شعار سال:این سیستم مخرب و ویرانگر کارانه را باید در بخش درمان جمع کرد، سیستمی که هرکاری کنی نمی توان ادعا کرد که قدرت کیفی سنجی دارد.

کارانه انگیزه را برای ارائه خدمات القایی افزایش می دهد و ذینفع تمام تلاش خود را برای درج k بیشتر در دفترچه های بیمه به خرج می دهد و اعمال و خدمات درمانی با k بیشتر و اما زحمت کمتر مورد توجه قرار گرفته و اعمال حیاتی تر اما زحمت بیشتر و اما با k کمتر به حاشیه رانده می شود. سیستم کارانه و تعرفه فعلی ارتباط معنا داری با افزایش سزارین ها دارد و برای حکومتی که برنامه افزایش نرخ زاد و ولد را در دستور کار دارد بدترین استراتژی ممکن است زیرا بدیهی است که میانگین نرخ زاد و ولد در زمانی که با شیوه ی سزارین فرزندان خود را به دنیا می آورند روی عدد دو متمرکز می شود و بماند که از تبعات آن برای مادر و فرزند می گذرم.

کارانه محل نزاع شدید صنفی و به حاشیه راندن پزشکان خانواده و بی رونق شدن رشته های پایه چون طب اطفال و .... می شود.

کارانه فقط و فقط برای پزشکان عمومی در سیستم پزشک خانواده معنا دارد و کادر بهداشتی و در مورد بخش درمان می بایست به طرح حذف این شیوه ی ناعادلانه و ظالمانه و مخرب رفت تا کشور به ثبات نسبی برسد، تا روزی که مفسده ی k و کارانه در کشور وجود دارد، نه پزشک خانواده به ثمر می نشیند و نه سیاست فرزند آوری جواب می دهد(اگرچه شدیدا معلول شرایط اقتصادی و اجتماعی و سیاسی کشور نیز می باشد اما اگر همه ی این شرایط هم فراهم باشد، با این حجم از سزارین امکان پیاده کردن سیاست های حمایتی تحت هیچ شرایطی وجود ندارد) بر این باورم که ۱۲ سال عقب ماندگی در اجرای قانون پزشک خانواده و نظام ارجاع و خرید راهبردی و ... تماما به مفسده ی عظیم نظام پرداخت ناکارآمد و فاسدی بر می گردد که تمام بنیان های نظام درمانی ما را هدف قرار داده است.

مسئولان جمهوری اسلامی و نظام بیمه ای دقت کنند که اگر همین امروز بخواهند حدود ۸۰ هزار پزشک عمومی و متخصص را با درآمد متوسط ۳۰ میلیون تومان در ماه با حقوق ثابت خرید خدمت کنند، حداکثر منابع مورد نیاز حدود ۳۰ هزار میلیارد تومان در سال بوده و استقرار این افراد در یک نظام ارجاع موفق، به کاهش چشمگیر خدمات القایی(خدمات غیر ضرور و نا به جا) منجر شده که به شدت هزینه دارو و تجهیزات و ملزومات را کاهش داده و وابستگی ما را واردات بی رویه تکنولوژی ها کاهش می دهد.

علاوه بر این شاهد تفاوت چشمگیر دریافتی ها بین متخصصین و پزشکان عمومی و حتی بین خود تخصص های مختلف نخواهیم بود و اهمیت رشته های مختلف با درآمد آنها سنجیده نمی شود و نبوغ و علاقه معنا پیدا می کند.

از همکاران رسانه ای حوزه ی سلامت در صدا و سیما و رسانه های فضای مجازی و مکتوب و .... می خواهم در سال جاری به این نظام جاهلانه ی پرداخت که هیچ مصداقی در دنیای امروز ندارد پرداخته و در جهت اعتلای سطح سلامت جامعه و رسیدن به سیاست های ابلاغی بکوشند وگرنه پیگیری جهت هر نوع مشغله ای در نظام سلامت بدون اصلاح این نظام فاسد آب در هاون کوبیدن است. در این باره بیشتر خواهم نوشت و کارشناسان حوزه ی سلامت و سیاست گذاری سلامت را به مدد می طلبم.

مهدی اسفندیار

برگرفته از فضای مجازی