پاسخ به این دو پرسش شاید با مراجعه به آمار پرونده‎های قضایی دادسراهای کشور و با نگاهی به آمارهای اجتماعی همچون طلاق و دعواهای خانوادگی، میزان مصرف مواد مخدر و الکل، تصادفات رانندگی و بی نظمی‎های اجتماعی، بد اخلاقی‎های سیاسی، اختلاس و ارتشا سهل و آسان بنماید. قطعا جامعه ایرانی در این شرایط تا رسیدن به مدینه فاضله و جامعه اخلاق محور و معنوی فاصله طولانی دارد.

هیچ گاه با خود اندیشیده ایم چرا جامعه ای که منابع اخلاقی همچون قرآن کریم، کلیات سعدی، نهج البلاغه و آثار بزرگانی چون نظامی و سنایی و ابن سینا و ملاصدرا دارد، چرا جامعه ای که مفاهیم فرهنگی و اخلاقی مثل شهادت، ایثار، عبادت، عفو و بخشش در آن موج می زند و با عرفان و اخلاق پیوندی دیرینه و تاریخی بسته، این گونه در دنیای ارتباطات و اطلاعات درگیر چالش‎های اخلاقی و ضد اخلاقی درونی است که روز به روز آن را از اخلاق و معنویت دور می‎سازد؟

در موضوع اخلاق چه اخلاق فردی و چه اخلاق اجتماعی فاکتور «مراقبت» به منظور حفظ و ارتقا ویژگی‌های اخلاقی در فرد یا جامعه به جد مورد توجه علمای اخلاق و عرفان است‎ لذا اولا رسانه‎ها و ثانیا دانشمندان متخصصان علوم انسانی و اخلاقی برای درک بهتر مفاهیم علل و شاکله مناسبت‎های ملی و مذهبی باید به جامعه آگاهی بخشند. در غیاب دانشمندان و رسانه‌ها این فرصت طلبان سودجو هستند که با تهییج و تحریک احساسات ناب اجتماعی، جامعه را به سمت اهداف نامیمون خود راه می‎برند.

سطح نگری و بی‎توجهی به مفاهیم عالی نهفته در مناسبت‎های ملی و مذهبی، باعث اتلاف وقت و منابع اجتماعی و اقتصادی جامعه شده و جامعه را از دست یافتن به مفاهیم عالی اخلاقی و معنوی باز می دارد.مداحی‎های خارج از ضوابط شرعی و اخلاقی، جشن‎های سخیف، برنامه‎های بی محتوا و برخی سخنرانی‎های بی‎مایه آفت بزرگی است که در دهه گذشته مناسبت‎های ملی و مذهبی ما را هدف قرار داده است. همچنان که برخی شیوه های ناشایست مداحی و عزاداری در ایام محرم نتوانسته ما را به عمق وجودی حرکت عاشورا رهنمون سازد، برخی رفتار خرافه پرستانه مثل آتش بازی چهارشنبه سوری نیز ما را از حرکت به سمت جامعه اخلاقی باز داشته است.

انتخاب رسانه مناسب با شرایط امروز جامعه و تشخیص و تعیین چگونگی بیان و انتقال مفاهیم عالی اخلاقی متناسب با زبان حاکم بر جامعه از دیگر ضروریاتی است که به نظر می‎رسد در گیر و دار روزمرگی‎های متداول به فراموشی سپرده شده و همچنان در زندان سنت‎های رسانه‎ای مثل منابر و تریبون‏های یک سویه، در جا می‎زنیم. ‎

علاوه بر این می‎توان به هزاران آفت و آسیب در برگزاری مناسبت‎های ملی و مذهبی اشاره کرد که دستیابی به مدینه فاضله و جامعه اخلاق محور را دور می سازد. بنابراین نیازمند اراده‎ای ملی و فارغ از دستورات حکومتی برای رسیدن به مطلوب ها هستیم. جامعه به کنش و پویش اجتماعی جدیدی برای فراغت از شرایط فعلی نیازمند است و اما شاید بهتر باشد من از خودم شروع کنم!!

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از وب سایت خبر پارسی ، تاریخ انتشار سه شنبه 21 مهر 1394 ، کد مطلب : 8988 : www.khabarparsi.ir