شعار سال: حجت الاسلام سیدعلیرضا ادیانی، رییس عقیدتی سیاسی ناجا در باب تقویت روابط زن و مرد در خانواده بر سه ویژگی سفرهآرایی، خانه آرایی و خودآرایی زنان، تاکید خاص نموده است. سخنانی که مورد نقد جدی جامعه قرار گرفته و جای، اما و اگر فراوان باز نموده است. هرچند که اصل بیانات نامبرده میتواند درست هم باشد، اما با انعکاس ناقص توسط رسانهها یا تمرکز بیش از اندازه ایشان بر یک زاویه خاص نگاه به زن، مشروعیت انتقادات، قابل پذیرش خواهد بود.
همه ما میدانیم که در جامعه اسلامی قوانین بر اساس حقوق افراد و سامان دهی روابط بینافردی و جماعتی تدوین میشود و حقوق و روابط بر اساس فقه پویا استخراج شده و توسعه مییابند؛ لذا قانونی که بر اساس فقه تدوین نشده یا تضمینی برای ایفاد حقوق نداشته باشد، بیشتر شبیه کاغذپاره میماند و با قید فوریت باید اصلاح و حتی نسخ شود.
قرآن کریم بعنوان مهمترین رکن استخراج اصول فقه، برابری تمامی انسانها را مورد تاکید قرار داده و برتری را به تقوا میداند. بر این قاعده زن و مرد در دین مبین اسلام برابر بوده و وجود هرگونه نابرابری پذیرفتنی نیست. این در حالی است که متاسفانه در ارکان مختلف جامعه ما شاهد وجود انواع نابرابری وجودی (به حکم زن بودن)، برای زنان هستیم که انکار ان هم نه ممکن است و نه شایسته. چرا که اگر کتمان کنیم، ظلم کرده ایم و حکم خدا را زمین نهاده ایم و اگر بپذیریم، باید آستین همت بالا بزنیم و جبران نمائیم.
جامعه در حال گذار است و تقسیم کار اجتماعی نیز بر اساس آن تغییر نموده و نقشها و کارکردهای سنتی مردان و زنان، دستخوش تغییرات شده است. در چنین جامعهای، زنان حتی به ناچار وارد امور به ظاهر مردانه شده و راهبری بخشی از اقتصاد را در دست گرفته اند. حال معنای سخن آقای ادیانی باید واکاوی شود و ریشه شناسی.
ایشان سه ویژگی سفرهآرایی، خانه آرایی و خودآرایی را جزو ویژگیهای تقویت ارتباط عاطفی زن و مرد در خانواده میدانند. سوال اینجاست که به فرض درست بودن، امکان فراهم سازی آن در خانواده ایرانی با شرایط اقتصادی- اجتماعی و فرهنگی حال جامعه، وجود دارد؟ ایده ال گرایی را کنار نهاده و واقع بینی کنیم.
اگر پاسخ سوال فراهم بودگی امکانات برای حضور زن در خانه، منفی است و، اما اصرار به حضور زن در خانه داریم، باید آستین همت را بالا زده و شرایط را مهیا کنیم. اگر میپذیریم که زن میتواند در بیرون از منزل هم حضور چارچوب مدار و متعهدانه داشته باشد، باید سطح انتظارات را از فانتزی خارج کرده و واقع بین باشیم.
آیا هم نظر هستیم که یکی از مشکلات اساسی کشور ما، ضعف در فقه پویا و اجتهاد توسعه گرا و تمدن ساز است؟
اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال