شعار سال: بندر چابهار (بلوچی:چهبار) بهعنوان یکی از بنادر مهم ایران قلمداد میشود که در طول سالها به دلایل متعدد نتوانسته از پتانسیل موجود استفاده کند تا خود را بهعنوان شاهراه اقتصاد ایران معرفی کند ولی با این حال در هفتههای آینده قرار است که با ورود نیروهای هندوستانی به بندر چابهار ایران بهعنوان خط اتصال شرق و اروپا معرفی شود تا شاید زیرساختی که ایران نتوانست ایجاد کند هندیها بسازند و چرخ این بندر را بهحرکت بیندازد و از سوی دیگر ایرانیان بهغیر از فیلمهای هیجانانگیز «بالیبوود» از اقتصاد قدرتمند هندوستان هم بهرمند شوند.
چابهار تنها ۷۶۸ مایل دریایی با بمبئی که یکی از اصلیترین بندر هندوستان محسوب میشود فاصله دارد و همین موضوع باعث اشتیاق هندیها شده است تا برای رساندن محصولات خود به آسیای میانه و اروپا از مسیر ایران استفاده کند. یک تحلیلگر مسایل اقتصاد بینالملل معتقد است در خصوص قرارداد ایران و هندوستان تنها نگرانی که وجود دارد استفاده از نیروی کار ایرانی در پروژ چابهار است و بهغیر از این موضوع از هر نظر این قرارداد به سود ایران خواهد بود.
آلبرت بغزیان، استاد دانشگاه و تحلیلگر مسایل اقتصاد بینالملل در پاسخ به این سوال که چه علتی باعث شده تا هندوستان مشتاق شود در بندر چابهار سرمایهگذاری کند، به خبرنگار فراز گفت: «اگر به نقشه ایران توجه داشته باشیم میبینیم بهترین راه و البته ارزانترین و از همه مهمتر امنترین مسیر برای مراودات اقتصادی کشورهایی مانند هندوستان و چین مسیرهای دریایی و زمینی ایران خواهد بود که با کمترین فاصله میتوانند به بازار هدف خود یعنی اروپا و آسیای میانه برسند.»
او در همین خصوص ادامه میدهد: «بارها فرصت آن پیش آمده بود که ایران بتواند از موقعیت جغرافیایی بندر چابهار استفاده کند ولی متاسفانه هر بار با کم کاری این پروژه منجرب به شکست شد و اکنون موقعیتی به وجود آمده که کشوری مانند هندوستان برای بهربرداری وارد ایران بشود که باید از این بستر نهایت استفاده را بکنیم. موقعیت جغرافیایی ایرانی نسبت به سایر مسیرها مانند «راه ابریشم» بسیار هموارتر است. در این خصوص باید اشاره کنم که چنین کشورهایی تنها زمانی از کشوری مانند ایران استفاده میکنند که تاسیسات را در اختیار آنها قرار دهیم.»
این تحلیلگر مسایل اقتصادی در واکنش به انتقادهایی که به اینچنین قراردادهایی میشود، میگوید: «برخی از نگرانیها در خصوص نوع قراردادها با دیگر کشورها وجود دارد و چون ما از مفاد قرارداد اطلاعی نداریم نمیتوانیم در خصوص آن حرفی بزنیم. مهمترین موضوع در چنین قراردادهایی به مدت زمان و مبلغی که قرار است در پروژه سرمایهگذاری کنند باز میگردد که مدت و مبلغ قرارداد ایران و هند مشخص است. هند با سرمایهگذاری ۵۰۰ میلیون دلاری خود به مدت 10 سال اختیار چابهار را در دست خواهد داشت ولی موضوع بسیار مهمی که باید به آن توجه داشت اهمیت دادن به نیروی کار بومی است.»
بغزیان در مورد اهمیت استفاده از نیروی کار بومی در پروژهایی مانند چابهار ادامه میدهد: «تنها نگرانی که در این نوع پروژهها وجود دارد تاکید بر استفاده از نیروی کار بومی است که باتوجه به وضعیت کنونی اشتغال در ایران یکی از الزامات چنین قراردادهای محسوب میشود که مسوولان باید به این موضوع تاکید کنند تا در کنار نیروهایی که قرار است از هندوستان وارد ایران شوند نیروهای کار ایرانی (بومی) هم قرار بگیرند.»
این استاد دانشگاه با اشاره به تحرکات منطقهای به خصوص کشورهای حوزه خلیج فارس پس از عقد قرارداد بین ایران و هند اضافه میکند: «رقیبهای منطقهای ایران به خصوص کشورهای حوزه خلیج فارس از عقد چنین قراردادهایی خوشحال نیستند و حتی میتوانیم بگوییم خشمگین هم هستند و همواره باید مراقب این موضوع باشیم که بخواهند چوب لای چرخ ایران بگذارند تا از رونق بندر چابهار جلوگیری کنند زیرا زمانی که مقصد شناورهای هندوستانی ایران باشد دیگر هیچ محمولهای برای ترانزیت به کشورهای حوزه خلیج فارس نخواهد رسید.»
شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری فراز ، تاریخ انتشار: 16 فروردین 1400، کدخبر: ،www.faraz.ir