شعار سال: سازمان هواپیمایی کشور، سازمانی فوق تخصصی است که رئیس آن در یک وضعیت نرمال یا باید از میان خلبانان با تجربه و یا از بین افراد با تخصص بالا در صنعت هوانوردی انتخاب شود. اینکه رئیس فعلی این سازمان مدعی ساخت ایرباس و بوئینگ در ایران است از دو حالت خارج نیست، یا اینکه ایشان از ابتدایی‌ترین الزامات و پیچیدگی‌های صنعت ساخت هواپیمای مسافربری بی اطلاع هستند که وامصبیتا و یا اینکه مطلع است، اما برای خوشایند مسئولان لاف صد من یه غاز می‌زند که واویلا.

جهت اطلاع رئیس سازمان هواپیمایی، فعلا بر روی کره زمین در دو نقطه هواپیمای مسافربری متوسط و بزرگ ساخته می‌شود، آمریکا و اروپا. آمریکا با اینکه پیشرفته‌ترین کشور صنعتی دنیاست با این حال در پروسه ساخت هواپیما‌های بوئینگ از کمک بیش از ۳۵۰۰ شرکت غیر آمریکایی در سراسر دنیا بهره می‌گیرد، به طوری که بخش زیادی از قطعات این هواپیما‌ها در کشور‌های دیگر ساخته می‌شود.

درست است که مونتاژ نهایی هواپیما‌های ایرباس در تولوز فرانسه، سویل اسپانیا و هامبورگ آلمان، تیانجین چین انجام می‌شود و دفتر مرکزی آن در لیدن هلند است، اما ایرباس یک کنسرسیوم اروپایی متشکل از کشور‌های اروپای غربی و حتی آمریکا است، در حقیقت این شرکت از تجمیع قدرت تکنولوژی اروپا، آمریکا و صد‌ها شرکت کوچک و بزرگ غیر اروپایی در سراسر دنیا شکل گرفته است.

روسیه به عنوان وارث شوروی سابق صاحب یکی از پیشرفته ترین صنایع هوانوردی و فضایی دنیاست، اگر چه هواپیما‌های کوچک و متوسط مسافربری توپولوف، سوخو و یاک را می‌سازد، اما فاصله کیفیت و ایمنی این هواپیما‌ها با ایرباس و بوئینگ تا آنجاست که بیش از ۸۵ درصد هواپیما‌های شرکت هوپیمایی ایرفلوت اصلی‌ترین شرکت هواپیمایی روسیه، ایرباس و بوئینگ هستند.

آقای رئیس هواپیمایی کشور:

-شما که زیرساخت و دانش ساخت ایرباس و بوئینگ را در داخل دارید، چرا ده‌ها هواپیما را که سال هاست زمین گیر شده اند را تعمیر و راه اندازی نمی‌کنید، که کاری هزار بار آسانتر از ساخت هواپیما است؟

-به چه دلیل ژاپن، کره جنوبی، سوئد، آلمان و کلی کشور پیشرفته دنیا به تنهایی قادر به ساخت هواپیما‌های متوسط و بزرگ مسافربری نیستند؟

-چرا خیلی از شرکت ها، مثل فوکر که هواپیما‌های مسافربری کوچک می‌ساختند با آن همه سابقه از این صنعت خارج شدند؟

-دانش ساخت هواپیما‌های مسافربری حاصل تجمیع آخرین دستاورد‌های علوم، هوا فضا، مواد، کامپیوتر، الکترونیک، پزشکی و ... است. چرا تا به حال از این امکانات عظیم که فقط آمریکا آن هم به طور نسبی به تنهایی آن‌ها را داراست در جهت توسعه صنعتی کشور استفاده نشده است؟

کسانی هستند که با شنیدن چنین ادعا‌های بی مبنا، به وجد آمده، و نگارنده را متهم به خودباختگی و خودکم بینی می‌کنند، در جواب باید گفت در این مملکت مشکلات بزرگ و خطرناکی وجود دارد که عدم رفع نسبی آن‌ها آینده کشور را با خطرات بزرگی مواجه می‌کند، بهتر نیست به جای سیر و سیاحت در عالم هپروت و لاف زدن، به دنبال راه حل‌های ممکن و با تکیه بر امکانات واقعا موجود برای رفع مشکلات فوری و فوتی مثل، هدر رفت سالانه ده‌ها میلیارد دلار انرژی، استفاده بهینه از منابع محدود آب، حفظ محیط زیست، کارآمد کردن صنعت خودروسازی و ... باشیم. به خاطر نادانی و خوش رقصی آنقدر لاف می‌زنیم که مردم دیگر توانایی‌های واقعی مان را هم باور نخواهند کرد.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از تین نیوز، تاریخ انتشار: ۷ خرداد ۱۴۰۲، کدخبر: 256797، www.tinn.ir