بزرگان سینما میگویند، هیچ فیلمی در هیچ گنجهای تا ابد باقی نمیماند و بالاخره یک روز تمام فیلمها رنگ پرده نقرهای را به خود میبینند. هرچند رسیدن به آن یک روز، برای برخی از آثار سینمایی، بهای سنگینی از لحاظ مالی دارد. اما از یاد نبریم که میوه ممنوعه نیز همیشه جاذبه داشته و برخی از کارگردانها بدشان نمیآید، تماشاگران در مواجهه با فیلم هایشان بدانند که چند صحنه از آن سانسور شده و یا موضوعی در آن به اجبار تغییر یافته است!
شعار سال: برخورد سلیقه ای در توقیف بسیاری از آثار سینمایی و در نتیجه محروم کردن جریان سینما از یک منبع خوب درآمدزا همیشه بار مالی گسترده تری را به صنعت سینمای ایران تحمیل کرده است. در حد فاصل فیلم «گوزن ها» که اولین فیلم توقیفی رسمیِ تاریخ سینمای ایران در سال ۵۳ است، تا فیلم «سه رخ» ساخته جعفر پناهی که آخرینشان تا این لحظه است، بیش از ۲۰۰ فیلم توقیفی وجود دارد که نگاه به فروش برخی از ان ها در مدت زمان کوتاه اکران نشان می دهد در یک اکران عادلانه، چه رونقی می توانستند نصیب اقتصاد سینمای ایران بکنند اما نشد!
حالا پس از صحبتهای وزیر تازه ارشاد درباره بررسی مجدد فیلمهای توقیفی باید به فیلم هایی چون «قاتل وحشی»، «کاناپه»، «رستاخیز»، «صد سال به این سال ها»، «گزارش یک جشن»، «اراتمند؛ نازنین، بهاره و تینا» و «خیابان های آرام» اشاره کنیم که بعضا بیش از ده سال است در محاق توقیف گرفتارند و هرکدام به تنهایی می توانند خونی تازه در شریان بیمار اقتصاد سینما باشند.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت فراز، تاریخ انتشار:۱۶ آبان ۱۴۰۰، کد خبر:۴۸۳۴۲، www.farazdaily.com