• در این وسوسه مدیر معتقد است همیشه «یک راه عالی» وجود دارد که باید آنرا یافت و به کارکنان آموزش داد. این مدیران معتقدند برای رساندن کارکنان به عملکردِ عالی باید به آن‌ها روش‌های انجام کار کامل و بی نقص را آموزش داد. البته این تفکر شکست می‌خورد؛ چون؛ مانع خلاقیت و نوآوری و یادگیری فردی و سازمانی است.
• مثلاً: آدرین‌پی مدیر کارگزاری خودرو در آمریکا می‌گوید: «سخت‌ترین کار مدیر، درک این نکته است که افرادش نمی‌خواهند کار‌ها را همان شکل که مدیر توقع دارد، انجام دهند. این واقعیت را اغلب مدیران نادیده می‌گیرند. در نتیجه هم با مقاومت سرسختانه کارمندان روبرو می‌شوند و هم کارمندانی که به این خواسته تن می‌نهند بدون ابلاغ مدیر به طور مستقل قادر به انجام کاری نیستند.»

➋ وسوسه "افراد من بی استعدادند"
• اشتباه برخی مدیران اینست که کارمندان را فاقد استعداد می‌پندارند و معتقدند ایفای برخی نقش‌ها از عهده همه بر می‌آید. این عاملِ استخدام افرادی با استعداد کم و بی‌ارتباط با شغل می‌شود. پیامد این مساله، نارضایتی از عملکرد افراد و اخراج آن‌ها و تلاش برای جذب نیرو‌های جایگزین است که ادامه این سیکلِ معیوب سبب هرز هزینه و زمان می‌شود.
• مثلاً: اکثراً فکر می‌کنند هر کسی می‌تواند خدمتکارِ هتل باشد. به همین دلیل در بسیاری موارد، هر کسی که برای انجام این کار درخواست می‌دهد، جذب می‌شود و نتیجه چنین رویکرد اشتباهی عملکرد بسیار ضعیف کسانی است که جذب می‌شوند.

➌ وسوسه "اصل بر بی‌اعتمادی است"
برخی مدیران حتی پس از انتخاب استعداد‌های مدّنظر خود باز هم اصل را بر بدبینی و بی اعتمادی می‌گذارند. مگر اینکه افراد بتوانند اعتماد آن‌ها را کسب کنند. این رویکرد شدیداً استرس زاست؛ چرا که مدیران بی اعتماد همیشه دچار این استرس هستند که کارمندان به آن‌ها خیانت کرده و قابل اعتماد نیستند.

➍ وسوسه "ناتوانی تعریف نتایج و دستاوردها"
• بعضی مدیران مایلند نتایج درست و مطلوب را تعریف کرده و سپس به هر فردی اجازه دهند تا مسیر خود را پیدا کند. اما مشکل اینجاست که برخی نتایج به آسانی قابل تعریف نیست و وقتی قابل تعریف نباشند تنها گزینه ممکن مشخص کردن مراحل درست و مطلوب کار خواهد بود.
• مثلاً: رضایت مشتریان و رعایت اصول اخلاقی از سوی کارمندان از جمله دستاورد‌هایی است که ناتوانی در تعریف مطلوب آن توسط مدیران بخاطر دشوار بودن تعریف، اشتباه است. راه حل بهتر برای این گونه موارد، تمرکز کردن روی جنبه‌های ملموس و قابل تعریف رضایت مندی مشتریان یا اخلاقیات کاری است.