در واقع لورکوزان داشت مدیر آینده اش را پنج سال قبل از بازنشستگی مدیر کنونی می ساخت. به کی روش و برنامه هایش هم که نگاه می کنیم بعضا دو سال بعد را به روز و ساعت و محل تمرین برنامه ریزی کرده و دقیقا می‌داند چه روزی باید کجا باشد؟ اینجا ما اما برنامه ریزی زیادی نداریم.

این پرسش ها را ببینید: چه کسی مربی تیم جوانان را انتخاب می کند؟ چگونه است که این انتخاب ها در رده های پایه هیچ متر و معیاری ندارند؟ کمیته فنی کجاست که بیاید و از انتخاب خودش دفاع کند؟

این پرسش های بی جوابی است که پاسخ به آنها چراغ راه آینده خواهد شد و مهدی تاج باید به این موضوع رسیدگی کند. در واقع باید از خودش و از کمیته فنی فدراسیون فوتبال کنونی و حتی از کمیته های فنی فدراسیون های گذشته سوال کند که چرا نیمکت تیم های فوتبال ایران در رده های پایه اینقدر ارزان سپرده می شوند و این همه بی برنامه؟

چرا اینجا علی دایی روی نیمکت نیست تا برای آینده تیم ملی ایران را هم در دست بگیرد و هم خودش تجربه کند و هم بازیکنان را بسازد و بالا ببرد و برترین ها را برای تیم ملی داشته باشد؟ دقیقا اینجا جای علی دایی است، اگر نپذیرد جای مربیان تحصیل کرده و اروپا دیده دیگر است. جای آنها که تجربه دارند، کارنامه دارند و بین المللی هستند. امیر حسین پیروانی، اکبر محمدی، علی دوستی مهر و ... همه برترین مربیان هستند در سازندگی و در استعدادیابی اما وقتی رسیدیم به جام جهانی باید علی دایی روی نیمکت تیم ملی برود.

این نیمکت مهمتر و ساختاری تر از تیم ملی بزرگسالان است اما فدراسیون فوتبال ایران هرگز انگار دوست ندارد اینجا پول هزینه کند. دوست ندارد اینجا یک مربی بزرگ بنشاند و پولش را هم بدهد.

تصور کنید مربی تیم جوانان یا امید علی دایی باشد آیا اسپانسر های بیشتری برای این مسابقات پا پیش نمی گذارند؟ باید یاد بگیریم پله پله جلو برویم و برای به دست آوردن مقام های بزرگ برنامه ریزی کنیم و هزینه اش را بپذیریم.

اگر دایی سرمربی تیم جوانان ایران بود و بعد سرمربی تیم امید ایران می شد می توانست تا چند سال بعد که مربی تیم بزرگسالان می شود دو تا جام جهانی دیده باشد و پر از تجربه باشد اما کلا هیچ برنامه ای برای تیم های پایه و حتی بزرگسال نداریم.

امیر حسین پیروانی که تاکنون هیچ کجا مربیگری نکرده و آینده بزرگی ندارد. (مثل اکبر محمدی، مثل دوستی مهر، مثل درخشان و ...) اصالتا چرا باید نیمکت تیم ملی ایران – در رده جوانان – به او برسد؟ قرار بوده با او چه کنیم؟ آیا نیمکت تیم ملی ایران کارگاه مربی سازی است؟

اشتباه نکنید باور ما این نیست که امیر حسین پیروانی مربیگری بلد نیست، بلکه بر این باوریم که باید بیاید و در لیگ دسته اول و لیگ برتر و سپس در جام باشگاه های آسیا خودش را نشان بدهد تا با سنگ محک درست وزن شود بعد اگر کارنامه بزرگی داشت نیمکت تیم ملی ایران را به او بدهیم.

با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری مهر، تاریخ انتشار: 20 خرداد 1396، کدخبر: 3990800 ، www.mehrnews.com