شعار سال:دهم ربیع‌الثانی مصادف با فرا رسیدن سالروز وفات حضرت فاطمه معصومه(س) می باشد. حضرت معصومه(س)، دختر موسی بن جعفر(ع) و نجمه خاتون بوده و متولد مدینه منوّره است و در سن 28 سالگی در شهر قم وفات کرده اند  (۱ ذی‌القعده ۱۷۳ – ۱۰ ربیع‌الثانی ۲۰۱ ه‍.ق) .

 وی در دوران حکومت عباسیان و در خلافت هارون الرشید، امین و مأمون زندگی می‌کرد. برادر وی ( امام رضا) ، پس از انتصاب به ولایتعهدی مأمون، از مدینه به مرو رفت و این فراق سبب شد تا فاطمه معصومه پس از یک سال، به سمت برادر خویش علی بن موسی الرضا عزم مرو نماید. برخی معتقدند که علی بن موسی الرضا طی نامه‌ای از فاطمه معصومه خواست تا به مرو عزیمت کند. کاروان فاطمه معصومه که به همراهی فرزندان و نوادگان موسی کاظم شکل گرفته بود و عددش را ۲۳ نفر گزارش کرده‌اند.در ۲۳ ربیع‌الاول سال ۲۰۱، کاروان فاطمه معصومه به شهر قم وارد شد. موسی بن خزرج، شتر فاطمه معصومه را وارد قم کرده و پس از زانو زدن شتر در محلی که امروزه به «میدان میر»مشهور است، از دختر موسی کاظم در منزل خویش به مدت ۱۷ روز پذیرایی کرد. این منزل امروزه به نام «مدرسه ستیّه» در قم، محل زیارت علاقه‌مندان است. حضرت معصومه در قم، دچار تشدید بیماری شده و پس از گذشت ۱۷ روز تحمل بیماری، فاطمه معصومه در سن ۲۸ سالگی و در ۱۰ ربیع‌الثانی (و به نقلی ۱۲ ربیع‌الثانی) ۲۰۱ ه‍.ق درگذشت . پیکر او را در جایی که آن زمان به باغ بابلان ( متعلق به موسی بن خزرج) مشهور بود به خاک سپردند که هم‌اکنون زیارتگاه مشهور به حرم فاطمه معصومه است.

کرامات نقل شده از این حضرت، دار الشیعه بودن شهر قم ، ارادات شیعیان به خاندان پیغمر ، دفن تدریجی بزرگان شیعه و اعضایی از خاندان پیامبر در کنار این مرقد مطهر و مواردی همانند ، باعث توجه ویژه اهالی قم و جهان اسلام ، به این مزار شریف گردید. توجه ویژه ای که با نقل کرامات خاص از این بانوی مطهره مومنه ، آوازه عام و خاص، پیدا کرده است. به همین مناسبت ،به روایتی از شیخ عباس قمی درباره شفاعت حضرت معصومه(س) اشاره می‌ گردد. شیخ عباس قمی نقل می‌کند: در عالم رؤیا مرحوم میرزای قمی ( میرزا ابوالقاسم قمی ) را دیدم، از ایشان سؤال کردم: آیا حضرت فاطمه معصومه(س) اهل قم را شفاعت خواهند کرد؟

میرزا چون این سخن را شنید ناراحت شد و نگاه تندی به من کرد و فرمود: چه گفتی؟ من دوباره سؤالم را تکرار کردم، مجدداً با تندی به من فرمود: شیخ! تو چرا چنین سؤالی می‌کنی!؟ شفاعت اهل قم با من است، حضرت فاطمه معصومه(س) تمام شیعیان جهان را شفاعت خواهند کرد(منبع: با اقتباس و ویراست از کتاب: مردان علم در میدان عمل) .
 
گفتنی است «میرزا ابوالقاسم گیلانی» معروف به میرزای قمی و نویسنده کتاب قوانین الاصول از مشهورترین علمای قرن دوازدهم هجری و هم عصر فتحعلی شاه قمری است. وی در سال 1151 قمری در بیجار گروس متولد شد( پدرش اصالتا از شفت گیلان بود) و در سال ۱۲۳۱ ق (بنا به نقل دیگری، در سال ۱۲۳۳ ق) غروب کرد او در هشتاد سالگی دعوت حق را لبیک گفت و پیکر وی با نهایت تجلیل و احترام تشییع گردید و در قبرستان شیخان قم، مقابل مقبره زکریا بن آدم به خاک سپرده شد.

میرزا دارای یک پسر و هشت دختر بود. پسر آن مرحوم در زمان حیات پدر در گذشت (گویا غرق شدند) و بازماندگان وی تنها منحصر به دختران او بودند که هر کدام از آن‌ها همسر یکی از علما گردید. افرادی که افتخار دامادی آن بزرگوار را دارا بودند عبارتند از:  میرزا ابوطالب قمی ،  حاج ملا اسدالله بروجردی ، ملا محمد نراقی (فرزند ملا احمد نراقی) ،  میرزا علی رضا طاهری ،  شیخ علی بحرینی ،  آقا محمدمهدی کلباسی (فرزند حاج محمد ابراهیم کلباسی) و  ملا علی بروجردی .

از میرزای قمی(کبیر قمی) کرامات زیادی نقل شده و ارادات ویژه ای از جانب شهروندان قم و شیعیان ایرانی نسبت به ایشان روایت می شود. بعنوان نمونه، یک عده افراد از دهات اطراف قم آمده بودند حرم حضرت معصومه (سلام الله علیها) و برای آمدن باران توسل کرده بودن. میرزای قمی  به خواب یکی از اولیای الهی آمده بود و فرموده بود: به این مردم بگویید مسائلی مثل باران خواستن را به من بگویند، وقت حضرت را نگیرند؛

شفاعت خانم برای قیامت است!در بغداد، کیسه پول شخصی را سرقت می کنند، ابن السبیل می شود. توسل می کند برای رفع گرفتاریش به امام علی . بالاخره خود را به قم می رساند؛ به او می گویند برو نزد میرزای قمی (این قضیه در زمان مرجعیت میرزای قمی بوده است) شاید برای تو کاری بکند! می آید خدمت میرزا و داستان خود را عرض می کند. میرزا دستش را می برد زیر همان تشکی که رویش نشسته بوده و کیسه شخص را بیرون می آورد و به دستش می سپارد!

از حضرت آیه الله العظمی اراکی روایت شده که ،هرگز نشد که من مشکلی داشته باشم و یک سوره قرآن برای میرزای قمی بخوانم و مشکل من حل نشود!

 

 

اختصاصی پایگاه تحلیلی- خبری شعار سال ، برگرفته از منابع گوناگون