ایران با کشورهای ترکیه، ازبکستان، پاکستان، تونس، سوریه، کوبا، بوسنی هرزگوین، قرقیزستان و ونزوئلا دارای «تعرفه ترجیحی» می‌باشد[6]. تعرفه‌های ترجیحی فرصت مناسبی برای افزایش میزانصادرات و وارداتهدفمند است. از طرف دیگر گسترش صادرات در کشورهای همجوار مانند پاکستان و ترکیه به‌ویژه حرکت به سمت صادرات خدمات، بیانگر استقبال کشورهای مذکور از برقراری رابطه تجاری می‌باشد به ویژه در حوزه خدمات دانش‌بنیان، چراکه کشورهای مذکور این موارد را جزو نیازهای اصلی خود عنوان نموده‌اند. از طرف دیگر کشور آسیایی اروپایی ترکیه دارای صنایع الکترونیک وستل (Vesttle) بوده که در حدود 25 درصد بازار اروپا را به خود اختصاص داده است با توجه به سه عامل معافیت خطوط تولید از حقوق گمرکی، وجود تعرفه ترجیحی بین ایران و ترکیه، حمایت از انتقال تکنولوژی و وجود نیروی کار در کشور، فرصت مناسبی جهت ورود خط تولید و یا صادرات خدمات تخصصی و دانشی با توجه به قشر تحصیلکرده کشور؛ فراهم است[7]. فرصت مناسب دیگر در همکاری با کشور ترکیه استفاده از امکانات، دسترسی‌ها و شرایط کشور ترکیه بوده بدین معنا که امکان استفاده از خریدهای سنگین و سویفت پول و یا استفاده از ترکیه به عنوان کشور واسط در واردات کالا، خدمات و یا انتقال تکنولوژی از سایر کشورها با توجه به وجود تعرفه ترجیحی بین ایران و ترکیه می‌باشد.

کشور پاکستان علاوه بر دارا بودن تعرفه ترجیحی با ایران دارای مزایای صادراتی دیگری نیز می‌باشد. کشور پاکستان دارای تنوع بسیار زیادی در انواع کالاهای وارداتی بوده که محصولات و خدمات دانش محور در صدر نیازهای این کشور، فهرست شده است. از طرف دیگر کشور پاکستان یکی از بازارهای مکمل ایران بوده و جهت جلوگیری از خروج ارز می‌توان در مقابل واردات از پاکستان که عمدتاً محصولات کشاورزی شامل برنج و نارنگی بوده، کالا و خدمات به این کشور صادر کرد. از طرف دیگر با در نظر گرفتن دین مشترک بین ایران و پاکستان که از جمله عوامل ذکر شده در بررسی بازارهای صادراتی بوده، در صادرات محصولات اسلامی به این کشور که دومین کشور مسلمان با 200 میلیون جمعیت، عاملی اثرگذار است.

علاوه بر فرصت‌ها و زیرساخت‌های قانونی که در سطح کلان بیان گردید، خیلی از فرصت‌های صادراتی مربوط به محصولات خاصی بوده که به خوبی در داخل تولید شده ولی متاسفانه به دلیل برخی از ایرادات جزئی که بعضاً ریشه در ضعف دانشی دارند، فرصت صادراتی خود را از دست می‌دهند که محصولات دانش‌بنیان عموماً در این دسته قرار می‌گیرند. به این معنی که از لحاظ فنی و دانشی محصولاتی با کیفیت در داخل کشور تولید می‌شود اما به دلیل کم‌تجربگی و جوان بودن عموم این مجموعه‌ها، در حوزه صادرات با مشکل مواجه می‌شوند. البته خوشبختانه در سال‌های اخیر حمایت‌های خوبی از طرف دولت برای هموار کردن این مسیر برای شرکت‌های دانش بنیان در نظر گرفته شده است.

مشاهدهروند صادرات و واردات در سطح بین‌ المللیبا تأکید بر صادرات خدمات بیانگر افزایش سهم صادرات خدمات بوده از کشورهای توسعه یافته به سمت کشورهای کمتر توسعه یافته است. البته باید بیان داشت که همچنان صادارت کالا درصد بالایی از سهممبادلات بین‌ المللیرا به خود اختصاص داده و اگرچه دارای شیب کاهشی شده اما نباید به فرصت‌های صادراتی محصولات بی‌توجه بود؛ چرا که ورود به اقتصاد هر کشوری زمینه را برای سایر فعالیت‌های اقتصادی هموارتر می‌کند. با توجه به مطالب بیان شده پاشنه آشیل کسب مزیت رقابتی در مبادلات بین‌المللی حرکت به سوی صادرات خدمات و واردات تکنولوژی با هدف بومی‌سازی تکنولوژی بوده که مهترین عامل اثرگذار در تسریع مسیر رسیدن به اهداف مدیریت قوی و کارآمد و شناختنیازهای بازارهای بین‌ المللیمی‌باشد.