلیتی تشکیل داده اند و به انتشار دیدگاه‌های طیف موافق خود می‌پردازند و به جای تایید رضایت مردم و خداوند تنها به تایید رضایت کسانی مشغولند که آن‌ها را به مجلس فرستادند. جهان‌بینی این طیف تا نوک دماغشان است و نمی‌بینند که این سیاست‌ها جز زیان و تحمیل هزینه برای زندگی مردم خیری نخواهد داشت.



شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از گسترش، تاریخ انتشار: ۲۳ فروردین ۱۴۰۱، کد خبر: ۲۵۳۸۴۹، www.gostaresh.news