شعارسال: پایه‌های اقتصاد در هر جامعه بر مبنای اشتغال و میزان آن بنا نهاده شده و عنوان موفق و پویا را می‌توان به کشوری اطلاق کرد که از درصد بیکاری کمتری برخوردار باشد.

کمبود شغل و معضل بزرگ بیکاری از جمله مسائلی است که طی سال‌های اخیر با جامعه و کشور ایران همزاد شده و این مسأله به عنوان دغدغه اصلی و جدی جامعه خودنمایی می‌کند.

بیکاری جوانان و بالابودن تعداد متقاضیان کار در گروه سنی زیر 30 سال و حتی جوانان بیکار بالای 30 سال سن، امروز نه تنها معضل بازار کار ایران، بلکه مسأله بسیاری از کشورهای جهان است.

مردم استان کردستان به ویژه شهرستان بیجار از این قاعده مستثنی نبوده و با وجود برخورداری از قابلیت‌های فراوان، طی ادوار مختلف به ویژه دهه اخیر این امر را با تمام وجود احساس و لمس کرده‌اند و مشقات ناشی از آن با زندگی مردم این شهرستان عجین شده است.

بیجار گروس از جمله شهرستان‌های استان کردستان است که با وجود تمامی ظرفیت‌ها و استعدادهای بسیار مطلوب، با سیل بیکاری جوانان به ویژه قشر تحصیلکرده مواجه است.

فراهم‌نبودن فضای کسب و کار مناسب موجب شده است که بسیاری از جوانان این منطقه با وجود داشتن تحصیلات عالیه، به تبع از استان کردستان، خانه‎نشین شده و یا به مشاغل کاذب روی آورند.

مردان جوانان بیجار از سر ناچاری و بدلیل بیکاری سرسام‌آور، برای دست‌یابی به شغلی مناسب راهی دیگر نقاط کشور می‌شوند اما این امر برای بانوان تحصیل کرده بسیار دشوار است.

شاید مسؤولان امر نمی‌دانند بیکاری طولانی مدت جوانان در دیار گروس می‌تواند هزینه‌های بسیاری را برای دولت در بر داشته باشد که خطر بروز آسیب‌های اجتماعی، بالارفتن سن ازدواج و معضلات ناشی از آن و اعتیاد از جمله مواردی است که زمینه‌‌ساز متحمل هزینه‌هایی بر خانواده‌ها و دولت خواهد شد.

جذب سرمایه‌گذار، بهره‌گیری از توان و ظرفیت جوانان در بخش‌های مختلف و اعتماد به آنان از جمله مواردی است که جوانان بیجاری آن را از دولت مطالبه‌گر هستند.

امیرعباس طهماسبی از جوانان بیجاری تصریح کرد: نبود امکانات از جمله کارخانجات و واحدهای تولیدی با اشتغالزایی بالا بزرگترین معضل در بیجار است که موجب افزایش بیکاران در این شهرستان می‌شود.

وی یکی از راه‌های برون‌رفت از معضل بیکاری و اشتغال جوانان را جذب سرمایه‌گذار و ایجاد اشتغال دانست و گفت: شهرستان بیجار با مزیت‌های شاخص و ریز و درشت خود نیازمند حضور سرمایه‌گذاران است تا با استفاده از این ظرفیت‌ها، رونق و توسعه منطقه و کاهش بیکاری و مهاجرت معکوس را سبب شود.

به گفته این جوان بیجاری، عدم همکاری برخی از مسؤولان در جذب و حمایت از سرمایه‌گذاران و پروسه‌های طولانی اداری، سرمایه‌گذاران را فراری می‌دهد.

این جوان بیجاری که مهندس ناظر تصفیه‌خانه حسن آباد یاسوکند است، با بیان اینکه جوانان شاغل بیجاری نیز مشقت دوران بیکاری را تجربه کرده‌اند، گفت: اگر ظرفیت‌های بالقوه شهرستان بیجار بکار گرفته شود، زمینه‌های ایجاد اشتغال فراهم شده و نه تنها مهاجرت جوانان رخ نمی‌دهد بلکه آنها با تمام توان در آبادانی و پیشرفت بیجار هم‌پای مسؤولان تلاش خواهند کرد.

وی همچنین گفت: اگر به نیروی جوان و پرانرژی شهرستان اعتماد شود قطعا بخشی زیادی از مشکلات حوزه بیکاری و اشتغال حل خواهد شد.

طهماسبی تاکید کرد: حمایت دولت از بخش خصوصی و تولیدکنندگان و کارآفرینان می‌تواند از راه‌های کاستن از میزان نرخ بیکاری در بیجار و استان کردستان باشد.

فرزاد خدامرادی نیز بروکراسی اداری و عدم استقبال برخی مسؤولان از سرمایه‌گذاران را یکی از عوامل بیکاری در بیجار می‌داند و می‌گوید، برای اشتغال باید یک خان، به هفت خان رستم اضافه کرد و از هشت خان گذشت تا بتوان در بیجار اشتغالزایی کرد.

وی بیکاری را معضل اول شهرستان بیجار خواند و گفت: مهاجرت مردم بیجار بخصوص جوانان و سکونت آنها در حاشیه کلانشهرها، از سر بیکاری است که مهری تأییدی بر این ادعا خواهد بود.

خدامرادی از مسؤولان این پرسش را مطرح کرد، که آیا مسؤولان نمی‌خواهند به فکر حل معضل بیکاری باشند و تا چه زمانی می‌خواهیم شاهد کاهش جمعیت باشیم، آیا زمان آن فرا نرسیده است که مردم و مسؤولان در کنار هم به فکر حل همیشگی این معضل باشند؟

فرشید یزدان‌پناه دیگر جوان بیجاری که دانشجوی ارشد کشاورزی است، خواستار برنامه‌ریزی مسؤولان برای فراهم‌کردن زمینه‌های ایجاد اشتغال برای جوانان فارغ‌التحصیل دانشگاهی شد و گفت: می‌توان با ایجاد کارگاه‌های تولیدی زودبازده موجبات ایجاد اشتغال جوانان را فراهم کرد.

وی ادامه داد: جوانان هم می‌توانند متناسب با رشته تحصیلی خود در راستای ایجاد اشتغال و کارآفرینی تلاش کنند چرا که استخدامی بخش دولتی محدود است.