شعارسال : چند وقتی است که زمزمه‌هایی پیرامون خیز رئیس بهارستان برای تکیه بر صندلی ریاست پاستور در سال 1400 شنیده می‌شود. تحرکات لاریجانی در هفته‌ها و ماه‌های گذشته هم گمانه‌ها در این خصوص را تقویت کرده است. حالا دیگر بسیاری از ناظران در گرایش‌های مختلف سیاسی اعتقاد دارند که لاریجانی سودای ریاست‌جمهوری در سر دارد و اسبش را برای تاختن در میدان رقابت‌های انتخاباتی چهار سال آینده زین کرده است.

سیاستمدار 60 ساله آملی تلاش دارد به واسطه طیفی از اقدامات، نظر عمده گروه‌های سیاسی را به خود جلب کند. از نشست و برخاست با رئیس دولت اصلاحات گرفته تا دست‌بوسی پدر شهید محسن حججی. او البته در راهی که آمده ناموفق هم نبوده؛ اقداماتی چون تصویب 20 دقیقه‌ای برجام و سر سلامت به در بردن برخی وزرای پرحاشیه کابینه در مجلس، کار را به جایی رساند که با وجود حضور عارف، گزینه ایده‌آل بسیاری از اصلاح‌طلبان در مجلس یازدهم کسی جز لاریجانی نبود. از جمله اینکه صادق زیباکلام و غلامحسین کرباسچی معتقد بودند ریاست لاریجانی بر مجلس آن را کارآمدتر خواهد کرد و این در حالی بود که در چنین فضایی اصولگرایان هم گزینه دیگری روی میز نداشتند. لاریجانی حالا می‌خواهد پا جای پای هاشمی بگذارد و مرضی‌الطرفین همه گروه‌های سیاسی باشد.

به گزارش فرهیختگان، تغییر نگاه اصلاح‌طلبان به لاریجانی البته یک‌شبه نبود و در فرآیندی که شاید یک دهه طول کشیده اتفاق افتاد. لاریجانی تا سال ۸۳ عمدتا به دلیل عملکرد خود در صداوسیما، یکی از بزرگ‌ترین مخالفان دولت اصلاحات قلمداد می‌شد. اما رفته‌رفته این نگاه‌ها و آن عملکردها تعدیل شد و کار به جایی رسید که سال 94 و در آستانه انتخابات مجلس دهم و بالا گرفتن حرف و حدیث‌ها بر سر بررسی صلاحیت‌ها، لاریجانی شخصا برای مذاکره با شورای نگهبان پا پیش گذاشت؛ کاری که شاید در آن مقطع از عهده خود اصلاح‌طلبان هم برنمی‌آمد.

به هر ترتیب اگر این گمانه‌ها قرین واقعیت باشد او راه درازی تا رسیدن به پاستور دارد و باید با محدودیت‌های زیادی دست‌وپنجه نرم کند. این سوال اکنون به‌طور جدی مطرح است که در پایان کار دولت دوازدهم، اصلاح‌طلبان و اعتدالگرایان از او حمایت می‌کنند یا گزینه‌هایی چون اسحاق جهانگیری را انتخاب خواهند کرد؟ این روزها البته ظاهرا خیال لاریجانی تا حد زیادی نسبت به حمایت متحد استراتژیکش در پاستور راحت است. به‌ویژه حالا که زمزمه‌ها درخصوص اختلافات در بدنه دولت و فاصله‌گیری سیاستمدار کرمانی از رئیس‌جمهور حسابی بالا گرفته است. اما او هرچند در این سال‌ها تلاش‌های زیادی برای جلب نظر مثبت سرمایه اجتماعی دولت به خود داشته و در این راه هزینه‌هایی را هم متقبل شده است، اما شاید بدنه اجتماعی اصلاحات که حالا در کش‌وقوس هویت اصلاح‌طلبی سخت نسبت به توجیهات مطرح شده نسبت به راس آن دچار تردید است به این سادگی‌ها حاضر به دست شستن از کاندیدای اصلاح‌طلب و حمایت از کاندیدای راست‌گرایان نباشد.

گذشته از آن درست به واسطه رفتارهایی که در سطور فوق به بخش‌هایی از آن اشاره شد بدنه ایدئولوژیک نیروهای موسوم به اصولگرا هم تحت هیچ شرایطی تن به حمایت از او نخواهند داد. هر چند البته شواهد حاکی  است که سیاستمدار پرنفوذ بهارستان، اساسا روی سبد رای این بخش از جامعه حساب باز نکرده، اما محدودیت دیگر لاریجانی که به نظر می‌رسد فکری هم برای آن نشده، موقعیت صرفا نخبگانی وی و فاصله قابل توجه او با اقشار مختلف جامعه است. گذشته از آنکه بسیاری از مردم نسبت به حضور پررنگ او و برادرانش در ساختار قدرت چندان خوشبین نیستند و احتمالا همین موضوع را امتیازی منفی برای او برمی‌شمارند.

ضمن آنکه نباید فراموش کرد در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 84 که با مشارکت قریب به 30 میلیون نفر از واجدان شرایط برگزار شد، لاریجانی موفق به کسب بیش از یک میلیون و 700 هزار رای نشد. به بیان دقیق‌تر لاریجانی با وجود بهره‌مندی از حمایت بخش‌های قابل‌قبولی از نخبگان جریان راست آن روز‌ها، به نتیجه‌ای بهتر از کسب 5.9 درصد کل آرا نرسید.

حالا مجموعه این محدودیت‌ها راه را برای کوچ آقای رئیس از بهارستان به پاستور ناهموار ساخته و فاصله میان این دو را طولانی‌تر از آنچه می‌نماید، کرده است. لاریجانی البته در صورت فائق آمدن بر این محدودیت‌ها و تکیه بر کرسی ریاست‌جمهوری از این موهبت برخوردار است که طیف گسترده‌ای از نیروهای سیاسی قادر به همکاری با او خواهند بود و او نیز برای بهره‌مندی از آنها چالش حادی را پیش رو نخواهد داشت؛ موضوعی که شاید اظهارنظر درخصوص آن فعلا قدری زود باشد.

امیررضا واعظی آشتیانی، عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی: روحانی تمایلش به سمت لاریجانی بیشتر خواهد بود و قطعا ایشان به سمت موازنه قدرت خواهد رفت. لاریجانی پشتوانه قوی سیاسی دارد. به‌ظاهر در شرایط امروز روحانی، لاریجانی را ترجیح می‌دهد و تصور و برداشت خود من این است که لاریجانی نگاهی نزدیک به روحانی دارد.

محمدرضا عارف، رئیس فراکسیون امید مجلس: قطعا ما کاندیــــــــــدای اصلاح‌طلب در سال 1400 خواهیم داشت. ما در شرایطی که رقیب حذف کامل ما را امضا کرده بود، مشخصا در سال ۹۲ حدود چهار تا پنج کاندیدا داشتیم، بنابراین در شرایطی که در گام‌های دهه ۹۰ موفق بودیم، آیا می‌توانیم در ۱۴۰۰ کاندیدا نداشته باشیم؟ این امکان ندارد.

امیر محبیان، تحلیلگر سیاسی: لاریجانی پتانسیل‌های لازم را دارد و در حال افزودن بر ظرفیت خود از طریق به‌کارگیری نخبگان جناح است، اما در عین حال او مخالفان جدی هم دارد. باید واکنش آنها را هم دید. دور از ذهن نیست که لاریجانی کاندیدای سال ۱۴۰۰ باشد. در این سال خیلی‌ها را در صف ریاست‌جمهوری خواهیم دید.

محمد عطریانفر، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی: اگر قرار بر یک کار انتخاباتی- ائتلافی، تشکیلاتـــــــی و منحصر در احزاب اصلاح‌طلب باشد، باید به‌گونه‌ای فراگیر و اصولی عمل کرد و اگر هم قرار است بنا به اقتضائات و شرایط خاص با بخش معتدلین اصولگرایان همکاری سیاسی صورت بگیرد، باید آن را به زمان خود موکول کرد.

محمد کیانوش‌راد، عضو شورای مرکزی حزب اصلاح‌طلب اتحاد ملت: کاندیداتوری علی لاریجانی در سال ۱۴۰۰ دور از ذهن نیست. اگر بگوییم روزی می‌رسد که چهره‌هایی چون علی لاریجانی به سمت خاتمی بروند، دور از ذهن نیست.

بهروز نعمتی، عضو شورای مرکزی فراکسیون مستقلین ولایی مجلس: بارها با علی لاریجانی صحبت کرده‌ام و او هیچ تصمیمی برای حضور در انتخابات ریاست‌جمهوری آینده ندارد.

یدا... طاهرنژاد، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی: اینکه قرار است حزب کارگزاران در انتخابات 1400 از علی لاریجانی حمایت کند، صحت ندارد. انتشار چنین اخباری برای ایجاد اختلاف و شکاف بین اصلاح‌طلبان است!

علی شکوری راد، دبیرکل حزب اصلاح‌طلب اتحاد ملت:  اصلا نگران نیستم که در انتخابات آینده مجبور بشویم از لاریجانی حمایت کنیم. لاریجانی ۱۴۰۰، لاریجانی ۸۴ نیست.

جهانبخش خانجانی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی: درباره اینکه آیا امکان ائتلاف بین لاریجانی یا هر فرد معقول دیگری وجود دارد، می‌توانم بگویم بله. مبنای نگرش ما توسعه‌گرا و حافظ منافع ملی بودن است. اگر لاریجانی، جهانگیری یا هر فرد دیگری توسعه‌گرا باشند، حافظ منافع کشور باشند و اقبال عمومی داشته باشند، آن موقع ما می‌توانیم از آنها حمایت کنیم.

جهانبخش خانجانی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی: درباره اینکه آیا امکان ائتلاف بین لاریجانی یا هر فرد معقول دیگری وجود دارد، می‌توانم بگویم بله. مبنای نگرش ما توسعه‌گرا و حافظ منافع ملی بودن است. اگر لاریجانی، جهانگیری یا هر فرد دیگری توسعه‌گرا باشند، حافظ منافع کشور باشند و اقبال عمومی داشته باشند، آن موقع ما می‌توانیم از آنها حمایت کنیم.

احمد شیرزاد، فعال سیاسی اصلاح‌طلب: قراردادن جهانگیری در مقابل افرادی همچون لاریجانی ناشی از گستردگی اردوگاه اصلاح‌طلبان است. اصلاح‌طلبان بنای عبور از جهانگیری را ندارند. اردوگاه اصلاح‌طلبان خیلی بزرگ است و چارچوب تنگی ندارد، لذا هر فردی در این جریان می‌تواند نظرات خود را بیان کند. این به‌معنی برنامه‌ریزی و طرح و نقشه این جریان برای انتخابات بعدی نیست.

احمد نقیب‌زاده، جامعه‌شناس سیاسی نزدیک به جریان کارگزاران:  در شرایطی که انتخاب بین فردی مثل جهانگیری و لاریجانی باشد، قطعا اولویت با جهانگیری است، برای اینکه اساس ذهن آقای لاریجانی اصولگرایی است. اینکه نیروهای اصلاح‌طلب تا چه حد بتوانند به لاریجانی نزدیک شوند، من فکر می‌کنم این تصمیم باید بسیار محتاطانه صورت بگیرد.

شعارسال؛ با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از پایگاه خبری جام نیوز، تاریخ انتشار:11 آبان 96، کد خبر : 562389،www.jahannews.com