دست هر تبلیغات هندی را از پشت بسته ایم. طوری تصویر سازی از مدارس کرده ایم که کشور‌های توسعه یافته هم به گرد پای ما نمی‌رسند؟ آموزش و پرورشی که سنگر پرورش خود را سال هاست که از دست داده و سنگر آموزش هم جا پای محکمی ندارد. آموزش و پرورش حرفه‌ای مان آرزوست. با ندانم کاری، سیاسی بازی، اهمال‌ها و عدم حساسیت‌ها، اعمال سلیقه‌ها، لاپوشانی ضعف و نادیده گرفتن چالش‌ها، ادعا‌ها و ظاهر سازی ها، چه کرده ایم با پایگاه تمدن سازی اسلامی- ایرانی آموزش و پرورش. آیا واقعیت آموزش و پرورش ما آنی است که به تصویر کشیده شده است؟ چه خبر از مدارس کپری و سنگی؟ مدارس فرسوده، دانش آموزان روی تپه برای گرفتن اینترنت و هزار درد نهفته در نهاد آموزش و پرورش. جای تاسف است که چه راحت سنگر دانشی خود را تضعیف نموده و در صورت حرکت با همین فرمان، از دست می‌دهیم.