نقش ورزش و ورزشکاران در ایجاد برند ملی برای یک کشور

مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

زمانی که ما تفکر خود را راجع به یک کشور دیگر بیان میکنیم یا درباره کشوری مواردی را به عنوان پیش فرض می پذیریم در حال پاسخ گویی به تصاویر برندی، دقیقاً به همان طریقی که هنگام خرید لباس یا غذاهستیم .در واقع در خیلی از موارد ما آگاهی کامل از آن کشور نداریم بلکه از اخباری که از طریق رسانه ها به ما می رسد پیش فرض هایی را در ذهن خویش ایجاد می‌کنیم. این اخبار میتواند در یک زمینه یا چندین رخداد را پوشش دهد.

برند يك ملت شاخصی برای جذابیت و قدرت یک کشور در محیط بین‌المللی و مزیت رقابتی مهم برای جلب توجه و اعتماد سرمایه‌گذاران، رسانه‌ها و حکومت‌های دیگر در جهان است. یک برند ملت قوی و مثبت یک مزیت رقابتی مهم را فراهم می کند. برای کشورها ضروری است تا بفهمند که چگونه توسط عموم مردم در اطراف جهان دیده می شوند. دستاوردها و شکست‌ها، دارایی‌ها و بدهی‌ها، مردم و محصولاتشان چگونه در تصویر برندی آنها منعکس می‌شود.آیا ورزش می تواند جایگاهی در این زمینه داشته باشد؟در پاسخ به این سوال باید گفت که آری در جهان امروزی ورزش جایگاه ویژه ای دارد. ورزش بصورت روزافزون بخش مهمی از برند ملت ها شده است زیرا مردم درباره یک کشور و مردمش و ارزش‌هایشان، از طریق نتایجی که تیم‌های ملی در مسابقات بین المللی کسب می کنندو یا در برگزاری مسابقات بین المللی موفقیتی حاصل می‌کنند،اظهار نظر می کنند.

مسابقات بین المللی می توانند فرصتی بی نظیر برای کشورها باشد تا تقریباً یک شبه تصویر برندی از خود ایجاد کنند ورزش می تواند نمای مثبتی از یک کشور که قابلیت های کمتری در بازار جهانی دارد، ایجاد کند. به عنوان نمونه میتوان در باره دوندگان اتیوپیایی ،تیم های فوتبال کامرون و ساحل عاج بحث کرد ویا در هنگامه برگزاری رویدادهای ورزشی جهانی بارها با کلمه شگفتی ساز آشنا شده ایم ،پیروزی غیر منتظره یک تیم ناشناخته در برابر یک تیم قوی تر(قهرمانی تیم فوتبال یونان در مسابقات یورو۲۰۰۴ پرتغال). اما در صورت عدم ادامه توالی این پیروزی ها به سرعت از اذهان عمومی پاک خواهد شد.

همچنین هر ورزشکار می تواند در حین برگزاری این گونه مسابقات با انجام یک حرکت جوانمردانه و یا انساندوستانه برندی موفق برای خودش و در نهایت برای کشورش بسازد.(حرکت امین متوسل زاده در بازی های لیگ برترفوتبال که در نهایت باعث شد که این بازیکن جایزه جوانمردترین ورزشکار سال را مال خود و در نهایت کشور عزیزمان ایران کند) ودر حالت مقابل حرکات زشت و زننده یک بازیکن اثری برعکس دارد (حرکت نصرتی و شیث که فقط در سایت یاهو چندیدن میلیون بازدید کننده داشت).

بازی‌های المپیک وجام های جهانی فوتبال قدرتی بی‌همتا در ایجاد یک برند از شهرها و حتی کشورها هستند. سوئیس حل بحرانی را که در نتیجه افشای قضیه طلاهای آلمان نازی در طی سالهای ۲۰۰۰میلادی بوجود آمده بود را مدیون برنامه هایی است که درحین برگزاری بازی های المپیک تابستانی آتن(۲۰۰۴) و المپیک زمستانی تورین(۲۰۰۶)اجرا کرده است . ویا کشور افریقای جنوبی در طی برگزاری جام جهانی۲۰۱۰، با ارسال گزارشاتی که روزانه دهها شبکه خارجی از آداب و رسوم ،فرهنگ ، و در کل کشور آفرقای جنوبی تهیه و به اقصا نقاط جهان ارسال می شد،شناخته شد.(نا گفته نماند ووووزلا که در آن دوره مسابقات از آن استفاده وسیع شد،خودش یک برند جهانی را برای آن کشور بوجود آورد).

همچنین گذشته از این ها رسانه ها نیز نقش مهمی در انتقال این رفتار ها دارند.پخش مسابقات با نشان دادن تکنولوژی بکار رفته در ساخت بنا ها و رفتار تماشاگران نیز در نوبه خود نقش مهمی را ایفا می کنند.برگزاری مسابقات در یک کشور باعث ایجاد شور و شوق و همبستگی ملی در مردم می شود.مردمی که تا دیروز حتی نمی دانستند در تیم کشورشان چه کسانی بازی می کنند؟!امروز به ورزشگاهها آمده و تیم کشورشان را حمایت می کنند.انعکاس این تصاویر در جهان نوعی همبستگی را در بین مردم دنیا در ذهن مردم جهان القا می کند ،که برای یک کشور مهمتر از آن نیست که کشور های دیگر آن را با این خصوصیت بشناسند.

همچنین در پایان ،کشورهایی که در رده‌بندی مهارتهای ورزشی در بالاترین جایگاه قرار دارند، بطور مرتب بیشترین دستاوردها را دارند و امروزه سرمایه‌ گذاری بلند مدت بر روی ورزشکاران جوان در ایالات متحده، روسیه و چین سودهای برندی عظیمی را برای آنها ایجاد کرده است. مخصوصاً روسیه که قدرت نسبی برندی‌اش را مدیون شور جوانانی است، که در تصویر برندی بین المللی اش نسبت به سرمایه گذاری بلند مدت در ورزش وجود دارد.

باید توجه شود که برتری در یک ورزش برای تضمین رتبه بالا در این حوزه کافی نیست. به عنوان مثال برزیل و آرژانتین به خاطر برتری در فوتبالشان، هند و پاکستان برای کریکت و نیوزلند برای راگبی مشهور هستند ولی این امر برای اینکه آنها را در جمع کشورهای برتر قرار دهد کافی نیست. بلکه ورزش در نمایاندن دیگر جنبه های فرهنگی،امنیتی،تکنولوژیکی ویاتوانایی مدیریت یک کشوردر برگزاری مسابقات و یا تربیت ورزشکارانی که در صحنه های جهانی بتوانند مقامی کسب کنند برای خویش اعتبار کسب می کنند.