اگر کاستی‌هایی در گام اول انقلاب (به هر دلیلی) وجود می‌داشت، شاید امری طبیعی بدلیل بازساختار ایجاد شده، تلقی می‌گردید. اما در گام دوم و دوره تثبیت خیر. چنانچه بی تفاوت باشیم و آسیب شناسی درست انجام ندهیم، خدای ناکرده، کشور می‌تواند دچار همان مشکلات منجر به سقوط پهلوی دوم یعنی توسعه نامتوازن و فساد هسته سخت (امنیتی، نظامی و قضایی) شود. جریان نئولیبرال نزدیک به جناح چپ و الیگارشی اقتصادی متمایل به جناح راست و همچنین خصولتی‌های شتر-گاو-پلنگ در کمین هستند تا مصادره به مطلوب از شرایط دشوار کنونی داشته باشند. یکی از راهکار‌های اصلاح وضع موجود، ساماندهی ساخت و ساختار‌های اقتصادی و در ریل صحیح قرار دادن انهاست. باید پرسید چرا بزرگ‌ترین شبکه‌های اقتصادی در کشور باید ذیل بنیاد مستضعفان، ستاد اجرایی ، بنیاد ۱۵ خرداد و ... قرار داشته باشند؟ چرا دوستان ما در این نهادها، وظیفه اصلی خود را فراموش کرده و پرداختن به موضوع مستضعفان را در قالب رویکرد مسئولیت اجتماعی دنباله گیری می‌کنند. نقدی که در صحبت‌های علی حیدری، رئیس کارگروه رفاه و تامین اجتماعی مجمع تشخیص، به روشنی بدان اشاره شده است.