قدرت نظامی با اقتصاد ضعیف؛ غولی با پا‌های چوبى

به موازات افزایش قدرت نظامی ایران در سال‌های اخیر که موجب مباهات و احساس امنیت برای هر ایرانی است، قدرت اقتصادی نه تنها رشدی پیدا نکرده بلکه به نوعی هر روز ضعیف‌تر هم شده. رشد اقتصادی، بهره وری و سرمایه گذاری نازل، بیکاری بالا، فساد گسترده اداری، فضای بسیار نا مناسب کسب و کار، وجود دولت فربه و بی ثباتی اقتصادی، سالهاست که مشخصه ثابت اقتصاد ما است، تمرکز بر شعار‌های پر طنین مثل مدیریت جهادی، اقتصاد مقاومتی، واگذاری أمور به جوانان انقلابی، .. تا بحال رافع هیچ دردی از اقتصاد بیمار ما نبوده. امروز اقتصاد ایران وضعیتی مشابه شوروی قبل از فروپاشی را دارد البته با این خبر خوب که فرصت اصلاح هنوز از دست نرفته است؟!.

شعار سال: ریچارد نیکسون رئیس جمهور اسبق آمریکا سال‌ها قبل از فروپاشی شوروی سابق، در کتابی با عنوان "پیروزی بدون جنگ" فروپاشی امپراطوری شوروی را پیش بینی کرد. او در این کتاب با تحلیل دقیق وضعیت اقتصادی شوروی، با استناد به اعداد و ارقام، بویژه با تمرکز بر هزینه‌های روزافزون مسابقه تسلیحاتی نتیجه گرفت این امپراطوری با توجه به وضعیت ضعیف اقتصادی و بهره وری نازلی که در این حوزه دارد علی رغم دارا بودن قدرت عظیم نظامی، صرفاً غولی با پا‌های چوبی است، این پا‌های لرزان ضعیف‌تر از آنند که توان سرپا نگه داشتن این بدن عظیم نظامی را داشته باشند، پس بزودی بدون نیاز به حمله نظامی از طرف ما، فرو خواهد افتاد.

نیکسون زمانی این حرف را زد که شوروی در مسابقه تسلیحاتی پا به پای غرب و در موارد زیادی حتی جلوتر از ان‌ها پیش می‌رفت، ایستگاه فضائی ان‌ها در فاصله چند هزار کیلومتری زمین خود شهری بزرگ بود که هر روز بر وسعت آن افزوده می‌شد، بر نیمی از کره زمین مستقیم و غیر مستقیم تسلط داشت و هنوز الهام بخش میلیون‌ها انسان انقلابی و عدالت طلب در سراسر جهان بود، اما هیچکدام از این امتیازات و برتری‌ها مانع سقوط آن نشد؟!.

این فروپاشی دلیل یگانه‌ای نداشت، اما از میان دلائل متعدد این فروپاشی مهمترین دلیل، عدم توازن منطقی بین توسعه نظامی با توسعه اقتصادی بود.

علیرغم اینکه در سه دهه اول برپایی نظام سوسیالیستی رشد اقتصادی بسیار چشمگیر بود، اما به تدریج به دلیل نگاه محض ایدئولوژیک به اقتصاد، رشد اقتصادی در دوره‌ای طولانی رو به کاهش نهاد و تا فروپاشی، این روند بی وقفه ادامه یافت. زمانی که گورباچف دیر هنگام متوجه ضرورت اصلاحات اقتصادی شد دیگر فرصتی برای اصلاح وجود نداشت.

اما چین بعد از اتخاذ سیاست‌های ناموفق مختلف اقتصادی که همگی زیربنایی ایدئولوژیک داشتند مثل برنامه " جهش بزرگ " که یک ناکامی مطلق بود، نهایتاً به هیچ یک از آرمان‌ها و شعار‌هایی که در حوزه اقتصاد داشت دست نیافت، از طرف دیگر تجربه ناموفق و رو به شکست شوروی هم پیش روی آن‌ها بود. بنابراین ان‌ها برخلاف شوروی قبل از اینکه فرصت اصلاح أمور از دستشان برود بخوبی متوجه ناکارآمدی اقتصاد دولتی بر پایه‌های ایدئولوژیک شدند و بر مبنای جمله معروف دنگ شیائوپنگ معمار چین امروزی که " گربه مهم نیست سیاه یا سفید باشد مهم این است که خوب موش بگیرد " آن شدند که امروز می‌بینیم.

چین سال گذشته بی سر وصدا ١٦١ میلیارد دلار و روسیه (رقیب نظامی شانه به شانه سابق آمریکا) فقط ٤٤ میلیارد دلار صرف هزینه‌های نظامی خود کرده اند.

به موازات افزایش قدرت نظامی ایران در سال‌های اخیر که موجب مباهات و احساس امنیت برای هر ایرانی است، قدرت اقتصادی نه تنها رشدی پیدا نکرده بلکه به نوعی هر روز ضعیف‌تر هم شده. رشد اقتصادی، بهره وری و سرمایه گذاری نازل، بیکاری بالا، فساد گسترده اداری، فضای بسیار نا مناسب کسب و کار، وجود دولت فربه و بی ثباتی اقتصادی، سالهاست که مشخصه ثابت اقتصاد ما است، تمرکز بر شعار‌های پر طنین مثل مدیریت جهادی، اقتصاد مقاومتی، واگذاری أمور به جوانان انقلابی، .. تا بحال رافع هیچ دردی از اقتصاد بیمار ما نبوده. امروز اقتصاد ایران وضعیتی مشابه شوروی قبل از فروپاشی را دارد البته با این خبر خوب که فرصت اصلاح هنوز از دست نرفته است؟!.

بنابراین کسانی که فکر می‌کنند بدون وجود و بی توجه به اقتصادی قدرتمند، فقط با اتکا به قدرت نظامی می‌توان در بلند مدت امنیت را برای کشور تامین کرد، به یاد داشته باشند شوروی با حمله ارتشی بیگانه از هم فرو نپاشید، این حمله ارتش اقتصاد ناکارآمد خودشان بود که بدون شلیک حتی یک گلوله باعث شکست آنان شد؟!. زیرا تا به حال هیچ کشوری قادر به ایجاد نیروی نظامی که قادر به مقابله با ارتش فقر و فلاکت باشد، نشده است؟!.